Semua Bab บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง: Bab 71 - Bab 80

หากทุกอย่างเป็นตามที่เด็กน้อยเล่า บ้านเรามีเงินเก็บหลายตำลึงเงินแล้ว หากไม่ได้เด็กชายตรงหน้า พวกเขาก็ไม่รู้ว่าบ้านสกุลจางจะผ่านสถานการณ์เลวร้ายไปได้เช่นไร หมิงเอ๋อร์ช่างเป็นบุตรที่สวรรค์ประทานให้จริง ๆ “โอ้ หมิงเอ๋อร์ เจ้าเก่งถึงเพียงนี้เชียว อาหารทั้งหมดนั้นก็เป็นอาหารสวรรค์เช่นนั้นหรือ” นางหูเอ่ยปากถาม“ใช่แล้วขอรับท่านย่า ข้าวผัดไข่อร่อยมากเลยใช่หรือไม่ขอรับ” อี้หมิงตอบก่อนหันไปถามความเห็นบิดา“ท่านแม่ ข้าวผัดไข่อร่อยมาก จริงดั่งที่หมิงเอ๋อร์ว่าขอรับ”“เช่นนั้นหมิงเอ๋อร์ต้องสอนท่านย่ากับแม่ให้ทำข้าวผัดไข่เสียแล้ว ไม่เช่นนั้นเจ้าจะกินข้าวผัดไข่ได้เช่นไร” หลี่อ้ายลูบไปบนผมดกดำของบุตรชายด้วยความเอ็นดู“แน่นอนขอรับ ข้าจะสอนให้ท่านย่ากับท่านแม่ทำอาหารอร่อย ๆ หลาย ๆ อย่างเลยขอรับ ต่อไปข้าจะอ้วนแล้ว ท่านย่าดูสิขอรับ แขนข้าเล็กนิดเดียว มันจะหักหรือไม่ขอรับ”จางอี้หมิงชูแขนของตนเองให้นางหูดู พลางเดินเข้าไปกอดท่านย่าอย่างออดอ้อน ส่งผลให้จางอี้เทากับหลี่อ้ายหันหน้ามาสบตากันอย่างมีความสุข ภาพแห่งความเปรมปรีดิ์แบบนี้คงไม่อาจเกิดขึ้นได้หากไม่มีเด็กน้อยนามว่า จางอี้หมิง“หมิงเอ๋อร์ เจ้าลืมอันใดไ

“หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ขอรับท่านพ่อ ครั้งนี้ท่านพ่อไปกับข้าสิขอรับ พวกเราไปชวนพี่ซูลี่กับพี่หมิงเย่ก่อน แล้วจึงค่อยไปจับปู เสร็จแล้วท่านพ่อเก็บหญ้าสายรุ้งตอนขากลับบ้าน เช่นนี้ข้าก็ได้ไปจับปู ท่านพ่อก็ได้เก็บหญ้าสายรุ้ง และยังได้ดูแลข้าอีกด้วย ดีหรือไม่ขอรับ” จางอี้หมิงลงทุนอ้อนบิดาเสียงหวาน แล้วก็เป็นไปตามคาด จางอี้เทาตกหลุมที่บุตรชายขุดไว้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น“ได้ เช่นนั้นพวกเราไปกันเลยหรือไม่” สุดท้ายจึงยินยอมไปกับความน่ารักของบุตรชายจางอี้หมิงยกยิ้มน่ารัก เขาร้องดีใจออกมาก่อนจะจูงมือบิดาออกจากกระท่อมหลังเล็ก ทั้งสองมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านทันทีสองพ่อลูกบ้านจางเดินเข้าไปชวนบุตรบ้านซุน อี้หมิงยิ้มอ้อนท่านลุงซูเย่ด้วยดวงตาทอประกาย ซุนซูเย่จึงเอ่ยอนุญาตให้บุตรชายและบุตรสาวไปเล่นได้ ซูหมิงเย่จากที่เคยเป็นเด็กเงียบ ๆ เมื่อรู้สึกสนิทสนมกับอี้หมิงแล้วเขากลายเป็นเด็กที่พูดมากไปทันที“อ่ะ พี่ซูลี่ดูนั่นสิขอรับ พี่ชิงชิงอยู่ตรงนั้นด้วย” จางอี้ หมิงรีบบอกพี่สาวเสียงดังเมื่อเห็นชิงชิงกำลังจะก้าวเดินลงไปในทะเล เด็กน้อยรีบตะโกนเรียกเด็กสาวไว้ทันที“พี่ชิงชิง พี่ชิงชิงขอรับ”เมื่อไ

“หนึ่งแสนไห!” สมาชิกบ้านจางอุทานออกมาพร้อมกัน “เหตุใดถึงมากมายเช่นนั้นเล่าขอรับ” เป็นจางอี้เทาที่สติครบถ้วนสุด เอ่ยถามออกไปอย่างสุภาพ“หนึ่งแสนไหเจ้าว่าจะพอเพียงให้คนแคว้นเหลียงทั้งแคว้นได้ใช้ดื่มกินหรือไม่” เถ้าแก่เหลียงถามกลับ“ข้าไม่รู้ขอรับ” จางอี้หมิงตอบพร้อมส่ายหน้ารัว ๆ“แคว้นเหลียงใหญ่กว่าแคว้นฉินของเราเกือบหนึ่งเท่าตัว เพียงแค่หนึ่งแสนไหคาดว่าแม้แต่ในเมืองหลวงของแคว้นเหลียงก็คงยังไม่พอ ใช่หรือไม่ขอรับ” อี้เทาตอบและถามเถ้าแก่หวังไปพร้อมกัน“ถูกต้องแล้วอาเทา หนึ่งแสนไหสำหรับคนทั้งแคว้น เหลียงคงไม่เพียงพอ ข้าได้ยินข่าวลือมาว่าฮ่องเต้แคว้นเหลียงกำลังทำการทดสอบองค์ชายต่าง ๆ ที่มีคุณสมบัติจะได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาท อย่างที่รู้ แคว้นเหลียงรักสงบ ร่ำรวย แต่ขาดแคลนเสบียงอาหารที่จะเลี้ยงคนทั้งแคว้น คุณสมบัติของรัชทายาทที่สำคัญคือต้องสามารถหาอาหารจากแคว้นต่าง ๆ ให้เพียงพอกับคนในแคว้นได้” “องค์ชายมีจำนวนกี่พระองค์หรือขอรับ ที่มีสิทธิ์ในการเข้ารับการทดสอบและคัดเลือกจากองค์ฮ่องเต้” จางอี้หมิงเอ่ยถามด้วยความกังวลถ้าหากว่าบ้านจางต้องเกี่ยวข้องกับเชื้อพระวงค์ ถึงแม้จะเป็นต่างแคว้นแต่

เมื่อรถม้าคันงามของเถ้าแก่หวังเลี้ยวพ้นหน้าบ้าน ทุกคนในบ้านสกุลจางก็ถึงกับเข่าอ่อน นั่งลงแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายจางอี้หมิงถึงกับไม่มีกะจิตกะใจจะทำอาหารจากปูตัวใหญ่ที่เขาสู้อุตส่าห์ลงทุนไปจับมากับมือ ก่อนหน้านี้เด็กชายคิดถึงสารพัดรายการอาหารจากปู ไม่ว่าจะเป็นปูนึ่งน้ำจิ้มรสเด็ดหรือปูผัดเครื่องเทศ แต่พอได้ฟังเถ้าแก่หวังแจ้งเรื่องสำคัญแล้ว อารมณ์จะกินปูจึงหายไปเสียหมด“หมิงเอ๋อร์ เจ้ามีความเห็นเป็นเช่นไรบ้าง” จางอี้เทาเป็นผู้ทำลายความเงียบ เขาเอ่ยถามบุตรชายที่ตอนนี้สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล“ท่านพ่อ ข้ายังคิดอันใดไม่ออกเลยขอรับ ทั้งที่โอกาสมาเยือนเราถึงหน้าประตูบ้านแล้วแท้ ๆ” จางอี้หมิงเอ่ยตอบบิดาด้วยเสียงอ่อนล้า เขาคิดไม่ตกเอาเสียเลย“อาเทา หมิงเอ๋อร์ พวกเจ้าปรึกษากันไปก่อนนะ แม่ขอตัวไปทำอาหารมื้อเย็นก่อน แม่คงช่วยอันใดพวกเจ้าไม่ได้” นางหูบอกบุตรชายและหลานชาย สถานการณ์แบบนี้นางคงช่วยอะไรไม่ได้ สตรีชราเยี่ยงนางคงทำได้แค่เพียงไปเตรียมอาหารไว้ให้สมาชิกในครอบครัว“ขอรับท่านแม่”“ขอรับท่านย่า ข้าจับปูตัวใหญ่ได้หลายตัวเชียว ท่านย่าเอาไปทำอาหารได้เลยนะขอรับ” อี้หมิงว่าก่อนจะถ

ทางด้านเถ้าแก่ไม่สามารถให้คำตอบกับหนิงอ๋องได้เพราะเขาเป็นเพียงคนขายเท่านั้น จึงได้รีบมาปรึกษากับบ้านสกุลจางและจะมาฟังคำตอบในอีกสองวันที่จะมารับน้ำตาลผักรอบหน้า รวมถึงปัญหาการสร้างบ้านของสกุลจางและแรงงานที่ต้องใช้ในการทำน้ำตาลผัก เนื่องจากมีระยะเวลาจำกัดเพียงสองเดือนเท่านั้น เพราะอีกหนึ่งเดือน กองกำลังเหลียงอันต้องเร่งเดินทางกลับแคว้นให้ทันก่อนฤดูหนาวมาเยือน“พวกเจ้าคงอยากจะรับใบสั่งซื้อไว้แต่ก็ติดที่ต้องสร้างบ้านและแรงงานที่จะมาช่วยในการทำน้ำตาลผักใช่หรือไม่” ซุนซูเย่เอ่ยถามขึ้น“ใช่แล้วขอรับท่านพี่เย่ สำหรับเรื่องสร้างบ้านข้าคิดว่าสามารถแก้ไขปัญหาได้ แต่ปัญหาใหญ่ที่บ้านจางประสบอยู่คือแรงงานที่จะมาช่วยในการทำน้ำตาลผักขอรับ ในตอนที่อยู่เมืองหลวง ท่านพ่อของข้าพอจะสอนการทำการค้ามาบ้าง ข้าจึงอยากจะมาเสนองานให้กับชาวบ้านหลัวถงของเรา ไม่ทราบว่าท่านลุงถงจะเห็นด้วยหรือไม่ขอรับ”จางอี้เทาเป็นผู้เจรจาในครั้งนี้ เพราะก่อนที่จะมาบ้านซุนนั้น จางอี้หมิงได้อธิบายวิธีการต่าง ๆ ให้เขาฟังจนเข้าใจหมดแล้ว และการให้บ้านซุนเข้าใจว่าวิธีนี้มาจากจางอี้เทา ซึ่งเคยเป็นอาจารย์ในสำนักศึกษามาก่อน ย่อมมีความน่าเชื