All Chapters of My Ex-husband's Regrets: Chapter 41 - Chapter 50

VASH strode down the hallway with clenched fists, barely seeing where he was going. His jaw was tight, and his chest was a ball of fire."Ang hirap mo kausap, Megan," he muttered to himself, the heat of the fight still burning in his ears. "Lagi na lang gulo. Lagi akong mali. Argh!"Pero may mali din naman sa kanya. Anong nangyayari ngayon sa kanya? Bakit nga ba siya nawawala sa sarili minsan?He didn’t even notice he had driven far until he found himself parked across Hyacinth's condo building. Mula kanina ay siya lang ang nasa isip niya. He doesn't know why but he wants to see her so badly.Thanks sa owner ng building na ito at naituro kung saan eksakto na nakatira si Hyacinth.The lights from the building cast long shadows on his windshield. His fingers tapped impatiently on the steering wheel.Bakit ba siya nagtatambay sa harap ng building ng tinitirhan ng dati niyang asawa? Anong meron?"Damn it! Shit!" Pagmumura niya sa sarili at inuntog ang ulo sa kanyang steering wheel. Hindi

Pero sa totoo lang, gusto na talaga niyang sampalin yung ngiting hindi naman niya nakikita, pero ramdam na ramdam niya. Alam niya na nang-aasar ang ex-husband niyang adik."Pasensya na po kayo sa ginawa ni Ms. Hyacinth, Mr. Vash," paghinging paumanhin ni Víchèlle.Nakapamewang si Hyacinth, nanlilisik pa rin ang mga mata habang nakatitig kay Vash. Dahan-dahang kumurba ang mga labi ni Vash sa isang mapang-asar na ngisi."Palalagpasin ko na lang 'yung ginawa niya..." aniya, ang boses niya'y may halong seryoso pero may sundot ng pang-aasar, "...basta siya ang magiging designer ko."Saglit siyang tumingin mula ulo hanggang paa kay Vash, saka muling kumunot ang noo. What the hell? Umiiwas na nga siya!"At siya rin ang susukat sa akin."Ano?! Baliw ba siya? Malaking issue pa kapag nakalapit pa si Hyacinth sa kanya! Nag-away na nga sila ni Megan n'ong isang araw knowing na siya ang magiging designer!Vash didn’t flinch. Nanatiling blangko ang expression niya, parang hindi naapektuhan sa mism

"VASH, my baby, kumusta naman ang pagpapasukat mo?" tanong ni Megan habang dahan-dahan siyang pumasok sa Studio B. Nilingon niya ang paligid pero mabuti na lang at wala na si Hyacinth, mukhang nakaalis na ito bago pa siya dumating.Nasa gilid si Vash, nakatalikod habang inaayos ang kanyang gusot na blazer. Hindi siya agad lumingon."It was okay." He glanced briefly at Megan. "Why are you here?"Nagkibit-balikat si Megan, pero kita sa kilos niya ang kaba. "Uhm..." Nag-iwas siya ng tingin. Nagkunwaring naging abala sa bag niya, pero halata sa pagdila sa labi at mabilis na paghinga na may gusto siyang sabihin.Pagkaubo niya, hinarap niya si Vash at pilit ngumiti. "I just want to inform you na aalis muna ako now. Pupuntahan ko lang 'yung friend ko."Vash paused what he was doing. One of his eyebrows raised as he looked at her from head to toe."Usually, when you leave, you don’t say anything. So… why are you telling me now? Need cards? Cash?"May tono ng duda sa boses niya, parang nagtata

Warren chuckled, but it was faint, like he was recalling something distant. "When I saw Sean... I saw myself at that age. No joke. Kamukha ko 'yung bata. I even stopped the car just to get a good look at him. I was smiling at that time looking at him. Dati rati ang liit niya lang, nakita ko kaunti na lang maabutan na niya si Hyacinth. And I never felt this gladness maliban n'ong ipinanganak ka ng mommy mo. Like, parang anak ko siya n'ong ganung edad ka."Vash bit his lower lip, unsure if it was guilt or fear creeping up his spine. "Y-You think… he’s my son?""I don’t know for sure," Warren said, "but he looked too much like you... too much like us. It got me thinking. What exactly did Hyacinth tell you back then? Bakit kayo naghiwalay talaga?"Biglang bumalik kay Vash ang lahat ng eksena—ang iyak ni Hyacinth, ang pagmamakaawa, ang paulit-ulit nitong pakiusap na paniwalaan siya… na siya lang ang lalaking pinayagan niyang humawak sa katawan niya, na siya ang ama ng anak na dinadala niya

Tinitigan siya ni Vash habang paika-ika siyang naglalakad papunta sa kanyang bisikleta na naka-park sa gilid ng convenience store. Halatang hirap si Sean dahil mabigat ang mga hakbang at bakas ang kirot sa sugatang tuhod.Gusto niyang dumaing pero 'di niya magawa."Do you want me to take you home?" alok ni Vash, kasabay ng mahinang hakbang papalapit sa kanya."No. Don't come near me!" Lumayo si Sean nang lumapit si Vash sa tabi niya. "I don’t need help from a demon and a useless father like you!" sagot ni Sean na gamit ang boses niyang punong-puno ng galit at hinanakit na halos umalingawngaw na sa tahimik na kalsada.Natigilan si Vash dahil sa sinabi ni Sean sa kanya. Parang natamaan ang loko. Parang nasuntok siya sa sinabi ni Sean sa kanya na nagpatiklop sa kanya.Biglang sumulpot si Gaeun mula sa likuran ni Vash at hindi siya nagdalawang isip na lapitan si Sean. "My daddy is not useless! He’s the best among the rest! You talk like that because you don’t even have a dad!" sigaw ni Ga