Tous les chapitres de : Chapitre 21 - Chapitre 30

Brenda Nang umalis si Kuya Cezar. Hindi rin ako nagtagal sa sala. Nag-umpisa na rin kasi si Mattheus matrabaho. Naligo na rin ako habang busy si Mattheus, sa harap ng laptop nito. Pagdaan ko nga sa sala maingat ang kilos ko ayaw ko kasi makaistorbo rito sa ginagawa nito. Nahihiya pa nga akong dumaan sa sala. Pumaling ng tingin muli rin naman binalik ang atensyon nito sa harapan ng laptop niya. Nagkunwari na lamang akong hindi siya napansin. Deresto at mabilis akong naglakad patungo sa kuwarto ko. Bago pa ako makapasok. Mayroon tumatawag sa phone ni Mattheus. Narinig ko pa malambing nito sinagot hindi ko lang nilingon. Saktong pagpasok ko sa k'warto ko. Nasa pinto pa ako ng maramdaman ko sumunod si Mattheus. Lumingon ako sa kaniya may kausap sa cellphone ngunit nakatingin siya sa ‘kin. Nataranta ako't inayos ko ang nakabalabal na tuwalya sa dibdib ko. Dahan-dahan niya akong pinasadahan ng tingin ni, Mattheus. Tila akong mauubusan ng hininga sa paninitig nito sa 'kin. Lentek na 'yan

Brenda Bumalik kami ng ospital hapon na. Tinapos kasi ni Mattheus ang meeting kanina via zoom kaharap ng members of the board at Daddy nito. Hindi nito maiwan tulad ng sabi nito sa ‘kin sasaglit lang siya. Hindi nakatakas sa Daddy nito, nagyabang pa sa ‘kin tatapusin daw ng maaga at bahala na sa Dad nito ang meeting. Pero pagdating kay chairman hindi siya nakapalag. Dahil wala naman din akong gagawin. Nanatili ako sa silid ko hanggang hinila ako ng antok ko. Kung hindi pa sa malakas na pagkatok ni Mattheus sa k'warto ko. Baka hanggang umaga rin ako tulog pa. Ilang araw ba naman akong puyat kaya naipon talaga ngayon ang antok ko. “Naiinip ka na dito ano? Kaya pinabilis mo ang iskedyul ng bypass surgery ni Tiya Alona?” “Hindi gano'n, Brenda,” “Weh? Maniwala…Sabi ko naman sa ‘yo umuwi ka na lang ng Maynila. Gusto mo pang manatili rito, boss." Sinubukan kong pisilin ang ilong nito kung magrereklamo. Waah...sobrang saya ko ngumiti si Mattheus hindi nagalit. "Saya natin huh?"

Brenda “Ms. Brenda!” may tumawag sa ‘kin kaya lumingon ako upang hanapin kung sino. Nang mapunta ang mata ko sa pinto ng Jollibee. Napangiti ako ng makita ko si nurse Dean pala ang tumawag sa ‘kin. Sabi ko na parang kilala ko ang boses kasi ang bagong kakilala ko pala na si nurse Dean ang dumating. Hindi ko naman makawayan dahil may hawak ako sa kamay ko tango at ngiti na lang tugon ko rito. Nakangiting kinakawayan nito ako. Sumenyas kung tapos na akong umorder. Inirapan ko ito kasi ang obvious naman may laman na ang hawak kong tray. Nagkamot ito sa kilay animo nahihiya dahil sa aking pag-irap sa kaniya. Ngunit binawi ko rin ang pagsusuplada ko sa kaniya kasi tumango pa rin naman ako at iniangat ko pa ang hawak na tray upang ipakita tapos na ako. Natawa pa ako kasi napapitik ito sa daliri nito animo sinasabi na ‘sayang’ hindi niya ako naabutan pumunta rito. Nginuso ko ang p'westong kinaroroonan ng Tiya Agnes. Sumenyas ako pumunta na lang siya roon after n'yang makaorder. Iti

Brenda Nang tuluyang makapasok si Dean sa entrance ng hospital walang imik na iniwan ko si Mattheus, upang pumasok na rin sa loob ng ospital. Naiinis ako rito dahil walang modo sa kaibigan ko. Naturingan edukadong tao ang bastos lang nitong amo ko. Walang pinipiling lugar sa pagiging bipolar nito. “Brenda!” tinawag ako ngunit hindi ko siya pinansin. Iiling-iling akong nagpatuloy lumakad. Ngunit hindi pa ako nakalalayo nahuli ako ni Mattheus sa palapulsuhan ko. Napasinghap ako ng hawakan ako ng madiin ang hawak nito. Mahigpit ‘yon lihim akong napadaing sa sakit ngunit hindi ko ipinakita rito nasasaktan ako. Baka nga bumakat pa ang daliri nito sa palapulsuhan ko kung saan niya ako mahigpit na hawak. Tila naman narinig nito ang aking pagdaing kaya naramdaman ko niluwagan nito ang paghawak sa ‘kin. Ngunit may higpit pa rin naman hindi pa rin ako makawala kung hindi nito ako binitiwan ng tuluyan. “Mattheus ano ba?! Papasok na ako sa loob ng ospital!” may babala sa tinig ko na wi

Brenda Saktong isang linggo lang si Tiya Alona sa ICU. Pinayagan na siyang ilipat sa kuwarto na para talaga sa kaniya. Maganda ang progress ng recovery ni Tiya Alona. Kaya sabi ni Dra. Tan. Hindi raw ito aabot ng twelve weeks sa St. Lukes Hospital. Maaari na ito iuwi sa bahay. Nakapag paalam na rin ako sa may-ari ng boarding house ko. Pansamantalang mananatili ang dalawa kong Tiyahin sa akin, kapag tuluyang pinalabas ang Tiya Alona. Bumili lang ako ng extra foam para sa amin ni Tiya Agnes. Kasi si Tiya Alona, sa kama ko. Nagdagdag lang ako ng upa ngunit ayos lang. Ayaw ko pa muna sila pauwiin ng Samar, at least hindi na ako gaanong mag-alala kasi magaling na talaga ang Tiya Alona bago sila tuluyang bumalik ng province. Humugot ako ng hangin. Nakatulala ako nasa kay sir Mattheus ang isip ko. Namimiss ko na si Sir Mattheus. Bakit kaya hindi man lang ako nito naalala. Simula ng magpaalam ito na aalis pa Dubai. Hindi pa ito bumabalik. Hindi rin nagte-text kahit kumusta lang.