Semua Bab THE ARROGANT EX-CRUSH : Bab 1 - Bab 10

NAGMAMADALING pumasok sa pinto ng maliit na kwartong nirerentahan ni Mauve ang kaibigan niyang si Jhaz—short for Jazzel.“Naku! Sorry, Mauve, Sinubukan ko namang bilisan pero sobrang traffic talaga. Bumaba na nga lang ako ng jeep at naglakad pauwi,” mabilis na paliwanag nito.Habang nakikinig sa paliwanag nito ay isinusokbit niya ang kanyang bag sa kanyang balikat.Male-late na siya sa trabaho. Masungit pa naman ang amo niyang intsik. Hinalikan niya ang tatlong gulang na kapatid na si Chin-chin bago hinarap si Jhaz.“Okay lang ‘yon. Sige, ikaw na ang bahala kay Chin-chin.” Hindi na niya hinintay na makasagot ang kaibigan.. Lumabas siya ng kwarto at nagtuloy-tuloy hanggang sa makarating sa labasan.Pinilit niyang burahin ang mga iniisip niya habang naghihintay ng jeep. Alam niya kung patuloy lang niyang iisipin ang mga ‘yon ay maaapektuhan lang ang trabaho niya.Kailangan niyang magtrabaho ng mabuti para may makain ang kanyang mga kapatid at may maipangbayad sa upa ng bahay.Magtatatl

Tyempo naman na palabas ng bahay si Aling Marites. Pagkakita rito, alam niyang matagal na itong naroon sa loob. Walang mintis, nakilatis na nito si Hendrick at nakita na nito ang magara at mamahaling kotse ng lalaki.Bumagsak ang loob niya. Nahuhulaan niya na kung ano ang iniisip nito.“Oh, Mauve, may pambayad ka na ba?” malakas nitong tanong, sadyang ipinaparinig sa kanyang kasama.“Wala pa ho, Aling Marites.”Kumunot ang noo nito. “Aba’y hindi na ako makakapaghintay. Biro mong binigyan na kita ng palugit na tatlong buwan sa kuwartong nirerentahan mo dahil sa sobrang awa ko sa anak mo. Maganda nga ang kawanggawa, pero kailangan ko rin namang kumain,” nagbait-baitan pa nitong turan.Napapikit na lamang siya ng mariin. Naglaho na ang anumang pag-asa niyang maitatago si Chin-chin kay Hendrick.“Magkano ang kailangang bayaran ni Mauve, Misis?” tanong ni Hendrick mula sa kanyang likuran. Ibig sabihin pumasok na ito sa gate at sumunod sa kanya papasok.“Tatlong libo,” agad na sagot ng mata

Napaungol na lamang siya nang nakangising kinarga ito ni Hendrick. Iniwan niya ang mga ito at sinundan si Jhaz sa loob ng bahay.“Hindi ka pa ba aalis? Wala ka bang ibang gagawin o pupuntahan?” hindi na nakatiis na tanong ni Mauve kay Hendrick, pagkatapos ng isang oras na pakikipaglaro nito kay Chin-chin.Madilim na sa labas, nakapagbihis na siya ng pambahay at nakapaghanda na sila ni Jhaz ng mahahapunan. Hindi pa nagbibigay ng anumang indikasyon ang lalaki na aalis na ito..Tumingala ito mula sa pagkakadapa sa sahig. Natanggal na ang polo nito mula sa pagkaka-tuck in sa slacks nito. Nakatupi na rin ang mga sleeves niyon hanggang siko ar nakabukas na ang ikatlong butones mula sa leeg nito. The tie was in one of his pockets.He looked rackishly, positively, definitely handsome. All these he was able to accomplish habang idine-demonstrate ni Chin-chin ang intricacies ng pagsusuklay sa blonde na buhok ng manyika nito.“No. May previous engagement ako pero nakansela. I'm free tonight.”“K

“Look at her, Mauve. Look at your daughter,” masuyo nang sabi ni Hendrick, wala na ang pormal na kanina ay ipinalita nito. “She looks so innocent, so happy. Palibhasa wala pa siyang nararanasan na disappoinment sa buhay niya. Hindi pa niya nararamdaman ang lungkot dahil wlaa siyang ama. Hindi pa niya naiisip kung bakit iniwan siya ng kanyang ama.” Patuloy nito.Lumipat ang tingin nito sa kanya. “If I could, in any way, help in preventing cynicism from entering those eyes, I would. One less lonely child.” Nagkibit ito ng balikat. “My grandfather was a cynical man, but at least, I had the luxury of having the money. Chin-chin, on the other hand, has you. Mamahalin mo siya ng lubod, I know. But I'm providing you the chance na maibigay sa kanya ang lahat ng mga pangangailangan niyang materyal gaya ng gusto mo. Believe it or not, this makes more sense than that revenge you were talking about.”Patuloy siya sa pagtitig dito, hindi niya magawang kumurap. She wanted to see sincerity in his ey

Ang mga dati niyang trabaho ay hindi man lang umabot ng kalahati ng balak nitong ipasweldo sa kanya. Isipin pang di-hamak na mas mababa ang standard of living sa probinsya at sa Maynila. “Bakit naman kita pahihirapan pa?” tanonh nito, saka humingop ng kape. Sumandal siya sa inuupuang silya. “What's the catch?” K kinakabahan niyang tanong? Kahit ano ang gawin niya, may kutob siga na may dapat pa siyang malaman. Bumuntong-hininga ito. “So, there is. Ang problema, kapag sinabi ko, baka hindi mo tanggapin ang trabaho. Though that would be the height of foolishness, believe me.” Umangat ang kilay niya, pero hindi siya nagkomento. Hinintay na lamang niyang sabihin nito kung ano iyon. Muli itong bumuntong-hininga. “I'm talking about Casa Lucencio, Mauve. Ang Casa Lucencio sa San Carlos.” She was hoping against hope that it wasn't that. Hindi ang Casa Lucencio. Or rather, hindi sa San Carlos. “Iyon lang ang nag-iisang pag-aari ng pamilya kong hindi napasama sa pustahan at na