All Chapters of Ang Husband kong Hoodlum: Chapter 161 - Chapter 170

Arianne“Hayaan mo akong um-attend ng hearing, Victor.” Napatingin kami kay Dad dahil sa sinabi niya. Minabuti na kasi ng asawa ko na manatili na lang sa bahay dahil na rin sa inaakala nila Donnie na maaaring naroon din si George.“Delikado, Dad.” Naiintindihan ko ang pagtanggi ni Victor dahil nag-aalala din siya sa kanyang ama.“Maybe he wanted to see his wife so let him,” singit naman ni Catalina.“Just tell me if you’re jealous, woman.” Woah! May pa woman pang nalalaman. Gusto kong matawa ngunit nagbabantang tingin ang ibinigay sa akin ni Victor. Napigil tuloy ang kilig ko.Sa totoo lang, ang dalawang ito ang siyang bumubuhay ng kilig ko sa katawan bukod sa asawa ko. Sa tuwing nagbabangayan sila ay hindi ko mapigilang maalala kung paano kami ni Victor nagsimula. Kaya iniisip ko na kung sakali ay may chance nga ang mga ito na ipagpatuloy ang naudlot na pagtitinginan kung meron man. Kung wala eh di landian na lang.“Why would I be jealous? You old hag!”“Hoy anong old hag? Kaya pa kit

ArianneSumunod ang pagdinig ng kaso ni Miranda. Nandoon si Donnie na siyang kumakatawan kay Dad at kay Victor. Kung tutuusin ay parang hindi tamang tignan dahil nga sa nanay niya ang nasasakdal. Ngunti desidido siya na maging maayos ang lahat para sa kanyang ina. Umaasa siya na magkakaroon pa ito ng chance na makapag bagong buhay.Kagaya ng nakaraang araw ay sa bahay lang kami nanonood. Hindi ko alam kung ano o paano ang ginawa ni Darren para masaksihan namin iyon.Nagsimulang kausapin ng abogado ni Miranda si Donnie. Kahit anong sabihin ng depensa nila ay kumpyansa namang nasagot lahat iyon ng lalaki.“Donnie, anak.. Why are you doing this?” mabining tanong ni Miranda na ngayon ay nakaupo sa witness stand habang nakatingin sa anak.Napansin ko naman na napailing lang ang lalaki, marahil naisip niya na talagang ayaw ng nanay niya na magbago.“Pakisagot lang ang tanong, Mrs. Monteclaro, may relasyon ka ba sa George Nabus?”“Hindi ko siya kilala,” matigas na sabi ng ginang.“Inamin na r

Donnie“Hindi! At dahil kinampihan mo sila, mabuti pa na hindi ka na rin mabuhay pa dahil wala ka rin namang silbi!”Nagulat ako ng agawin ni Mommy ang baril mula kay George at itutok sa akin. Nasaktan ako at hindi makapaniwala na talagang ng dahil sa pera ay kaya niyang talikuran ang lahat.Handa na sana akong tanggapin ang bala dahil mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa makita ang tuluyan niyang pagkasira. Gusto ko na maalala siya bilang isang mapagmahal na ina at asawa kay Dad.Pero kung hanggang dito na nga lang ay wala na akong magagawa.At ipinutok na nga niya ang baril ngunit nagulat na lang ako ng bigla akong yakapin ni George.“No!!!!” iyak ni Mommy at huli na para maawat pa siya. Pagtapat niya sa kanyang ulo ng baril ay kasabay din ang pagkalabit niya ng gatilyo.“Mom!!!” sigaw ko.Nadurog ang puso ko dahil sa ginawa niya. Natulala ako at hindi na alam ang gagawin. Hindi ko malubos maisip kung paano niyang nagawa ang bagay na ‘yon?Naglapitan ang mga pulis at kinuha sa akin a

DonnieNatanggal na ang assistant ni Dad na ipinasok ni Mommy na naging panatag at nakuha pang magnakaw ng pera sa kumpanya na inakala niyang hindi malalaman ng kahit sino sa aking mga magulang.Wala siyang kamalay malay na nasa ilalim din siya ng mapanuring tingin ng aking ina at nakakuha ng mga ebidensya na magtuturo sa kanya bukod pa ang mga accountant ni Dad na talagang hinalukay ang lahat lalo na ang mga pirmang dinoktor lang din naman.Mahirap para sa akin ang manatili sa kumpanya. Pakiramdam ko ay natatapakan ang pride ko. Nakakaramdam kasi ako ng pagka-guilty dahil nga alam ko ang ginawa ng aking ina at tunay na ama na ngayon ay wala na rin.Nang malaman niyang nagpakamatay si Mommy ay nag-amok na rin siya sa kulungan ng oras ng kain nila. Napatay niya ang isa sa mga preso at kung hindi siya nabaril ng jail guard ay malamang na may sumunod pa. Ayun nga lang, tuluyan na rin siyang binawian ng buhay.“Dad,” sabi ko sabay tayo sa aking upuan ng biglang bumukas ang pintuan at pumas

ArianneIsang taon na ang lumipas matapos kong manganak at kakatapos lang ng ika-isang taong kaarawan ng aming si Ariadna Victoria De Castro Monteclaro. Hindi pumayag ang ama na wala ang pangalan niya sa aming panganay. Gusto niya na bukod a apelyido ay malaman ng lahat na siya ang Daddy ng napakaganda naming anak.Naalala ko ang pagtatalo nila Mom and Dad. Ang gusto nila ay sakanila kunin ang pangalan ng aming baby girl ngunit hindi pumayag ang asawa ko. Kung gusto daw ng aking mga biyenan ay gumawa sila ng sarili nila na tinawanan naman namin.Maayos na ang lahat. Nakausap ko ang aking ama sa kulungan at doon lang siya humingi ng tawad sa akin. Pinatawad ko na siya, pero hindi ibig sabihin ay nakalimutan ko na ang lahat ng ginawa niya.Oo nga at inakala niyang anak ako sa iba ng aking ina, pero hindi sapat na dahilan iyon upang tratuhin niya ako at ang aking ina ng ganon. Sana ay hinayaan na lang niya na umalis kaming mag-ina noon. Ngunit napakaselfish niya na mas inisip niya ang pag