สามวันก่อนหลังสกุลชุยออกจากเมืองหลวง ก็รีบเดินทางมุ่งหน้าไปเซียงโจวโดยไม่หยุดพักจนกระทั่งฟ้ามืดในวันแรก เพราะร่างกายของชุยเส้าเจ๋ออ่อนแอเกินไป พวกเขาจึงจำเป็นต้องเข้าพักในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งครั้งนี้ชุยเหลียงเฟิงจากมาพร้อมจำนวนคนที่มากพอหลายปีมานี้สกุลชุยของพวกเขา ได้เลี้ยงดูหน่วยกล้าตายที่จงรักภักดีไว้ไม่น้อย ครั้งนี้เพื่อให้สามารถเดินกลับเซียงโจวอย่างปลอดภัย เขาจึงพามาด้วยทั้งหมดหลังสั่งการเรื่องเวรยามเสร็จสรรพ ชุยเหลียงเฟิงจึงกลับไปห้องนอนในโรงเตี๊ยม“ฮูหยิน เส้าเจ๋อเป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อผลักประตูเข้าไป เวินหย่าลี่กำลังเฝ้าอยู่ข้างเตียงชุยเส้าเจ๋อหลังห่มผ้าให้ลูกชายเสร็จ นางส่ายหน้าด้วยความอิดโรย “ป้อนยาให้ลูกแล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา”ชุยเหลียงเฟิงเดินเข้าไปหา ตบบ่านางเบา ๆ พร้อมเอ่ยปลอบใจ “ฮูหยินไม่ต้องกังวล ธิดาศักดิ์สิทธิ์บอกแล้วไม่ใช่หรือ ขอเพียงป้อนยาให้เส้าเจ๋อกินตามเวลา คิดว่าไม่ช้าก็จะฟื้นขึ้นมาเอง”“แม้จะพูดเช่นนั้น แต่เส้าเจ๋อไม่ฟื้นขึ้นมาสักที ข้าคงไม่อาจวางใจได้ โดยเฉพาะตอนนี้ในร่างกายของลูกยังมีแมลงน่าชังพวกนั้นอยู่”เมื่อเวินหย่าลี่นึกถึงแมลงกู่เหล่าน
Read more