Semua Bab บำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++: Bab 21 - Bab 30

“พี่พีชกำลังจะกลับคอนโดเหรอคะให้พลับไปส่งไหมพอดีผ่านมาทางนี้เลยแวะมาเผื่อเจอพี่แล้วก็เจอจริง ๆ ด้วย” หยุดรถพร้อมกับแสร้งยิ้มหวานให้พี่สาวที่มองมาที่ตัวเองด้วยความสงสัยก่อนที่ลูกพีชจะถามลูกพลับถึงเรื่องรถที่เธอกำลังสงสัยอยู่“แกไปเอารถใครมาขับน่ะพลับ” ถามน้องสาวถึงรถราคาแพงป้ายแดงที่น้องสาวกำลังขับอยู่ก่อนที่ลูกพลับจะเชิดหน้าแล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าพี่สาว“รถพลับไงพ่อซื้อให้น่ะ” คำตอบของน้องสาวทำเอาลูกพีชถึงกับอึ้งไปทันทีกับสิ่งที่เธอได้ยิน ไม่มีเงินใช้หนี้พวกที่จะตามมาฆ่าจนเธอต้องขายศักดิ์ศรีเพื่อช่วยเหลือแต่กลับมีปัญญาซื้อรถให้ลูกสาวคนเล็ก เหอะ ตลกร้ายสิ้นดีชีวิตเธอมันช่างน่าสมเพชเสียจริง“เป็นไงสวยไหมนี่รุ่นล่าสุดเลยนะ” ยิ้มกว้างพร้อมกับผายมือไปยังเบาะด้านข้างอย่างต้องการอวดความแพง ความหรูหราของรถคันสวยที่มีเธอเป็นเจ้าของ“หึ ก็สวยดีนี่ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมพี่ขอตัวก่อนนะ”พูดจบก็หันหลังเดินจากมาทันทีความเสียใจที่เก็บกลั้นเอาไว้ไหลรินออกมาเป็นน้ำตาก่อนที่มือบางจะรีบยกขึ้นปาดออกอย่างรวดเร็ว ความรักของพ่อช่างไม่ยุติธรรมกับเธอเลยสักนิด“อ้าวพี่พีชเดี๋ยวก่อนสิพลับต

น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่แสนจะอ่อนโยนเอ่ยออกมาก่อนที่ลูกพีชจะนิ่งไปดั่งต้องมนต์สะกด ไม่เพียงแต่น้ำเสียงที่อ่อนโยนแววตาที่เพลิงกัลป์มองเธอมันกลับฉายชัดไปด้วยแววตาที่แสนอ่อนโยนและออกจะเอ็นดูเธอ ทำเอาลูกพีชถึงกับก้มหน้าลงเพื่อให้เพลิงกัลป์รวบผมให้ก่อนที่มือใหญ่จะเลื่อนจากเอวมาจับผมนุ่มของเธอเอาไว้แล้วรวบให้เป็นระเบียบพร้อมกับติดเน็ตให้อย่างเรียบร้อยและสวยงาม“เรียบร้อย” ผละออกมายิ้มน้อย ๆ ให้ลูกพีชก่อนที่ลูกพีชจะลุกขึ้นเดินไปหน้ากระจกแล้วสำรวจดูความเรียบร้อยของทรงผมก็พบว่าเพลิงกัลป์รวบได้ตึงและเป็นระเบียบมาก“ทำไมนายทำเป็นอะเคยมีแฟนเป็นพยาบาลมาก่อนเหรอ”หันกลับมาถามเพลิงกัลป์ด้วยความอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงทำเป็นแถมทำได้คล่องแคล่วและสวยงามดีมาก ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเคยมีแฟนเป็นพยาบาลมาก่อนก็ได้เธอเดาเอานะ“ใช่” คำตอบที่แอบคาดหวังว่ามันไม่ใช่มากกว่าใช่หลุดออกมาจากริมฝีปากสีไวน์ก่อนที่หัวใจดวงน้อยของลูกพีชจะห่อเหี่ยวลงในบัดดล เมื่อได้ยินคำตอบที่หมายความว่าเพลิงกัลป์เคยมีแฟนมาก่อนแล้วทำไมเธอต้องรู้สึกหน่วงที่ใจด้วยเล่าลูกพีชเรื่องของหมอนั่นสิ ถึงจะคิดแบบนั้น แต่หัวใจที่ห่อเหี่ยวลงกลับไม่ให้ความร่วมมือกับ

“นั่งรอในนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันลงไปดูรถก่อน” บอกลูกพีชที่พยักหน้ารับก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไปเปิดกระโปรงรถเพื่อหาสาเหตุที่อยู่ ๆ รถก็เกิดดับขึ้นมากลางทาง ก่อนที่จะเดินกลับมาเปิดประตูรถแล้วบอกลูกพีชด้วยน้ำเสียงที่ติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวของเมืองไทยทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว“รถมีปัญหานิดหน่อยอะเธอขึ้น Taxi กลับห้องก่อนก็ได้ฉันจะรอช่างจากศูนย์มาลากรถไปก่อนเธอจะได้ไม่ต้องนั่งรอนาน” ลูกพีชที่ได้ยินแบบนั้นก็หยิบกระเป๋าพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถทันทีก่อนที่จะเดินอ้อมมาหาเพลิงกัลป์มือบางนุ่มนิ่มยื่นมาจับมือของเพลิงกัลป์เอาไว้“กลับพร้อมกันนี่แหละเดี๋ยวฉันรอเป็นเพื่อนนายเอง”ลูกพีชยิ้มให้เพลิงกัลป์ก่อนที่เขาจะพยักหน้ารับแล้วค่อย ๆ ดึงมือใหญ่ออกจากการเกาะกุมของมือเล็กทำเอาลูกพีชถึงกับชะงักไปก่อนที่จะปล่อยมือของเพลิงกัลป์อย่างไว เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ยไปจับมือหมอนั่นทำไมกันล่ะลูกพีช ทั้งคู่รอไม่นานรถลากจากศูนย์ก็มาถึงก่อนที่เพลิงกัลป์จะพูดคุยรายละเอียดเรื่องซ่อมรถกับช่างซึ่งพอเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มีรถเมล์ผ่านมาทางนี้พอดีลูกพีชจึงรีบยกมือโบกรถเมล์ให้จอดทันทีแล้ววิ่งมาจับมือ

ถึงจะบอกเพื่อนออกไปแบบนั้น แต่ความสวยสะดุดตาของชุดก็ทำให้เธอแอบเสียดายอยู่ในใจไม่น้อย สีแดงคือสีที่เธอชอบแถมการออกแบบก็ดูหรูหราสมราคามาก แต่พอดูเงินในกระเป๋าและบัญชีตอนนี้เธอมีเงินไม่ถึงห้าหมื่นด้วยซ้ำ“มึงมีกี่บาทเอามาแค่นั้นแหละที่เหลือกูกับอีชาออกให้เอง” พาขวัญบอกเพื่อนด้วยความจริงใจชุดนี้สวยมากจนเธอวางมันกลับบนราวคืนไม่ลง ราคาแพง แต่โดดเด่นและหรูหราสมราคา ไปงานเลี้ยงรุ่นครั้งแรกทั้งทีเพื่อนเธอต้องสวยแซ่บไฟลุกสิจ๊ะเอาให้ผู้ชายมันเสียดายไปเลยที่เทเพื่อนเธอไปกินหนอนเน่าอะ“มึงมันแพงไปไม่เอาอะอีชาอีขวัญเอาชุดที่มันราคาหลักหมื่นก็ได้”ถึงจะอยากได้แค่ไหน แต่ลูกพีชก็ไม่อยากรบกวนเพื่อนก่อนที่น้ำชาจะจับชุดมายัดใส่มือของลูกพีชอีกครั้ง“มึงเข้าไปลองดูก่อน ถ้ามันไม่สวยไม่ดูดีไม่เข้ากับมึงก็ไม่ต้องซื้อเคปะ” น้ำชาบอกลูกพีชที่ยืนลังเล แต่สองสาวเพื่อนซี้ก็พากันดันหลังของลูกพีชให้เข้าไปในห้องลองชุดจนได้พร้อมกับหันมายิ้มให้กันด้วยความพอใจแค่เอามาทาบตัวดูก็รู้ว่าชุดสวยเหมาะกับลูกพีชมาก ถึงแม้ราคามันจะแพงไปนิด แต่พวกเธอพร้อมเปย์เพื่อนเพื่องานนี้โดยเฉพาะในขณะที่ใครบางคนที่แอบฟังทั้งสามสามคุยกันอยู่จะ

Nighttime Pubตึก ตึก ตึก เสียงร้องเท้าส้นสูงที่ดังขึ้นอย่างช้า ๆ แต่มั่นคงเรียกสายตาของใครหลายคนให้หันมามองสาวสวยทั้งสามคนที่เดินเข้าผับมาที่โซนจัดงานเลี้ยงรุ่นของพวกเธอที่เหมาโซนนี้โดยเฉพาะเพื่อเลี้ยงฉลองรำลึกความหลังสมัยเรียน“น้ำชา พาขวัญ ลูกพีช” ข้าวปั้นสาวเนิร์ดของชั้นเรียนที่ค่อนข้างสนิทกับสามสาวพอสมควรร้องขึ้นด้วยความดีใจก่อนที่จะวิ่งเข้ามากอดทั้งสามสาวเอาไว้ด้วยความยินดีที่ได้พบเพื่อนอีกครั้ง“ข้าวปั้นคิดถึงทุกคนจังเลยไม่ได้เจอกันสองปี แต่ลูกพีชยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ เอ๊ะ!! ไม่สิสวยมากกว่าเดิมเสียอีก” ข้าวปั้นที่ผละกอดออกทักลูกพีชด้วยความดีใจ เพราะปีแรกที่จัดงานเลี้ยงรุ่นลูกพีชไม่ได้มาร่วมงานด้วย ซึ่งเธอพอจะรู้เหตุผลที่ลูกพีชไม่มาแต่พอมาปีนี้ลูกพีชกลับมาร่วมงานด้วยเธอดีใจมากด้วยเธอค่อนข้างสนิทกับแก๊งสามสาวเพียงแต่เธอได้งานที่ต่างจังหวัดทำให้ต้องโบกมือลาเมืองกรุงไปเป็นนางฟ้าชุดขาวที่โรงพยาบาลแถบภาคเหนือ“แหมข้าวปั้นใจคอแกจะชม แต่ลูกพีชคนเดียวเหรอยะ นี่ฉันไงฉันเองเพื่อนพาขวัญของแกไงฉันก็สวยขึ้นนะชมฉันบ้างสิ” พาขวัญท้วงข้าวปั้นอย่างงอน ๆ ก่อนที่ทั้งสี่สาวจะหัวเราะออกมาด้วยความขำ