All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 291 - Chapter 300

ตอนที่ 275 ขอโทษที่บอกช้าไป...หลังจากที่ร่างทั้งสองได้ทำการผสานร่างให้เป็นหนึ่งเดียวกันหลายครั้งต่อหลายหน จนร่างของคนตัวโตได้แต่ฟุบหอบหายใจใบหน้าแนบอยู่กับหน้าอกอวบนุ่มนิ่มด้วยความอิ่มเอม และถึงแม้ว่าเขาจะเหนื่อยหอบ แต่เขากลับมีความสุขจนท่วมท้นยิ่งกว่าเหงื่อที่ไหลพรากอยู่ตอนนี้ ส่วนร่างบางเจ้าของก้อนเนื้ออกอวบอูมก็มีอาการไม่ต่างจากคนตัวโตเช่นกัน เพราะแม้ว่าเธอจะถูกตักตวงความหอมหวานออกไปจากร่างกายไม่หยุด แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็ได้รับความสุขกลับมาเช่นกัน“พะ...พอแล้วนะเฮีย เอลิซเหนื่อยแล้ว ไม่ไหวแล้วจริง ๆ” ฉันพูด ในขณะที่ดวงตากำลังปิดปรือส่วนเขาที่แม้ในใจจะยังอยากจะกินร่างบางนี้อีกสักสองสามรอบ แต่ดูจากท่าทางที่โรยแรงและเหนื่อยล้าของคนใต้ร่าง ก็ทำให้เขาได้แต่ต้องระงับจิตใจและความอยากเอาไว้ (นี่ระงับแล้วใช่ไหม...หึ...ไอ้บ้าปีศาจบ้ากามขี้หื่น!!) เพราะตอนนี้เธอไม่ใช่แค่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว...--- เซฟ Talk ---ผมหยัดตัวลุกขึ้นจากร่างบางที่หลังจากเธอพูดจบเธอก็หลับปุ๋ยไปด้วยความเหนื่อยล้า จากเหตุการณ์ที่เธอเจอมามันก็ไม่แปลกเลยถ้าเธอจะเพลียได้ขนาดนี้(รู้แล้วยังจัดหนักจัดเต็มซะสลบเ

ตอนที่ 277 (NC) พื้นที่ปลอดภัยส่วนตัวเขาที่ได้แต่ทำตาโตด้วยความแปลกใจ ที่ไม่รู้ว่าเขานั้นรู้สึกแปลกใจเรื่องอะไร จะเป็นเรื่องที่จู่ ๆ ฉันบอกรักเขาออกไป หรือแปลกใจที่ฉันนั้นตื่นมาตั้งแต่ตอนไหน แต่ทว่า...ความแปลกใจที่ฉายออกมานั้นกลับวาดอยู่บนใบหน้าคมเข้มได้เพียงไม่นาน ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นจะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและมองฉันด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมได้ด้วยความรัก จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เปิดปากรับลิ้นอุ่นที่ฉันตั้งใจส่งไปบอกรักเขา...ด้วยความนุ่มนวลและหอมหวานริมฝีปากที่ประกบแนบชิดกันอย่างเนิ่นนาน ทุกความเคลื่อนไหวในโพรงปากช่างเต็มไปด้วยความอิ่มเอมและอบอุ่นใจ โดยเฉพาะเมื่อเหตุการณ์ร้าย ๆ ในครั้งนี้ได้ผ่านพ้นไป มันก็ได้สอนบทเรียนของชีวิตให้แก่ฉันอยู่หลายอย่างฉันที่คิดทบทวนไปพร้อมกับดื่มด่ำในรสจูบแสนหวาน ความคิดที่ตกตะกอนได้จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ เมื่อมองดูแล้วมันคงไม่ใช่มีแค่เรื่องร้ายเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่เกิดขึ้น แต่ทว่า...มันยังคงมีเรื่องดีที่เข้ามาทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่า สำหรับฉันแล้วผู้ชายคนนี้ ฉันสามารถที่จะฝากฝังชีวิตไว้กับเขาได้โดยที่ไม่ต้องระแวงว่าจะถูกเขาหักหลัง ไม่ต้องระแวงว่าเขาจะทรยศฉ

ตอนที่ 279 (NC) กล้าทำกล้ารับ (1)ติ๊ด ~~และหลังจากที่เขากดรับสายที่หูฟัง เขาก็ได้จัดการกระแทกบั้นเอวต่อทันทีอย่างไม่ต้องรอให้เสียเวลา...ปั่ก ปั่ก ปั่กๆๆๆหลังจากที่เขากดรับโทรศัพท์...“ใครวะ...!! โทรมาเหมือนมีใครตาย...!!” คุณเซฟสบถใส่ปลายสายทันที โดยที่แม้น้ำเสียงจะดูเยือกเย็นจนน่ากลัว แต่ทว่า...สายตาที่ส่งมาให้ฉันกลับหวานหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความหลงใหล“อื้อ อื้อ อื้อ ~~” ส่วนฉันที่ถูกเขาปลุกความเสียวกระสันให้พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้งความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างนั้น ทำให้ฉันได้แต่ร้องอู้อี้อยู่ในลำคอ นั่นก็เพราะด้วยความกลัวที่ว่าเสียงครางสยิวจะเล็ดลอดเข้าไปในสายโทรศัพท์จนทำให้ฉันต้องอับอาย จึงทำให้ฉันรีบเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากแน่น โดยที่มืออีกข้างยังคงคล้องคอของเขาอยู่เพราะฉะนั้นภาพของฉันที่ฉายอยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้ จึงเป็นภาพที่ฉันเชิดหน้าหลับตาพริ้ม พร้อมกับเอามือปิดปากส่งเสียงอู้อี้หายใจแรง และภาพนั้นในสายตาของเขาช่างเป็นภาพที่น่าเอ็นดูและแสนเย้ายวนสำหรับเขาเขาที่ยิ่งเห็นภาพสุดเซ็กซี่ตรงหน้าก็ยิ่งรู้สึกมันเขี้ยวแม่เมียตัวน้อยของเขาคนนี้ และด้วยความมันเขี้ยว ก็ทำให้เขาได้ใช้

ตอนที่ 280 ของขวัญล้ำค่า--- เอลิซ Talk ---หลังจากที่เขาวางสายจากแม่ของเขาไป คำพูดที่เขาพูดกับแม่ของเขานั้น มันทำให้ฉันอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเสียตรงนั้นคนอะไรพูดแบบนั้นออกไปได้หน้าตาเฉย แล้วฉันจะมีหน้าไม่เจอหน้าพวกท่านได้ยังไงกัน คิดแล้วอยากจะตีให้ตายแต่ก็นั่นแหละ เพราะความหื่นและกินไม่รู้จักอิ่มของเขา ทำให้หลังจากกดวางสาย เขาก็ได้ทำการตอกแท่งเอ็นยักษ์เข้าร่องสวาทของฉันไม่หยุด จนกระทั่งได้พาเราทั้งสองคนไปสู่ห้วงสวรรค์ฉันที่รู้สึกเหนื่อยล้า เพราะตั้งแต่กลับมาเขาก็จัดการต่อแขนต่อขาให้ลูกไม่หยุดนานนับชั่วโมง ดังนั้นหลังจากที่เขาส่งฉันไปถึงสวรรค์แล้ว ฉันก็ฟุบหลับตาลงบนไหล่เขาทันทีหลังจากที่เขาเห็นว่าฉันดูท่าจะไม่ไหวแล้ว เขาก็ได้อุ้มฉันอยู่ในท่าเดิม ก่อนจะพาเดินไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้ฉัน แต่ทว่า...เขาก็ยังเป็นเขา ไอ้ปีศาจบ้ากาม ไอ้หื่นตัวพ่อ ที่ไม่ยอมปล่อยให้ฉันได้พักเลยนั่นก็เพราะว่าหลังจากที่เขาพาฉันเข้ามาในห้องน้ำ ฉันที่คิดว่าจะได้อาบน้ำสบาย ๆ แต่กลับถูกเขาจับให้ก้มโค้งแล้วสวนลำเอ็นเข้าออกจากทางด้านหลังของฉันอยู่หลายรอบ ก่อนที่ในครั้งสุดท้ายฉันได้เอ่ยคาดโทษออกไปว่าถ้

ตอนที่ 282 คุณป้าคือคุณแม่ฉันมองค้างไปที่คุณป้าคนนั้น ทำไมฉันจะจำท่านไม่ได้ ท่านเป็นคนที่ฉันเคยช่วยเอาไว้ตอนที่โดนผู้ร้ายกระชากกระเป๋าอยู่ที่ใต้คอนโดคุณเซฟและในจังหวะที่ฉันกำลังตกผลึกความคิดอยู่นั้น คุณป้าที่ดูท่าจะจำฉันได้เหมือนกัน ก็ได้ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงดิ่งมาที่ฉันทันที...ตึก...ตึก...ตึกๆๆๆหัวใจของฉันเต้นระรัวราวกับกลองรบ พร้อมกับความฉงนระคนแปลกใจว่าทำไมคุณป้าถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้และทันทีที่คุณป้าเดินมาถึงตัวฉัน ใบหน้าของหญิงสูงวัยก็ได้ยิ้มกว้างขึ้นมาด้วยความดีใจ พร้อมกับส่งสองมืออันอบอุ่นของท่านเข้ามาประคองที่หัวไหล่มนของฉัน จนฉันรับรู้ได้ถึงความจริงใจและมีเมตตาจากมือคู่นั้น“สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้าสบายดีไหมคะ” ฉันส่งยิ้มหวานพร้อมกับเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบด้วยท่าทีที่สุภาพนอบน้อม เสมือนว่าท่านเป็นดั่งผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพนับถือ“สบายดีจ๊ะ แล้วหนูเอลิซล่ะสบายดีไหม” คุณป้าคนเดิมถามฉันกัน พร้อมกับมือที่ลูกต้นแขนฉันไปมาด้วยความเอ็นดู“สบายดีค่ะ” ^-^ ฉันฉีกยิ้มกว้าง“อ้าว นี่สองคนรู้จักกันด้วยหรือครับ” เสียงคุณเซฟดังแทรกขึ้นมา แต่ทว่า...ทั้งฉันกับคุณป้าคนสวยคนนั้น กลับไม่ได้ฟั