Semua Bab Phantom Syndicate: Undercover Wife to the Mafia Trillionaire: Bab 221 - Bab 230

3rd Person's Point of View* May parang kuryente ngayon sa pagitan ng mga tingin nilang dalawa. "And who are you?" walang emosyong ani ni General sa kanya. Hindi kasi makikita nito ang totoong mukha ni kaharap niya dahil naka-mask ito ngayon habang nakatingin sa kanya. "Mukhang kailangan ninyong mag-usap sa iisang room na walang ibang makakita," ani ni Mike nung lumapit siya sa kanila. Tumango na lang sila at pumunta sila sa isang room at umupo sila doon at nandidito ang mga ama ni Geraldine, nandidito din si Mike at si Jane na nakasunod kanina kay Maximus. "She's my daughter." Napatingin ulit si General kay Maximus at tinanggal nito ang mask at doon nakita ni General na magkatulad sila ng mata ni Gerry at kahit sa kulay ng buhok nito ay parehas sila at pagkahawig din. "She's the Princess of assassins. Bakit mo kinidnap ang nag-iisang anak ko?" walang emosyon na ani nito kay General at natigilan sila sa malamig na awra nito. "Nakita namin si Geraldine sa kagubatan nung 5 taon p

Geraldine's Point of View* Dahan-dahan akong napamulat at napatingin ako sa tabi ko at nakikita ko si dad na nakahawak sa kamay ko at napangiti ako habang nakatingin sa kanya. Nakikita ko na may katandaan na siya katulad ng huling kita ko sa kanya. Nagbabasa siya ngayon ng libro habang nakaupo sa sofa at nakahawak sa kamay ko. Hinawakan ko pabalik ang kamay niya na kinatingin ko sa kanya at natigilan naman siya at dahan-dahan na napatingin sa akin. "My daughter..." Biglang umagos ang luha nito na kinalaki ng mga mata ko at napaupo ako sa higaan at humarap sa kanya. "Daddy, bakit ka po umiyak? Hala, tahan na po. Baka makita ka ni mommy at baka mabatukan ka na naman nun dahil sa pagka-over acting mo." Natigilan naman ito at mas lalong umagos ang luha sa mga mata nito at hinawakan niya ang pisngi ko. "Thank God, you're now back, my daughter." "Nagtataka nga ako dahil nasa hospital ako nagising. Daddy, hindi ko alam kung paano ako napunta doon." Nakita ko na nagulat siya dahil sa

Geraldine's Point of View* Umiinom ako ngayon ng juice habang nakatingin kay Jane na naiilang na nakatingin sa akin. "M-Milady, kumalma na po ba kayo?" Di ako nagsalita at nakatingin lang ako sa kanya. "Milady..." "Na-in love ka ba?" Natigilan naman siya sa sinabi ko at nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Inilagay niya sa bag niya ang phone niya at napalunok. Nakita ko kasi siya kanina na parang may hinihintay sa phone niya na message o ano at nakikita ko din ang inis sa mukha niya ngayon. "Tell me, Jane." "Hindi po kami." Tinaasan ko siya ng kilay habang nakatingin sa kanya. "I mean, he loves me pero binabalewala ko lang siya sa araw-araw na pangliligaw niya sa akin." "And then?" Napayuko naman siya at mukhang alam ko na ang sagot sa problema niya. "Ngayon sumuko na siya tapos hindi na siya nagpaparamdam sayo at isa pa na-feel mo na na may kulang sa puso mo ngayon at naamin mo na sa sarili mo na nahulog ka na talaga sa kanya? Yun yun diba?" Nanlalaki ang

3rd Person's Point of View* Napatingin si Jane ngayon sa labas ng bintana habang nasa sasakyan sila ngayon. Dahan-dahan siyang napahawak sa puso niya habang inaalala niya ang nangyayari sa kanila ni Rafayel. Hindi niya na kilala ang sarili matapos ang pangyayaring iyon a month ago. Hinarap siya nun ni Rafayel at nasa funeral home sila nun. Bumilis ang tibok ng puso niya nang makaharap niya si Rafayel. Inaamin na niya sa sarili niya na tuluyan na nga siyang nahulog sa lalaki at hindi na niya iyon ipagkakaila dahil parang niloloko lang niya ang sarili niya. "Can I talk with you kahit sandali lang." Napatingin siya kay Rafayel nun at ramdam niya ang walang emosyon sa pagbigkas ng mga salitang iyon. Hindi alam ni Jane kung ano ang sasabihin nito pero umagree na lang siya na sumama kay Rafayel. "Okay." Lumakad sila palabas ng funeral at nasa garden sila ngayon at nakatalikod ngayon si Rafayel sa kanya at mukhang ito na din ang oras para aminin na din sa kanya na mahal niya ang lala

Geraldine's Point of View* Gabi na at tulog na si daddy at ako naman ay nakamulat pa din. Nangangati akong lumabas ng bahay parang may gusto naman kasi akong puntahan at hindi ko alam kung ano ang gusto kong puntahan. Alam ko na maraming mga taong nagmamasid ngayon sa kahit saang sulok ng condo ni Dad. Sino pa ba? Edi ang mga tauhan niya na mga assassins. Pero sanay na ako sa bagay na yan at makahinaan din sila na alam ko at madali akong makakatakas dahil sa bagay na yun. Biglang tumunog ang tiyan ko na kinahinto ko at napatingin ako sa tiyan ko. Tumayo ako at napapout ako dahil parang nag-crave ako ng sweets. Baka yun ang gusto kong puntahan. Napatingin ako sa malaking window ko at napa-isip ako doon ng magandang idea. Kasabay ng paghahanap ko ng sweet sa gabing ito ay ang pag-alam ko sa Asawa ko. Nandidito ako ngayon sa bansang ito at ang ibig sabihin nun ay nandidito din ang Asawa ko. "Okay..." Mahinang ani ko at tumayo ako. Pumunta sa cabinet at may nakikita naman ak