Tous les chapitres de : Chapitre 91 - Chapitre 100

Brenda “Son? Me, anak po mo? Are you kidding man?” tanong ng anak ko at salubong pa ang kilay. Lihim akong napangiwi. Ngayon lang ito nagkaganito masungit. Proud ako pinalaki ko siyang magalang at mabuting bata. Kahit sa nursery pinapasukan niyang learning center. Wala akong problema mabait sabi ng titser nito. Higit sa lahat matalinong bata si Atlas. Hindi ko rin siya in-spoiled. Ngunit siniguro ko buong pagmamahal ko binigay ko sa kaniya. Kahit wala si Mattheus sa tabi niya. Hindi ko ipinaramdam kay Atlas na wala siyang ama kahit ako lang kaya ko maging ina at ama sa kaniya. Alam ni Atlas ang name ng Daddy niya pero hindi ko pinakita ang picture ni Mattheus. Mabuti lang hindi ito maurirat. Kasi one time nagtanong ito sa ‘kin. Kung anong itsura ng ama niya. I told him to look in the mirror. Kung anong makita mo. Kamukha kayo ng Daddy mo. Gano'n ang sabi ko kay Atlas na sinagot lang ako ‘okay I got it mom.’ Pero sabi ko mahal siya ng Daddy niya. Sa pagitan lang namin ng Dad

Brenda Pinapasok si Mattheus ni Tita Anaren sa loob, kaya wala akong nagawa. Umakyat muna ako upang kunin ang phone ko. Wala na sana akong balak bumaba ngunit naisip ko ang bastos ko naman kung pagtataguan ko si Mattheus. Isipin pa ng mokong na iyon naduduwag ako sa kaniya. Isa pa isipin din nito na itinatago ko si Atlas. Nagpasya akong bumaba. Naabutan ko busy ito sa phone niya ng bumaba ako. Nginitian ako ngunit nanatili akong seryoso kaya narinig ko ang mahina nitong tawa. “Umuwi ka na tatawagin ko na si Atlas," saad ko. Tumayo ito ngunit nanatili lang sa p'westo niya. Noong una natigilan pa akala hindi ko iyon kayang sabihin sa kaniya. Pero maya-maya napilitan tumango napapa kamot sa batok niya. "Talagang tinaboy mo na ako, hon," saad nito. "Bakit hindi?!" “Hindi ako lalaban. Pasalamat ka talaga mahal kita kun'di hinalikan na kita r’yan sa dami mong satsat." “Anong sinasabi mo r’yan?” nakaismid kong tanong sa kaniya. Lumakad patungo sa ‘kin. "Isa Mattheus!"

Mattheus Wala pa limang minuto nakalabas ako ng gate sa bahay ni Ms. Anaren may nakasalubong akong parating na kotse. Nagbusina ako pagkatapos ay tumigil muna sandali. Hinintuan din ako kung sino iyong sakay ng kotseng nakasalubong ko, marahil pareho kami ng pakay ang kilalanin kung sinong sakay ng bawat kotse. Tented kasi ang salamin ng kotse namin pareho. Kaya hindi ko makita kung si Mr. Cornejo iyong dumating o may bisitang inaasahan si Ms. Anaren. Tinandaan ko lang ang sabi ng g’wardiya kanina. Kamag-anak lamang daw ni Ms. Anaren iyong pinapasok sa loob ng bakuran. Bukod kay Mr. Cornejo. May isa pa silang kapatid na lalaki. Ngunit may asawa iyong isa nilang kapatid na lalaki. Tanging si, Ms. Anaren at Mr. Cornejo ang single. Kanina akala ni Brenda hindi ko napansin ang matagingting na tawag ng anak ko kay Ms. Anaren, ‘Lola’ kunwari hindi ko iyon napansin. Ngunit may duda na ako hindi ko lang niyon isinatinig. F uck! Possible na Daddy ni Brenda si Mr. Cornejo? Kasi nga

Brenda Ala-sais ng umaga gising na kami ni Atlas, dahil ihahatid daw kami ni Daddy, patungo bahay ni Tito Ernesto na kapatid niya. Bago raw siya pumasok sa office. Kailangan din daw naroon na kami bago sumapit ang alas-otso ng umaga dahil hindi lang kami ni Atlas ang magsusukat. Kailangan kasi ma finalize na kung mayroon pang kailangan i-adjust sa mga damit ng abay. Habang may oras pa. Kaya nga napaaga ang punta namin dito sa Maynila dahil dito sa fitting ng damit namin ni Atlas. Ayaw pumayag ng pinsan kong si Sabina hindi namin agahan ni Atlas. Gusto rin daw nila ako maka bonding gano'n din ang dalawa kong ate na sina, Ate Nikki at Ate Loren. Gusto ko rin naman makita si Daddy at Tita Anaren. Pumayag ako. Nagsusuot na ako ng flat step-in ko nang bumukas ang pinto ng kuwarto. Ang anak ko pala ang pumasok. Tatlong beses na ito pabalik-balik dito sa kuwarto para tanungin kung tapos na raw ako. “Mommy,” tawag nito lumapit sa kama umupo sa tabi ko. “Why?” tanong ko sa kaniya.

Brenda Tingin ko sobrang pula ng pisngi ko sa sandaling iyon. Hind ako makatingin kay Mattheus ngunit alam ko nakatitig ito sa ‘kin. Napanguso ako naramdaman ko sumayad ang labi nito sa gilid ng ulo ko hinalikan niya ako roon. “Cellphone ko,” saad nito hinugot na niya sa bulsa ng pants niya. Hindi ako makatingin ng kinuha ko sa kamay niya. Letsugas, bakit kailangan manginig ang kamay ko sa harapan ni Mattheus. Para naman akong teenager nito. In-open ko ngunit ayaw mabuksan. Nag-angat ako ng tingin. “Paano may password,” “Birthday mo,” saad nito. “Three years ko ng password iyan,” saad nito ramdam ko malapit siya sa 'kin. “Tinatanong ko ba?” “Gusto ko lang ipaalam sa ‘yo honest ako sa loob ng tatlong taon.” “Edi ayos ex-boss, pero hindi pa rin ako bilib,” “It's okay. Ramdam ko naman na malapit na,” “Mattheus lumayo ka nga ng kaunti,” suway ko. Kasi hindi magkaigi ang pag-save ko ng phone number ko sa phone niya. Kasi ang lapit ng mukha nito. Ayaw tuminag. Inirapan ko