Lahat ng Kabanata ng นึกว่าจะ(รัก): Kabanata 11 - Kabanata 20

ครืน!!“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มีนรับสายโฮปที่โทรเข้ามา“วันนี้เฮียติดงานไม่น่าจะกลับไปกินข้าวเย็นกับมีนทันนะ มีนกินได้เลยนะครับ ไม่ต้องรอ”"ครับเฮีย"มีนพยักหน้าอย่างเข้าใจกับตัวเอง“มีนไม่โกรธเฮียนะ” โฮปถามย้ำ“ไม่ครับ”“งั้นแค่นี้ก่อนนะครับคนดี” หลังจากนั้นสายก็ถูกตัดไป"เป็นไงไม่ว่างอีกตามเคย" โซนพูดขึ้นทันทีหลังจากที่มีนวางสายจากเฮียโฮป"อืม ติดงาน"มีนพยักหน้าอย่างเหนื่อยใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ไอ้โซนถึงได้รู้ทัน"งานอะไร ทำมาเป็นเดือนๆ ไม่เสร็จสักที"อะไรมันจะยุ่งขนาดนั้นวะขนาดเฮียคิงทำบริษัทอสังหาฯยังไม่ยุ่งขนาดนี้ โซนนึกคิด"เขาต้องดูแลลูกน้องดูแลผับ""ไอ้มีน!!"โซนเรียกเสียงแข็ง คำโต้เถียงของมีนคล้ายจะไม่มีน้ำหนักเอาซะเลย"เออยอมรับก็ได้ ว่ากูก็ไม่รู้"มีนเอาสายตาที่วูบไหวนั้นหลบเฉไปทางอื่น"พูดแบบนี้แปลว่ามึงเองก็เริ่มจะลังเลแล้วเหมือนกันใช่ไหม"โซนย้อนถามอีกครั้งทั้งหรี่ตามองอย่างจับผิด"กูไม่ได้ลังเลเรื่องที่มึงสงสัยว่าเขามีคนอื่น แต่กูแค่อยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรกันแน่"ถ้าออกจะมีคนอื่นจริงๆ ทำไมไม่เลิกกับเขาไปเลย ทำไมยังทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง"มึงคิด

ไลน์!! (โทรกลุ่ม 3 สหาย)"เป็นไงบ้าง แผนอ่อยเมื่อคืน"ฟาร์ถามด้วยความอยากรู้ ก็ขอให้คำตอบไม่เหมือนที่เขาคิดแล้วกัน"จะเป็นไง เขาก็หนีไปอาบน้ำนอนหันหลังให้กูทั้งคืน"มีนนึกถึงภาพเมื่อคืนก็อดที่จะคิดมากไม่ได้เพราะมันตรงกับที่เพื่อนคาดการณ์ไว้ โฮปดูไม่มีอารมณ์คล้อยตามเขาเลยพอคิดถึงเมื่อก่อนที่ต่อให้ไม่ต้องทำอะไรอีกฝ่ายก็พร้อมลากเขาเข้าห้อง"ไอ้มีน!!"ฟาร์ร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำตอบ"เออกูรู้ว่ามันไม่ปกติ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเขาไปมีคนอื่นจริงหรือเปล่าไง"อาจจะคิดไปเองก็ได้ บางทีเฮียอาจจะทำงานเหนื่อยหรือมีเรื่องให้คิดก็ได้ ไม่ได้มีหลักฐานยืนยันอะไรเลย"กูกับไอ้โซนจะช่วยมึงสืบเอง""ยังไงวะ""มึงอย่าลืมซิว่าแฟนกูก็เพื่อนแฟนมึงแล้วคนอย่างเฮียคิงกับเฮียปราบนะเหรอ เก็บความลับไม่เก่งหรอกเชื่อกู"ฟาร์กระตุกยิ้มเหี้ยมทำเอาโซนและมีนเสียวสันหลัง เฮียคิงกลัวไอ้ฟาร์มากไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทางแต่เขาก็ไม่แปลกใจก็เพื่อนเขานิสัยเป็นยังไงรู้ๆ กันอยู่"จะดีเหรอวะ"มีนเริ่มหนักใจเริ่มดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องเยอะ"มึงอยากรู้ความจริง หรืออยากเป็นคนโง่ต่อไป"โซนที่ฟังอยู่นานพูดแทรกเข้ามาจ้องอีกฝ่ายอย่างจริงจัง จะให้รอมั

คืนก่อนวันไปทริป"เฮียเตรียมของครบหมดแล้วใช่ไหมครับ"มีนที่จัดกระเป๋าอยู่หันไปถามคนที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่บนเตียงมาตั้งแต่เมื่อกี้"ครบแล้วครับ พรุ่งนี้ก็พร้อมออกเดินทางเลย""เราเอารถไปแค่สองคันนะครับเฮียปราบบ่นว่าขี้เกียจขับรถก็เลยจะไปรถเฮียคิง แล้วเดี๋ยวไปเจอกันที่นู่น"เขากับเพื่อนคุยกันเรียบร้อยแล้ว แต่ละคนก็บอกในสิ่งที่จะเอาไปรวมถึงการเดินทาง"ตอนแรกเฮียก็คิดว่าจะชวนไปทริปบิ๊กไบค์ซะอีก"เพราะปกติก็เป็นแบบนั้น"ไปแบบสบายๆ บ้างเถอะครับ"ไปทะเลถือว่าพักผ่อนด้วยหากินง่ายทั้งยังมีที่พักเสร็จสรรพ"ตามใจได้เสมออยู่แล้วครับ"โฮปละสายตาจากหน้าจอแล้วเดินมาสวมกอดมีนจากด้านหลัง "มีนเฮียขอไปดูผับแป๊บหนึ่งนะ""แต่มีนว่า..."ชายหนุ่มหันมามองหน้าแฟนเพราะเขารู้สึกไม่อยากให้โฮปไหน (กลัวจะไม่ได้กลับมาหรือกลับช้าอีกตามเคย)"ลูกน้องส่งข้อความมาตามแล้ว สงสัยจะเรื่องด่วน เฮียไปก่อนนะ มีนรีบพักผ่อนเดี๋ยวเฮียกลับมา"เสียงข้อความในมือถือดังขึ้นรัวๆ ทำให้โฮปใช้เป็นข้ออ้างให้อีกฝ่ายปฏิเสธไม่ได้"ขับรถดีๆ นะครับ" โฮปรีบร้อนออกจากห้องไปหลังจากที่โฮปออกไปมีนไม่มีกะจิตกะใจจะเก็บของต่อจนต้องโทรหาฟาร์..ครืน!!!"ว่าไงมึง

"มีนเฮียขอโทษนะเรื่องที่ต้องกลับมาก่อน.."โฮปทำหน้าเศร้าบอกกับคนรัก"ที่ผับมีปัญหาจริงๆ ...มีนฟังมาจนจำได้แล้วครับเฮีย"มีนเอ่ยประโยคที่โฮปใช้กับตนบ่อยๆ จนจำได้"เฮียจำเป็นต้องกลับมาจริงๆ มีนอย่าโกรธเลยนะ"เขานั่งลงโซฟาข้างๆ กัน"ไม่โกรธหรอกครับ มีนบอกแล้วว่ามีนเข้าใจ""ตามจริงมีนอยู่เที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ต่อก็ได้นะไม่เห็นต้องเททริปกันเลย""ทริปมันผิดจากที่ตั้งใจกันไว้ คนอื่นๆ เข้าก็ไม่มีอารมณ์ที่จะเที่ยวตามไปด้วย เลยลงความเห็นกันว่ากลับกรุงเทพดีกว่า" ใครมันจะเที่ยวต่อได้หนีมาแบบนี้ เขาก็พยายามเก็บอาการแล้วแต่มันคงไม่มิดจนทุกคนเห็นใจแล้วพากลับมา"สาเหตุมันเป็นเพราะเฮียหรือเปล่า"โฮปทำหน้ารู้สึกผิด มือหนาเอื้อมไปกรอบกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้"เปล่าเลยครับ ไม่มีใครโกรธหรอก เฮียอย่าคิดมากนะครับ"เขาลูบมือแกร่งอย่างปลอบใจทั้งๆ ที่ตนเองก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายมีเหตุผลทั้งยังเป็นเรื่องงานเขาจะทำตัวมีปัญหามันก็ใช่เรื่อง แต่เมื่อไหร่ล่ะที่อีกฝ่ายจะไม่หยิบยกเหตุผลนั้นเพื่อปลีกตัวออกจากเขาอีก"จริงนะ""จริงครับ แล้ววันนี้เฮียยังจะออกไปไหนอีกหรือเปล่า"มีนสังเกตดูการแต่งตัวเหมือนโฮป

5 วันต่อมาหลังจากที่ปรับความเข้าใจกัน มีนก็เลือกที่ยอมให้อภัยและกลับมาอยู่ที่คอนโดด้วยกันเหมือนเดิม"วันนี้เข้าร้านเหรอครับ"โฮปถามคนอายุน้อยว่าที่กำลังหากระเป๋ากับกุญแจรถอยู่ ไม่รู้เขาหลงไปวางไว้ที่ไหน"ใช่ครับ เฮียมีอะไรหรือเปล่า"มีนหันกลับมาถาม"เย็นนี้เฮียไม่ได้เข้าผับเลยอยากจะโชว์ฝีมือสักหน่อย"อยากไถ่โทษกับสิ่งตัวเองทำลงไป นานแล้วที่เขาไม่ได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนก่อนหน้า เขานี่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ยิ่งคิดโฮปก็ยิ่งรู้สึกว่าตนต้องรีบแก้ไข ตอนนี้มันคือโอกาสที่เป็นฟางเส้นสุดท้ายแล้ว"ดีเลยครับ ไม่ได้กินฝีมือเฮียนานแล้ว""เฮียจะทำของโปรดมีนไว้ให้นะ""จะรีบกลับมานะครับ"มีนที่หากระเป๋าสะพายคู่ใจกับกุญแจรถเจอแล้วก็เตรียมตัวจะออกจากห้อง"ได้ครับ เฮียจะเป็นเด็กดีรออยู่ที่ห้องนะ"โฮปหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน แล้วมีนก็ออกจากห้องไป มีนออกไปจากห้องไม่นานเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น…ก๊อก!! ก๊อก!!"ใครมาหรือว่ามีนจะลืมของ"โฮปเดินไปเปิดประตูคิดว่าเป็นคนรักที่ลืมสิ่งของสักอย่างไว้ในห้อง“ฟรืด!!”"พี่โฮป"หญิงสาวเผยดีใจออกมาผ่านใบหน้าและรอยยิ้ม“พราว..” แต่แทนที่ด้า