Semua Bab ข้ามเวลามาคว้ารักโลกคู่ขนาน: Bab 51 - Bab 60

ตูม! "อ๊าก!!!!! " เหล่าผู้ทดสอบทั้งเจ็ดกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทาง ทำให้ร่างสูงโปร่งหยุดเคลื่อนไหวแล้วรีบวิ่งมาดูแต่ทว่า..... "ไวท์! อย่าขยับ! ใช้พลังให้มากกว่านี้อีก" "แสดงพลังทั้งหมดตอนนี้ของเจ้าออกมา ว่าจะสามารถทำลายกำแพงพลังของข้าได้หรือไม่" ครอสรีบออกปากห้ามไม่ให้อีกฝ่ายขยับตัวออกมาจากตรงนั้น เพื่อที่จะได้ทดสอบอย่างจริงจังว่าจะรับมือยังไง เพราะฉะนั้นจงแสดงพลังทั้งของเจ้าให้ข้าได้เห็นเป็นขวัญตาหน่อยเถอะ ริค ไวท์ เปรี้ยะ! เสียงม่านพลังที่ล้อมรอบไว้กำลังปริแตกออกมาจากพลังของคนด้านใด จนในที่สุดก็หลุดออกมาจากการควบคุมได้ทั้งหมด ได้รับเสียงปรบมือจากครอสดังไปทั่วห้องทดสอบ และเหล่าผู้ทดสอบเองก็ลุกขึ้นมาปรบมือให้เช่นกัน "ทุกคนเป็นอะไรมากหรือเปล่า ข้าต้องทำแผลให้ไหม" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง "เจ้ามีเวทย์รักษาเหรอไวท์ ทำไมถึงถามเช่นนั้น" ครอสสงสัยกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมาก หมายถึงอะไรกันแน่ "ใช่ครับ งั้นรักษาก่อนแล้วค่อยคุยกัน" ร่างสูงโปร่งร่ายคาถาที่ไม่มีใครฟังออกอีกครั้งก่อนจะวาดพลังไปยังจุดที่แต่ละคนบาดเจ็บทีละคน จนรักษาบาดแผลให้ดีขึ้นกว่าตอนแรกลงนิดหน่อย "ข้ายังไม่ได้เรี

"ไวท์ เป็นยังไงบ้างลูก" จักรพรรดินีรีบเดินมาหาด้วยความเป็นห่วงแล้วจักรพรรดิรีบวิ่งตามมาประคองด้วยความเป็นห่วง "เจ้าจะรีบไปไหน เป็นห่วงลูกในท้องหน่อยสิ ข้าตกใจแค่ไหนรู้ไหม" จักรพรรดิโวยวายทันทีเพราะเป็นห่วงจะกระทบกับเด็กในท้อง "ท่านแม่ท้องหรือพะยะค่ะ" ทั้งสามถามด้วยความตกใจพากันวิ่งมาหาผู้เป็นมารดาด้วยความเป็นห่วง "ท่านแม่ทีหลังอย่าวิ่งแบบนี้สิพะยะค่ะ" นั่นสิพะยะค่ะ ท่านพี่พูดถูกแล้ว ข้าอยากจะบ้าตายที่ท่านทำแบบนี้" "ท่านพี่ทั้งสองพูดถูกแล้ว ทีหลังอย่าทำแบบนี้เลยพะยะค่ะ" "เป็นอะไรมากไหมครับ ท่านจักรพรรดินี" ไวท์ถามแต่ไม่ได้รับคำตอบมีเพียงสีหน้าที่เปลี่ยนไปกลับมา "กระรอกน้อยพูดกับท่านแม่ใหม่เลย ท่านงอนเจ้าแล้ว" คีย์บอกพลางพยายามกลั้นหัวเราะ เพราะตอนที่ท่านแม่ตั้งครรภ์แฝดก็มีอาการแบบนี้เหมือนกันที่จะงอนง่ายหรือน้อยใจอะไรง่ายๆ กับสิ่งที่เคยบอกให้พูดไปแล้ว "ไม่ต้องหรอกคีย์ หนูไวท์คงไม่รักแม่แล้ว" ไม่ทันขาดคำของคีย์ก็มีประโยคน้อยใจออกมาจากปากขององค์จักรพรรดินีเสียแล้ว ร่างสูงโปร่งรีบวิ่งมาหาด้วยความลนลาน "ไม่ใช่นะครับท่านแม่ หม่อมฉันผิดไปแล้ว ให้อภัยผมได้ไหมครับ" ใบหน้าหวานสลดลงเพราะ

ข่าวที่แพร่กระจายไปทั่วนั้นทำให้เหล่าเชื้อพระวงศ์ ขุนนาง และข้ารับใช้ในราชสำนักตระหนักว่า การเข้าไปยุ่งกับเด็กคนนั้นโดยไม่มีแผนการล่วงหน้าชะตาชีวิตจะเป็นเช่นไร เพราะเรื่องเกิดจากการเข้าไปยุ่งกับบุคคลที่ไม่ควรยุ่งถึงได้ถูกลงโทษเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะถูกอีกฝ่ายขอไว้คงอาจจะตายไปแล้วก็เป็นได้ เสียงซุบซิบนินทาจากมีเพียงในวังหลวงก็ถูกส่งต่อไปหัวเมืองน้อยใหญ่จนรับรู้กันทั่วจักรวรรดิภายในระยะเวลาไม่กี่วัน "ท่านไวท์ขอรับ จะได้เวลาลงไปร่วมงานเลี้ยงแล้ว" "อืม" วันนี้คือวันที่มาบรรจบในรอบหนึ่งเดือนที่จะมีงานเลี้ยงอย่างยิ่งใหญ่สักครั้งในวังหลวง ซึ่งในวันนี้ทุกคนตั้งใจจะประกาศการหมั้นหมายอย่างเป็นทางการในตอนแรกเป็นอันต้องล้มเลิกเพราะว่ามีการสอบถามคุณชายริค ไวท์ ว่าต้องการจะหมั้นหมายกับใครกันแน่ หรือมีใจให้กับใครให้ตัดสินใจให้ดี ทุกคนรอฟังคำตอบกันอยู่ในงานเลี้ยงครั้งนี้ "ท่านพี่คิดว่าไวท์จะเลือกใครมาเป็นคู่ครองกัน" ครอสถามด้วยความอยากรู้ "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานอกจากพวกเราที่ไปมาระหว่างวังหลวงกับเมืองที่ดูแลเพื่อมาหาอีกคน แต่ก็ดูไม่ออกเลยว่ามีใจให้กับใคร" คลาสบอก

ณ พระราชวังหลวง "จักรพรรดิพะยะค่ะ คุณชายริค ไวท์ มาขอเข้าเฝ้า" "ให้เข้ามาได้" หวังว่าจะได้รับคำตอบจากเด็กคนนี้ว่าจะเลือกใครกันแน่เพราะเวลามันผ่านมาเนิ่นนานแล้ว หากบางคนรอไม่ไหวจนใช้วิธีการอื่นขึ้นมาจะเป็นปัญหาได้ ถือเป็นการแก้ปัญหาที่ดี ในการมาให้คำตอบในวันนี้ "ทำความเคารพ จักรพรรดิ" ไวท์บอกพลางทำความเคารพตามวัฒนธรรมของจักรวรรดิ "ไม่ต้องมากพิธีหรอกไวท์ มีเรื่องอะไรไหนพูดมาสิ" จักรพรรดิเอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดี "หม่อมฉันมีเรื่องจะกราบทูลพะยะค่ะ" "ว่ามาได้เลย" "หม่อมฉันเลือกคนที่จะหมั้นหมายด้วยได้แล้วพะยะค่ะ" ไวท์พูดพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เรียกความมั่นใจให้ตนเอง "บุคคลที่ข้าเลือกก็คือ...องค์รัชทายาทพะยะค่ะ องค์จักรพรรดิ" เสียงทุ้มนุ่มตอบด้วยความมั่นใจและหนักแน่น และเหมือนคำตอบของคุณชายในครั้งนี้จะทำให้ใครหลายคนดีใจจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่หลายคนเลยทีเดียว เพราะว่าในที่ประชุมนี้คือเหล่าบรรดาคนที่อยากจะหมั้นหมายกับไวท์ด้วยกันทั้งสิ้นได้ถูกเชิญตัวมาก่อนหน้าเพียงไม่กี่ชั่วโมง แต่เลือกที่จะไปแอบอยู่ด้านหลังเพื่อรับฟังสถานการณ์ว่าสรุปแล้วจะเลือกใครกันแน่ "ข้าขอเหตุผลที่เจ้าเลือกรัชทายาทว่าเพร

"ถ้างั้นยืนขึ้นดีๆ แล้วปลดคอเสื้อลงหน่อย ข้าจะได้กัดง่ายขึ้น" คีย์บอกพลางพยายามควบคุมตนเองไม่ให้สติแตกและควบคุมพลังให้ได้มากที่สุด "ครับ" รัชทายาทยืนทำใจให้สงบและควบคุมสติให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเดินไปใกล้ร่างสูงโปร่งแล้วก้มลงมาเพื่อทำสัญญาเลือดอย่างที่ควรจะเป็น ริมฝีปากขยับออกเผลอให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของแวมไพร์ฝังเข้าลำคอขาวอย่างแผ่วเบาและทะนุถนอมที่สุด มือทั้งสองข้างประคองร่างเอาไว้ไม่ให้รู้สึกตกใจหรือขยับไปในทิศทางอื่นเพื่อไม่ให้รอยเขี้ยวนั้นมีแผลเพิ่ม เลือดสีขาวไหลเข้าปากอย่างช้าเพราะไม่ได้ดูดกินอย่างรุนแรงเหมือนคนกระหาย นี่เป็นเพียงการทำสัญญาเท่านั้น หากดื่มไปช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้วจะต้องหยุดดื่มเป็นอันสิ้นสุดสัญญาและผูกมัดเอาไว้ตลอดกาล ปฏิกิริยาเกิดขึ้นกับร่างของรัชทายาททันที สีผมและดวงตาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เหมือนเลือดของเทพกับมังกรที่รวมกันเป็นหนึ่งสามารถดึงพลังสูงสุดของแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ออกมาได้ ทำให้รูปลักษณ์เปลี่ยนไปตลอดกาล เลือดที่ไหลเวียนเหมือนปลุกพลังทั้งหมดที่มีออกมาให้ตื่นขึ้นเต็มที่ คีย์ไม่นึกเสียใจอย่างแน่นอนที่ใช้การผูกสัญญาของตนเองกับเด็กคนนี้ เขามองอีกคนที