All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 971 - Chapter 980

“น้องเขย ในเมื่อจะพาน้องสาวข้าออกจากเมืองหลวง เหตุใดจึงไม่บอกข้าที่เป็นพี่ชายสักคำ หรือไม่กล้าบอก?”ชุยเหลียงเฟิงเคยกำชับเวินหย่าลี่ อย่าให้เวินเฉวียนเซิ่งรู้เรื่องของจวนจงหย่งโหวเด็ดขาดเพราะฉะนั้นตั้งแต่เกิดเรื่องจนกระทั่งตอนนี้ นางไม่เคยคิดจะบอกเวินเฉวียนเซิ่งเลย ยิ่งไม่ไปหาเขาแต่เวินหย่าลี่นึกไม่ถึง ครอบครัวพวกนางออกจากเมืองหลวงหนึ่งวันเต็มแล้ว ทว่าพี่ใหญ่ของนางกลับตามมากะทันหันไม่ใช่สิ ตามมาหรือ?หรือว่า ความจริงพี่ใหญ่พาคนมาดักรอพวกนางอยู่ที่นี่นานแล้ว?ทันใดนั้นเวินหย่าลี่นึกถึงเสี่ยวเอ้อร์นอกห้องทันที ต่อมานางไม่ค่อยกล้าจะคิดต่อไปร่างกายนางสั่นเทิ้มไปทั้งตัว มองเวินเฉวียนเซิ่งตรงข้ามด้วยสีหน้าขาวซีด“พี่ใหญ่ ทำ...ทำไมท่านถึงมาปรากฏตัวที่นี่?”ยามนี้ในใจเวินหย่าลี่ยังมีเศษเสี้ยวความหวังอยู่คาดหวังว่าการคาดเดาของตัวเองเมื่อครู่เป็นเรื่องโกหกทว่าสายตาเรียบเฉยของเวินเฉวียนเซิ่งจ้องมองนางสักครู่ แต่ไม่ตอบนาง ต่อมาเขาหันมองชุยเหลียงเฟิงขณะนี้สีหน้าของชุยเหลียงเฟิงระแวงมาก“ทำไมไม่พูดล่ะ?”เวินเฉวียนเซิ่งยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าว “ชุยเหลียงเฟิง เจ้าควรรู้ดี เดิมทีข้าเห็น

ท่ามกลางซากปรักหักพัก เปลวไฟลุกโชนขึ้นฟ้านอกเปลวไฟ คือการสังหารเวินเฉวียนเซิ่งพาคนมาด้วยจำนวนมาก เขาปรามาสใครก็ไม่กล้าดูแคลนจงหย่งโหวชุยเหลียงเฟิงที่ร่วมงานกับจวนเจิ้นกั๋วกงมานานหลายปีเพราะอย่างไรเดิมทีเขาก็เคยเป็นหมากตัวบู๊เพียงหนึ่งเดียว ที่ใช้งานคล่องที่สุดในมือเวินเฉวียนเซิ่งเขานำทัพมาหลายปี ถือว่าสังหารศัตรูนับไม่ถ้วน ผลงานที่สร้างมาจากฝีมืออย่างแท้จริงไม่อย่างนั้นตอนเขาลาออกจากราชการฮ่องเต้ก็คงไม่เสียดายดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งคิดสังหารเขา ความจริงไม่ใช่เรื่องง่ายทว่าก่อนหน้านี้ คนสกุลชุยดันได้รับความลำบากยากเข็ญอย่างมากในมือเวินเยวี่ยก่อนหน้านี้เพื่อช่วยเวินหย่าลี่ ชุยเหลียงเฟิงแทงมือตัวเองไปมากถึงสิบครั้งการแทงครั้งนั้นจนตอนนี้ก็ยังไม่หายดีดังนั้นตอนนี้ความสามารถของชุยเหลียงเฟิงจึงเป็นเพียงเจ็ดแปดส่วนของยามปกติแต่เพียงเจ็ดแปดส่วนนี้ ก็เกือบจะสู้ไปถึงตรงหน้าเวินเฉวียนเซิ่งเวินเฉวียนเซิ่งสีหน้าเยือกเย็น ชี้ไปยังทิศทางของเวินหย่าลี่โดยตรง ออกคำสั่งอย่างไม่ลังเล “ไป ฆ่านางซะ”เหล่ามือสังหารของสกุลเวินที่อยู่ใกล้เวินหย่าลี่ที่สุดเปลี่ยนเป้าหมายทันที ดาบและกระบ

หลานซื่อเลิกคิ้ว“ท่านพูดถูก ลองดูคงไม่เสียหาย แต่หากท่านจะอยู่ที่นี่ จะใช้สถานะเดิมไม่ได้แล้ว ท่านจำเป็นต้อง...เปลี่ยนสถานะใหม่”หลานซื่อกล่าว “เมื่อคืนเจิ้นกั๋วกงคงเห็นท่านพาศพของเวินหย่าลี่ เข้ามาในภูเขาหนานด้วยตาตัวเองแน่แล้ว ยิ่งรู้ว่าท่านต้องมาพึ่งพาข้าแน่นอน ดังนั้นหากเขาไม่เจรจากับข้าโดยตรง เพื่อให้ข้ามอบตัวท่านออกไป ก็ต้องหาวิธีตั้งข้อหากับข้า เพื่อบีบให้ข้ามอบตัวท่านออกไป ท่านคิดว่าจะเป็นอย่างใด?”ชุยเหลียงเฟิงคิดว่าตัวเองเข้าใจเวินเฉวียนเซิ่งพอสมควร ดังนั้นเขาย่อมคาดเดาได้ว่าเวินเฉวียนเซิ่งจะทำอย่างไร“ข้อแรกก่อนแล้วค่อยทำข้อสอง มีฝ่าบาทกับท่านอ๋องอยู่ เขาไม่กล้าบีบท่านโดยตรง คงได้แต่เจรจากับท่านก่อน แต่ด้วยนิสัยของทั้งสองที่ข้าเข้าใจ การเจรจาคงไม่สำเร็จ”“ดังนั้นบทสรุปสุดท้ายทั้งสองฝ่ายคงต่อกร บีบบังคับ ข่มขู่กัน...ต้องมาดูว่าใครจะเหนือขั้นกว่า”หลังจากได้ยินคำพูดของชุยเหลียงเฟิง หลานซื่อยกมุมปากขึ้น แล้วยิ้มจางๆ“ท่านลุงชุย ยามค่ำหลังจัดการศพฮูหยินท่านเสร็จแล้ว เปลี่ยนชุดแล้วลงจากเขาเถอะ จะมีคนพาท่านไปจวนสกุลหลาน สอนท่านว่าต่อไปจะทำเช่นไร”ชุยเหลียงเฟิงอยู่บนภูเขาห

หลานซื่ออึ้งไปครู่หนึ่งยังนึกว่าเขากังวลเรื่องสรรพคุณของหญ้าฝรั่นไม่พอเสียอีกนางอธิบาย “วางใจเถอะ หญ้าฝรั่นเหล่านี้ข้าตั้งใจเพาะปลูกโดยเฉพาะ สรรพคุณเพียงพอแน่นอน อีกทั้ง หากรู้สึกว่าจำนวนน้อยไป ผ่านไปอีกสักระยะข้าจะให้คนนำไปมอบให้ท่านอ๋องอีกหลายต้น...”ในมิติของนางยังมีอีก ทว่าหากนำออกมาเป็นจำนวนมากภายในครั้งเดียวจะสะดุดตาเกินไป“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยปากกะทันหัน ขัดคำพูดนางเขาจ้องมองหลานซื่อตรงหน้า ที่เผยสีหน้าสงสัยและสับสนไม่เข้าใจ จึงเม้มริมฝีปากบาง จับขอบกล่องใบนั้นแน่น“หากรักษาหายแล้ว ต่อไปภายหน้าเล่า?”เขาอยากถาม ถึงตอนนั้นเขายังมาหาอู๋โยวได้หรือไม่?ตอนแรกที่เขาเข้าหาอู๋โยว แรกเริ่มเดิมทีเพื่อฟังเสียงสวดมนต์ของอู๋โยว เพื่อควบคุมโรคภัยที่ทำให้น่ารำคาญของตัวเองทว่าต่อมา ต่อให้อาการของโรคไม่กำเริบ เขาก็แสร้งทำเหมือนอาการกำเริบ มักจะมาหาบ่อยครั้งดังนั้น อาการกำเริบจึงกลายเป็นข้ออ้างแต่ตอนนี้ข้ออ้างนี้ใกล้จะถูกทำลายลงแล้วหากอาการป่วยรักษาหายแล้ว เขายังมีข้ออ้างใดมาหาอู๋โยวอีก?“ภายหน้า?”หลานซื่อรู้สึกว่าอารมณ์ของเป่ยเฉินหยวนไม่ค่อยปกติน

ขณะเดียวกัน ภายในเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันหออายุวัฒนะที่มักจะมีแขกเหรื่อไปมาขวักไขว่ แต่สองวันนี้กลับว่างเปล่าไร้ผู้คนภายในห้องลับ พ่อบ้านสกุลอันยืนกล่าวอย่างระมัดระวัง“ใต้เท้า ทางใต้เท้าจางส่งคนมาถามอีกแล้ว บอกว่ายาอายุวัฒนะที่เขาซื้อไปก่อนหน้านี้ใกล้หมดแล้ว ถามว่าเมื่อไหร่ท่านจะเปิดขายอีก?”เนื่องจากช่วงก่อนถูกสืบค้นเรื่องสายลับต่างชาติ หมากในมืออันปี่เค่อถูกตัดไปหลายคนช่วงเวลาเช่นนี้ ใครก็ไม่กล้าประเจิดประเจ้อเกินไปดังนั้นหออายุวัฒนะใต้จวนสกุลอันย่อมต้องปิดลงชั่วคราว“เปิดไม่ได้ เปิดไม่ได้ เรื่องของช่วงเวลานี้ยังไม่ทันผ่านพ้นไป เขารีบร้อนอะไรกัน?”มือข้างหนึ่งของอันปี่เค่อถือมีดสั้นเล่มหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งโบกอย่างรำคาญใจ“ปล่อยให้เขารอไปก่อน หากรอไม่ได้ก็ไปตายซะ”พ่อบ้านอดไม่ได้รีบปาดเหงื่อบนหน้าผากทันที เขาไม่กล้าตอบกลับไปเช่นนี้หรอกเพียงแต่เมื่อเห็นอันปี่เค่อกำลังตั้งใจจัดการชิ้นส่วนศพบนแท่น เขาจึงได้แต่เปลี่ยนไปหัวข้ออื่น“ใต้เท้า ท่านสั่งให้พวกเราจับตาดูจวนเจิ้นกั๋วกง สองวันก่อนเหมือนจะมีความเคลื่อนไหวขอรับ”“เขาไปตามล่าสังหารชุยเหลียงเฟิงจริงหรือ?”“ใต้เท้