Lahat ng Kabanata ng หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Kabanata 991 - Kabanata 998

“ท่านพ่อ ทำไมท่านต้องมาเสี้ยมให้บาดหมางกันด้วย? ลูกได้รับการอบรมสั่งสอนจากท่านมาหลายปี เรื่องอื่นไม่ขอพูดถึง อย่างน้อยก็ยังแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้”เวินฉางอวิ้นเงยหน้ามองเขา แสร้งพูดเย้าแหย่ด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม “ท่านถามข้าว่าแค้นหรือไม่? แน่นอนว่าลูกแค้น เพราะการที่ลูกถูกขังให้ทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ มิใช่คำสั่งของท่านหรอกหรือ?”ผู้ที่ออกคำสั่งด้วยปากตัวเอง ยังมากล่าวพาดพิงคนบริสุทธิ์อยู่ที่นี่น่าขันจริง ๆมาถึงจุดนี้แล้ว เขามองทะลุโฉมหน้าที่แท้จริงของบิดาคนนี้ของพวกเขามานานแล้วใจโหดมือเหี้ยม ไม่เลือกวิธีการ นี่คือคำจำกัดความของเขาส่วนความไร้ยางอายนั้น ยิ่งเป็นสันดานดิบที่เขาซ่อนเร้นมาหลายปีทุกครั้งที่ตนรู้สึกว่าบิดาทำเกินไปจริง ๆ เขาก็สามารถทำเรื่องที่เกินขอบเขตและไร้ยางอายยิ่งกว่านั้นได้อีกและด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เวินฉางอวิ้นยิ่งผิดหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งหมดหวัง“พูดไม่ผิด! มันเป็นคำสั่งของข้าจริง ๆ แต่นี่ก็เป็นเพราะเจ้าสมควรถูกลงโทษแล้ว!”เวินเฉวียนเซิ่งยิ้มเยาะคราหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยอย่างเฉยเมยว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าถูกลงโทษแล้ว เรื่องนี้ข้าก็จะไม่เอาความอีก”เว

เรื่องบุตรชายนอกสมรสทำให้เวินเฉวียนเซิ่งต้องเสียผู้ช่วยไปสองคน ได้ศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มมาอีกสองคนแต่ขุนนางที่ผูกติดกับเขาอย่างตัดไม่ขาดก็ยังคงมีอยู่ไม่น้อยเช่นเดิมแม้บารมีของเขาจะเสื่อมถอย แต่คนเหล่านี้ก็จำต้องยืนอยู่เคียงข้างเขาดังนั้นในชั่วขณะหนึ่ง ภายในท้องพระโรงจึงแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ถกเถียงกันอย่างไม่ลดละ เกือบถึงขั้นมีคนลงไม้ลงมือกันฮ่องเต้ยิ่งชราก็ยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด เรื่องนี้แท้จริงแล้วเขาก็ไม่เห็นด้วยกับการตรวจค้นอารามสุ่ยเยว่ถ้าจะให้เขาพูด หากมีเบาะแสจริง ก็สามารถตรวจค้นเป็นการส่วนตัวได้อย่างไรเสียเขาก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวหลานซื่ออยู่พอสมควรแต่บัดนี้เรื่องราวลุกลามใหญ่โตเช่นนี้ ผู้คนทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้กันทั่วแล้ว จะให้ตรวจค้นเป็นการส่วนตัวอีกย่อมเป็นไปไม่ได้แต่หากกระทำอย่างเปิดเผย ส่งคนไปตรวจค้นโดยตรง อย่างไรก็ต้องให้บรรดาซือไท่ทั้งหลายในอารามสุ่ยเยว่เข้าคุกหลวงสักครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้หากเป็นสถานที่ทั่วไปก็ไม่เป็นไร แต่อารามสุ่ยเยว่นั้นเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมของหลานซื่อยิ่งกว่านั้นหลานซื่อยังเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์อันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ต้าหมิงที่เขาแต่

หลานซื่อหันขวับไปมองเวินฉางอวิ้นในชั่วพริบตา แววตาคมกริบ“ท่านอย่าได้ทำอะไรเป็นดีที่สุด”สุดท้ายนางเอ่ยเตือนประโยคหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวขาเร่งฝีเท้าออกไปด้านนอกอารามสุ่ยเยว่พอออกมาถึงด้านนอกอาราม เสี่ยวหานก็รีบเข้ามาหา พลางลดเสียงกล่าวว่า “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ เป็นซากแมลงกู่ ทหารพวกนั้นไปพบเจอที่สองข้างทางขึ้นเขาเจ้าค่ะ”“บนเขาไม่มีทางมีซากแมลงกู่”นางได้ส่งแมลงพิษออกไปค้นหาทั่วทั้งภูเขาหนาน รวมถึงอารามสุ่ยเยว่และวัดจินหนานก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้วไม่มีแมลงกู่ใด ๆ อยู่เลยเคยมีงูกู่อยู่ไม่กี่ตัวที่ลูกน้องทั้งหลายของไป๋ชูโหรวผู้เป็นมารดาของเวินเยวี่ยทิ้งไว้ แต่ก็ถูกนางกวาดล้างจนหมดสิ้นไปตั้งนานแล้วดังนั้นบนภูเขาแห่งนี้จึงไม่มีทางมีสิ่งใดที่เกี่ยวกับชาวต่างเผ่าและจำพวกกู่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสี่ยวหานก็เข้าใจความหมายของหลานซื่อทันทีเป็นการใส่ร้ายป้ายสี!เสี่ยวหานหันขวับไปมองทหารที่พบซากแมลงกู่เป็นคนแรก ดวงตาฉายแววเย็นเยียบทันใด“ธิดาศักดิ์สิทธิ์ จะจัดการอย่างไรดีเจ้าคะ?”“ไม่ต้องรีบร้อน”เมื่อครู่ได้ยินเวินฉางอวิ้นพูดจาไร้สาระมากมายในนั้น นางต้องการดูว่าเขาจะทำอย่างไรกันแน่ทันท

“เวินฉางอวิ้น!”หลานซื่อเห็นเวินฉางอวิ้นกุมศีรษะ ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็ล้มลงกับพื้น แล้วกลิ้งไปตามทางเดินบนภูเขาลงสู่ตีเขาอย่างรวดเร็วนางขวางไว้ไม่ทัน ทำได้เพียงเปล่งเสียงเรียก...“จู๋เยวี่ย!”“เจ้าค่ะ!”ไม่จำเป็นต้องให้หลานซื่อสั่งการ จู๋เยวี่ยก็รู้ว่าต้องทำอะไรร่างของนางปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วพุ่งออกไปทันที ไล่ตามเวินฉางอวิ้นที่กลิ้งลงจากภูเขาอย่างรวดเร็วดุจลูกธนูที่หลุดจากคันศร หยุดเขาไว้ได้ทันท่วงที ก่อนที่ศีรษะของเขาจะกระแทกกับก้อนหินหลานซื่อเห็นดังนั้น ก็ถอนหายใจโล่งอกทันทีแต่ในวินาทีต่อมา จู่ ๆ แมลงพิษโดยรอบก็ส่งเสียงคำรามดังลั่นอย่างรุนแรงครู่หนึ่งในหัวของนาง!อันตราย!คำเตือนจากแมลงพิษทำให้หลานซื่อตระหนักได้ในเสี้ยววินาที นางพุ่งตัวไปข้างหน้าทันใดคนที่อยู่ด้านหลังกระบวนท่าหนึ่งพลาดเป้า แต่ดูเหมือนจะคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว จึงออกกระบวนท่าที่สองอย่างรวดเร็ว หมุนกริชในมืออย่างฉับไว แล้วแทงเข้าที่ตำแหน่งหัวใจของหลานซื่ออย่างรุนแรง“ฉึก!”“ธิดาศักดิ์สิทธิ์!!”“อู๋โยว!”หลานซื่อจับแขนของคนผู้นั้นไว้แน่น พลางกัดฟันมองเขา “ไม่นึกเลยว่าเจิ้นกั๋วกงจ