Semua Bab Hot Night With Mattheus Martinez : Bab 81 - Bab 90

Brenda “Tita Anaren!” para akong bata sa reaksyon ko pagkakita sa Tiyahin ko. Kulang na lang ay lumukso ako sa labis na galak dahil nagkita ulit kami ng personal pagkalipas ng anim na buwan kong hindi nakita ang Tita Anaren. Mahigpit akong yumakap dito tatawa ito habang nakahaplos sa likuran ko. "Miss kita sobra Tita,” wika ko with matching giggles. “Pesensya ka na hija ha? Naku naman hindi na check ng driver kong si Amon, iyong kotseng dala namin at hindi pala dala ang spare na gulong saktong na-flat-an kami. Nag-cause pa kami ng traffic sa Edsa,” sabi nito parang nagsusumbong sa ‘kin. “Okay lang po Tita. Nag-alala lang po ako baka kung anong nangyari sa ‘yo alam mo na, marami ng naglipana masamang tao sa paligid.” “Oo mga hija. Si Atlas nga pala?” sagot nito luminga-linga sa paligid. “I'm here po, Lola,” sagot agad ng anak kong kapapasok lang ng main door kasama ng Daddy. “Naku ang laki na talaga ng apo ko. Parang huli kong dalaw sa inyo ng Mommy mo. Nakakarga pa kita

Mattheus “Kumusta pala ang paghahanap kay Brenda? Wala pa rin bang balita?” tanong ng kakambal ko sa ‘kin. Umiling ako dahil hanggang ngayon wala pa rin talaga. “Until now hinahanap ko siya. Wait, why are you asking me? Do you have an update on her?” balik tanong ko sa kaniya kasi na curious ako kung bakit tungkol agad kay Brenda, ang binuksan nitong kwento kung wala itong ibig sabihin. Alam ko kasi tinutulungan niya ako sa paghahanap kay Brenda. Naitanong ko lang baka mayroon itong lead na p'wedeng pag taguan ng babaeng minamahal. I'm also curious because, despite the fact that the private investigator I hired is skilled at hiding, I'm unable to locate it and am not receiving any leads that would help me locate the woman I love. “Baka naman kasi nagpabaya ka na ngayon—” Sinamaan ko siya ng tingin tinawanan lang ako ng kakambal ko talagang sinasadya akong buskahin. “Init talaga ng ulo mo. Relax, parang nagtatanong lang,” “Alam mo naman, tol. Wala akong tigil maghanap sa

Mattheus Nagpasya akong puntahan na si Brenda sa bahay ni Ms. Anaren. Hinubad ko na ang coat ko at maging ang kurbata ko. Iniwan kong nakasabit sa upuan. Ang panloob kong long sleeve polo ang tanging isinuot ko na lang pagkatapos dinampot ko na ang aking laptop. Bago pa akong lumakad may kumatok na sa pinto. Kaya napilitan akong sagutin iyon kahit tinatamad akong magsalita ngayon. “Sino ‘yan!?” pa sigaw na sagot ko kung sino man nasa labas. Nanatili akong nakatayo sa likuran ng swivel chair ko. “Sir President, Sir Vidal is here papasukin ko na po ba?” saad ni Ms. Aranya. Inutusan ko nga pala itong papuntahin ang head ng talent agency na si Mr. Vidal. Damn kung kailan aalis ako ‘tsaka naman ito dumating. Napilitan akong bumalik ulit sa upuan at umayos ng upo. Tumingin ako sa bisig ko kung saan naroon ang aking relo tumingin ako kung anong oras na. Kakausapin ko lang si Mr. Vidal aalis din agad ako. Hindi na ako makapag-antay na puntahan ko ang mag-ina ko. Dammit ang saya

Brenda “Wala akong dapat ipaliwanag sa ‘yo—” "Marami, Brenda! Kasama na roon ang anak natin," Nanlaki ang mata ko nang mabilis n'yang pinaharorot ang kotse. Natakot ako baka kung saan niya ako dadalhin. Bayolente akong napalunok. Nag-iisip ako kung anong gagawin ko para huminahon ito talaga nga galit si Mattheus. Kahit sa pagbusina talagang gigil si Mattheus para bang doon niya ibinuhos ang galit na mayroon siya ngayon. Mahahalata sa mahigpit niyang hawak sa manibela at kung makarereklamo lang iyon sa kaniya kanina pa siya pinagsabihan ng manibela nasasaktan na. “Please stop the car! I said stop the car! Ano ba Mattheus! Sabi ko ihinto mo itong sasakyan mo!” Mariing utos ko sa kaniya. Lumingon ako sa likuran namin nakalabas na kami ng subdivision. Baka hinahanap na ako ni Atlas. My God anong gagawin ni Mattheus sa akin. Saan ba niya ako dadalhin. Pwede kong sirain ang bintana at tumalon para makatakas lang sa kanya. No! Ako rin ang naghunos dili. Baka ang ending nito mati

Brenda Nang humupa na ang sama ng loob ko kay Mattheus. Doon ko lang narealize nakasandal na pala ako sa dibdib niya. Hindi lang basta nakasandal. Nasa kaniya na ang buong bigat ko parang nakahiga na ako sa kaniya. Bahagya akong napanguso ng napagtanto ko ang sweet ng posisyon namin ngayon. Para bang okay na kami. Parang kanina hindi lang ako humagulgol ng iyak sa aming pag-uusap. Okay na ba kami? Wala pa naman ito sinasabi na mahal niya ako. Mahigpit niya lang akong yakap. Nanatili sa baywang ko ang magkabila niyang palad. Maya't maya rin kahit nakadikit na ang likuran ko sa dibdib niya. Panay ako hinihila pa rin niya padikit sa kaniya. Nakapirmi ang palad ni Mattheus sa tiyan ko. Nakikiliti ako kahit hindi naman malikot at ang balahibo ko nag tayayuan na, kapag minsan hinahaplos niya ang aking tiyan. Panay nito buntonghininga at hinahalikan din ang buhok ko. Tumikhim ako gusto ko ng umayos ng upo naramdaman siguro ni Mattheus hindi ako mapakali. Kasi nag lumikot ako niyuko