All Chapters of บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง: Chapter 61 - Chapter 70

หลินไห่เดินจูงมือจางอี้หมิงนำหน้าอู๋เจ๋อและอู๋หมินออกมา ที่มือของคนครัวทั้งคู่ถือถาดไม้บรรจุนิลเง็กเซียนส่งกลิ่นหอมฉุย พวกเขาเดินนำอาหารไปวางไว้บนโต๊ะของผู้ชนะการประมูลซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกันเถ้าแก่หลินเป็นผู้อธิบายถึงรายการอาหารรสเลิศตรงหน้า ทั้งกลิ่นหอมกรุ่ม ทั้งควันที่ลอยออกมาบ่งบอกว่าเพิ่งผ่านการปรุงมาใหม่ ๆ รวมถึงการตกแต่งจานอาหารให้มีสีสันน่ากิน ประกอบกับล่วงเลยเวลาอาหารมื้อแรกของวันมานานพอสมควรแล้ว ยิ่งทำให้เมนูใหม่ดูน่าเย้ายวนลูกค้าที่แพ้การประมูลทั้งหลายเกือบจะกระโดดออกไปยึดเอาถาดไม้ใส่อาหารมาเป็นของตนเองอยู่รอมร่อ เพียงแต่พอมองหน้าเถ้าแก่หลินแล้ว พวกเขาได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน รออาหารอีกชนิดหนึ่งแทน ซึ่งพวกตนก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอันใดและจะมีกลิ่นหอมเหมือนกับอาหารของผู้ชนะหรือไม่“ท่านเฉินเจียและท่านฉีหมิง อาหารชนิดใหม่ตรงหน้าท่าน เป็นอาหารจานเนื้อ เรียกว่า นิลเง็กเซียน เนื้อสัมผัสอ่อนนุ่ม หอมกลิ่นเครื่องเทศเข้มข้น ข้าขอแนะนำให้นำเนื้อจิ้มลงไปในน้ำแกงก่อนกิน แล้วตามด้วยข้าวสวยร้อน ๆ ดอกไม้ซีหงซื่อและแตงกวาที่วางอยู่บนจาน พวกท่านสามารถนำมากินแก้อาการเลี่ยนได้ เชิญท่านทั้งสองลิ้มลองอา

“ทางออกอันใดหรือเด็กน้อย” เฉินเจียเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขามองดูเด็กน้อยตรงหน้าอย่างพินิจ“ทางออกของเรื่องทั้งหมดนี้เช่นไรเล่าขอรับ ข้าขอเสนอให้พวกท่านทั้งสิบคนแลกเปลี่ยนนิลเง็กเซียนกับสามสหายท่องหล้า แบ่งปันกันชิมคนละคำสองคำ เช่นนี้แล้วพวกท่านทั้งหมดก็จะได้ชื่อว่าเป็นผู้ชิมอาหารชนิดใหม่ด้วยวิธีการปรุงแบบใหม่ที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน”“สำหรับค่าอาหารจากที่ท่านเฉินเจียกับท่านฉีหมิงต้องจ่ายคนละห้าสิบตำลึง สองจานรวมเป็นหนึ่งร้อยตำลึง เมื่อแลกเปลี่ยนอาหารกันแล้ว พวกท่านเพียงจ่ายคนละสิบตำลึงเท่านั้น เช่นนี้แล้วพวกท่านทุกคนจึงเท่าเทียมเหมือนกันแล้วขอรับ”“ในอนาคต เหลาอาหารซิ่งฝูจะมีรายการอาหารชนิดใหม่ออกมาทุกเดือน เพื่อเป็นการตอบแทนท่านทั้งสิบคน เหลาอาหารซิ่งฝูยินดีที่จะให้ท่านเป็นลูกค้าพิเศษ เมื่อมีรายการอาหารชนิดใหม่ในแต่ละครั้ง เหลาซิ่งฝูจะทำการเชิญท่านทั้งสิบมาทำการลิ้มลองอาหารก่อนเป็นกลุ่มแรก เช่นนี้แล้ว ท่านลุง ท่านตาทั้งหลายพอใจหรือไม่ขอรับ” จางอี้หมิงอธิบายเสร็จแล้วจึงถอยหลังกลับไปยืนข้างท่านปู่ด้วยความสงบเรียบร้อย“ฮะ ฮะ ฮะ” ฉีหมิงหัวเราะออกมาและกล่าวชมเชยหลินไห่“เถ้าแก่หลิน หลานชายข

“ได้ ๆ หมิงหมิงน้อยบอกลุงมาได้เลย” “ข้าวผัดไข่วิธีแรกเป็นการผัดไข่ให้พอสุกแล้วจึงใส่ข้าวลงไปผัด จากนั้นจึงปรุงรสทีหลัง วิธีการแบบนี้จะทำให้ข้าวผัดแห้ง เมล็ดข้าวสวย ต่างกับวิธีที่สองที่ท่านลุงต้องผัดข้าวก่อนแล้วจึงใส่ไข่ลงไป วิธีการนี้จะทำให้ข้าวแฉะแต่เนื้อสัมผัสของไข่ที่เคลือบตัวข้าวจะให้ความรู้สึกอร่อยอีกแบบ วิธีนี้ หากเราใช้ตะเกียบคีบข้าวผัดไข่ก็จะกินได้ง่ายกว่าวิธีแรกขอรับ” “โอ้ แม้แต่การทำข้าวผัดไข่ที่หมิงหมิงน้อยบอกว่าเป็นการทำง่าย ๆ ยังต้องมีวิธีการปรุงที่แตกต่างกันอีกด้วยหรือนี่”“ใช่แล้วขอรับ วันนี้หลังจากที่ท่านลุงอู๋ทำข้าวผัดออกมาแล้วทั้งสองแบบ ท่านปู่กับท่านลุงก็ลองชิมดู แล้วเลือกว่าจะเอาแบบไหนก็ได้ขอรับ”“เอาล่ะ ลุงพร้อมแล้ว”“เริ่มแรก ท่านลุงต้องหั่นแครอทเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ สับกระเทียมให้พร้อม ข้าให้พี่ชายหมินเก็บเนื้อมะเขือเทศไว้ ท่านลุงเอามาสับให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ไว้รอด้วยขอรับ”“ท่านพ่อขอรับ รบกวนอุ้มข้าไปใกล้เตาที่ท่านลุงอู๋ทำอาหารด้วยขอรับ” จางอี้หมิงหันไปบอกบิดาให้อุ้มตนเอง เพื่อเขาจะได้อธิบายและเห็นวิธีการทำข้าวผัดไข่ได้อย่างชัดเจนจางอี้เทารีบเดินมาช้อนตัวบุต

จางอี้เทาไล่สายตาอ่านหนังสือสัญญาจนถี่ถ้วน เขาลงลายมือชื่อและเก็บหนังสือสัญญาของตนเองไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จางอี้หมิงที่นั่งมองอยู่นานจึงได้เริ่มเอ่ยถามหลินไห่บ้าง“ท่านปู่ขอรับ ท่านปู่มีการวางแผนการขายไว้เช่นใดบ้างหรือขอรับ”“ปู่คิดว่าจะขายนิลเง็กเซียนจานละสิบตำลึง สามสหายท่องหล้าห้าตำลึง และข้าวผัดไข่สามตำลึง เจ้าเห็นเป็นเช่นไร” เถ้าแก่ตอบหลานชาย“ข้าเห็นด้วยขอรับ แต่ท่านปู่อย่าขายทุกวันนะขอรับ ข้าขอให้ท่านปู่จงขายทุกเจ็ดวัน ครั้งละเพียงสิบจานสำหรับนิลเง็กเซียน ยี่สิบจานสำหรับสามสหายท่องหล้าและดาราเกี้ยวบุหลันขอรับ”“ดาราเกี้ยวบุหลันเช่นนั้นหรือ” หลินไห่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “หรือว่าเจ้าหมายถึงข้าวผัดไข่”“ใช่แล้วขอรับ ไข่สีเหลืองเป็นตัวแทนดวงจันทร์ ส่วนข้าวเปรียบเสมือนหมู่ดาวที่เริงระบำสาดส่องแสงช่วยเสริมให้จันทราลอยเด่นในคืนวันเพ็ญขอรับ” เด็กน้อยอธิบาย“ชื่อดี ความหมายดี แล้วเหตุใดปู่ถึงต้องขายทุกเจ็ดวัน และจำกัดจำนวนที่ขายด้วยเล่า”“เพราะว่านั่นจะเป็นการสร้างมูลค่าของอาหารชนิดนั้นขอรับ การที่ได้อะไรมายาก ๆ คนมักให้ความสำคัญ และเวลาของการรอคอยเป็นสิ่งที่คนเราเกลียดมากที่สุด ดังน

รถม้าคันใหญ่ออกจากเหลาอาหารซิ่งฝูมุ่งตรงไปยังหมู่บ้านหลัวถง ข้างในรถม้า จางอี้เทานั่งจ้องมองใบหน้าเล็กนั่นด้วยความรักท่วมท้น ถึงแม้ว่าร่างกายจะยังผอมแห้ง แต่ในสายตาบิดาเช่นเขา บุตรชายช่างน่ารักยิ่ง เมื่อใกล้จะถึงทางเข้าหมู่บ้าน จางอี้เทาจึงปลุกอี้หมิงให้ตื่น เด็กน้อยลืมตางัวเงียขึ้นมามองไปรอบด้าน ศีรษะเล็ก ๆ นั่นถูกวางไว้บนตักของบิดาอย่างทะนุถนอม“ท่านพ่อ พวกเราอยู่ที่ไหนขอรับ”“ใกล้ถึงบ้านแล้วหมิงเอ๋อร์ พ่อปลุกเจ้าให้ตื่นก่อนถึงบ้าน หมิงเอ๋อร์จะได้สดชื่นเมื่อต้องเล่าเรื่องในวันนี้ให้ท่านย่าและมารดาของเจ้าฟัง แล้วอย่าลืมของขวัญที่ซื้อมาฝากพวกเขาด้วยเล่า” จางอี้เทาเอ่ยหยอกเย้า“ท่านพ่อ ข้ามิใช่คนขี้อวดนะขอรับ ส่วนปิ่นของขวัญข้าจะให้ท่านย่า ท่านพ่อต้องเป็นคนมอบให้ท่านแม่เองสิขอรับ ท่านแม่จะได้ดีใจที่ท่านพ่อมีของขวัญมาให้”จางอี้หมิงหน้างอเมื่อถูกกล่าวหาว่าตนเองเป็นคนอี้อวดพูดมาก“ได้ ๆ หมิงเอ๋อร์มอบให้ท่านย่า ส่วนพ่อจะมอบให้ภรรยาสุดที่รักของพ่อเอง ฮะ ฮะ ฮะ” บัณฑิตหนุ่มหัวเราะออกมาด้วยความยินดี เช่นนี้ภรรยาเขาอาจจะตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ เฉกเช่นสามีภรรยาบ้าง เพราะตั้งแต่พวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ท