All Chapters of บำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++: Chapter 11 - Chapter 20

“พูดแบบนี้คงยังไม่เคยเจอของใหญ่ล่ะสิ” ถามกลับอย่างกวน ๆ ก่อนที่ลูกพีชจะยกขาขึ้นเพื่อที่จะถีบเพลิงกัลป์ ขอหน่อยเหอะพูดจาออกมาแต่ละคำ ถ้าไม่น่าตบก็น่าถีบไอ้หมอปากหมาแต่เพลิงกัลป์ก็จับขาลูกพีชเอาไว้เสียก่อนอย่างรู้ทัน“อะ อะ อะ เธอจะถีบฉันใช่ไหมฉันรู้ทันหรอกนะคนสวย แต่ค่อยถีบหลังจากที่ฉันกระแทกเธอจนแตกในแล้วกัน”มือที่จับขาเรียวไว้ดึงรั้งขาสวยคู่นั้นให้เข้ามาใกล้ ๆ ก่อนที่มือใหญ่จะรูดสาวท่อนเอ็นใหญ่สองสามครั้งแล้วค่อย ๆ สอดใส่ความใหญ่โตเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำมาก่อน“อ๊ะ เพลิงลูกพีชเจ็บ” ลูกพีชร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อส่วนหัวเห็ดของเพลิงกัลป์สอดใส่เข้ามา นี่แค่ส่วนหัวเธอยังน้ำตาคลอ ถ้าเข้ามาหมดนี่น้ำตาไหลแน่นอนฮือ ฮือ ซิงจ๋าแม่ลาก่อนนนนนนนน“Fuck ทำไมมันแน่นแบบนี้วะ” เพลิงกัลป์สบถคำหยาบที่ไม่น่าฟังออกมาก่อนที่จะพยายามดันส่วนหัวเข้ามาซึ่งลูกพีชก็พยายามกระถดกายถอยหนีไม่หยุด เพราะเธอเจ็บมากจริง ๆ เจ็บจนแทบขาดใจ“อื้อ เพลิง พีช จะ เจ็บ” ลูกพีชเผลอใช้สรรพนามที่สนิทสนมกับเพลิงกัลป์โดยไม่รู้ตัวก่อนที่เพลิงกัลป์จะก้มหน้าลงไปดูดดึงหน้าอกอวบใหญ่เพื่อเพิ่มความเสียวและเบี่ยงเบนควา

“โอ๊ย ยายลูกพีชเน่าฉันเจ็บนะยายบ้า” มาอารมณ์ไหนกันอีกเนี่ยแม่คุณเมื่อกี้ยังเคลิ้มจนร้องครางอยู่เลย เออครับเป็นงงกับอารมณ์ผู้หญิงแฮะ เดี๋ยวเสียว เดี๋ยวคราง เดี๋ยวโมโห เพลิงไม่เข้าใจเอาเสียเลย“หึ คงช่ำมากละสิท่าทำเสียจนฉันเคลิ้ม” ต่อว่าเพลิงกัลป์ด้วยน้ำเสียงที่ติดจะงอนเล็กน้อยเพลิงกัลป์ถึงกับยกมือขึ้นมาเกาหัวด้วยความงง ความอยากจากร้อยตอนนี้ลดลงเหลือห้าสิบเปอร์เซ็นต์จากที่ผงาดชูชันกลับหดลงจนแทบหมดอารมณ์“อ้าวคนสวย ถ้าฉันไม่ช่ำชองเธอก็ไม่เสียวดิ”ไม่พูดเปล่ายังจับมือบางของลูกพีชออกจากหัวก่อนที่จะไถลตัวลงมาข้างล่างแล้วแยกขาของลูกพีชออก ก่อนที่จะซบหน้าลงไปคลุกวงในกับดอกไม้งามที่บวมช้ำหลังจากที่โดนเขากระแทกเปิดซิง ลูกพีชถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ แต่ก็แอบเสียวไปในคราวเดียวกัน“อ๊า พะ เพลิง อื้อ ตรงนั้นมัน” ร้องครางขึ้นมาเสียงเบาหวิวเมื่อเพลิงกัลป์ไล่ดูดเลียกลีบกุหลาบอย่างมูมมามเท่านั้นยังไม่พอนิ้วร้ายยังแทรกเข้าไปในช่องทางรักสีแดงช้ำแล้วค่อย ๆ รัวนิ้วเพื่อกระตุ้นให้ลูกพีชหลั่งน้ำหวานออกมาหล่อลื่นเพื่อเป็นตัวเบิกทางให้ลูกชายเขาเข้าไปได้สะดวกอีกด้วย“มันทำไมยายลูกพีชเน่าเสียวละสิ หึหึ” พ

“หึ สามีในอนาคตเหรอฝันไปเถอะยายลูกพีชเน่า”ทิ้งช้อนลงบนชามอย่างรู้สึกหงุดหงิดใจกับคำพูดของลูกพีชมีที่ไหนกันมาหาประสบการณ์จากคนอื่นเพื่อลงสนามจริงกับว่าที่สามีในอนาคตเชิญเธอฝันลม ๆ แล้ง ๆ ไปเถอะ ฉันคนนี้ไม่มีทางยอมให้เธอตกเป็นของใครหน้าไหนทั้งนั้น ครุ่นคิดอย่างหัวเสียก่อนที่จะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินดุ่ม ๆ ออกจากห้องไปทันทีทิ้งลูกพีชให้มองตามอย่าง-งง ๆ “เป็นอะไรของเขานะอยู่ ๆ ก็หงุดหงิดเฉยเลย” พึมพำตามหลังเพลิงกัลป์ที่เดินออกจากห้องไปก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยแล้วลงมือทานมื้อเช้าต่อด้วยความหิวก็กองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่นะ เพราะเธอยังต้องรบรากับไอ้หมอหมาไปอีกตั้งหกเดือนบ้านลูกพีชตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของคนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ประตูบ้านทำเอาชยพล ช้องนางแล้วก็ลูกพลับต่างชะเง้อมองไปที่ประตูอย่างมีความหวัง เพราะทั้งสามคนถูกจับมัดตัวติดกันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วแกรก แอดเมื่อประตูเปิดออกทุกคนต่างยิ้มอย่างดีใจ เพราะคิดว่าเป็นลูกพีชที่มาช่วย แต่คนที่เปิดประตูเข้ามากลับเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาทำเอาลูกพลับถึงกับใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เพราะผู้ชายที่เปิดประตูแล้วเดิน

“อ๋อเหรอ จำคำพูดตัวเองเอาไว้ให้ดี ๆ ละยายลูกพีชเน่า วันหนึ่งอย่ามาหลงรักฉันจนหัวปักหัวปำแล้วกัน” ยื่นหน้าหล่อเหลามากระซิบชิดริมปากสวยอวบอิ่มของลูกพีชก่อนจะเอานิ้วชี้จิ้มบนหน้าผากใสเบา ๆ แล้วเดินไปตั้งโต๊ะเตรียมทานมื้อเย็นทันที โดยที่มีลูกพีชที่แอบด่าเพลิงกัลป์ในใจคอยช่วยเตรียมมื้อเย็นไปด้วย เพราะเธอหิวแล้วและหิวมากด้วย เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะเธอจะต้องกินเพื่อเอาแรงไปสู้กับเรื่องบนเตียงกับเพลิงกัลป์ต่อไป“งื้อ อร่อยอะ” เมื่อตักกับข้าวฝีมือเพลิงกัลป์เข้าปากคำแรกลูกพีชก็ตาโตอย่างรู้สึกทึ่งในรสมือของคนทื่อ ๆ ที่ไม่น่ามีฝีมือขนาดนี้ แต่กลับอร่อยมากรสชาติแบบนี้เป็นเชฟได้สบาย ๆ เลยนะ ผู้ชายอะไรหล่อยังไม่พอยังทำกับข้าวอร่อยอีกด้วยงื้อ แพ้ผู้ชายทำกับข้าวเก่งอะ แต่เอ๊ะ!! แล้วเธอจะมาเพ้อถึงหมอนี่ทำไมกันล่ะเนี่ย หยุด หยุด STOP!!“อร่อยก็กินเยอะ ๆ” ตักกุ้งตัวโตไปวางไว้บนจานของลูกพีช คนตัวเล็กชะงักไปเมื่อเพลิงกัลป์ดูอ่อนโยนและเอาใจใส่เธอมากขึ้น“ขอบคุณนะ” ตัดสินใจยิ้มให้เพลิงกัลป์ที่ก็ยิ้มตอบลูกพีชเช่นกันก่อนที่สองหนุ่มสาวจะทานอาหารมื้อเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะวันนี้ทั้งคู่ต่างสงบศึกและเล

โรงพยาบาล Nเมื่อเพลิงกัลป์ขับรถเข้ามาถึงลานจอดรถสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ลูกพีชก็มองซ้ายมองขวาเพื่อเช็กดูว่ามีใครที่อยู่แถวนี้บ้างเพื่อที่เธอจะได้หลบได้ทัน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครทางสะดวกลูกพีชก็เปิดประตูรถออกมาแต่ไม่ลืมหันกลับมาขอบคุณเพลิงกัลป์“ขอบคุณนะที่ให้ติดรถมาด้วย” พูดจบก็ลงจากรถไปทันทีทิ้งให้เพลิงกัลป์นั่งยิ้มอยู่คนเดียวโดยที่ลูกพีชไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเห็นเธอเดินลงมาจากรถของเพลิงกัลป์คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยทำไมลูกพีชถึงได้มากับเพลิงกัลป์กันนะ“ไม่สบายเป็นอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้นะ” เมื่อเดินเข้ามาในแผนกน้ำชากับพาขวัญที่แวะมารออยู่แล้วก็เดินปรี่เข้ามาเกี่ยวคอของลูกพีชเอาไว้ก่อนที่จะจ้องหน้าสวยของเพื่อนอย่างรอคอยคำตอบ แต่ลูกพีชกลับตีหน้านิ่งพร้อมกระพริบตาปริบ ๆ “ก็ปวดหัวนิดหน่อยอะ” อะแถเพื่อนไปอีก ก็นะเธอไม่มีทางหลุดปากให้เพื่อนสนิททั้งสองคนรู้เด็ดขาดว่าเธอป่วย เพราะโดนไอ้หมอบ้ามันเปิดซิงจนจิ๊มิพังเดินไม่ไหวน่ะสิ“ป่วยจริงหรือตอแหลเอาดี ๆ” น้ำชาหรี่ตามองลูกพีชที่หลบสายตาเพื่อนสนิทอย่างมีพิรุธพร้อมแสร้งส่งยิ้มหวานแล้วเปลี่ยนไปเรื่องอื่นทันทีก่อนที่เธอจะเผลอหลุดปากออกมา“แล้ว