All Chapters of เมียขายฝาก: Chapter 31 - Chapter 40

ที่หล่อนหายตกใจสั่น ก็เป็นเพราะว่าเวลานี้หล่อนอยู่ในเมืองไทยแล้ว หล่อนกลับมาที่นี่รู้สึกว่ามีความปลอดภัยอย่างที่สุด แต่ก็ยังหวั่นหวาดกลัวว่าเมลจะตามมาทีหลังเพราะเขารู้บ้านพักของหล่อน จากบิดากับมารดาของหล่อนนั่นแหละ เรื่องร้ายแรงอย่างนี้หล่อนไม่กล้าเอ่ยปากร้องและสารภาพให้กับบิดาและมารดาทราบท่านไม่เคยรู้เรื่องนี้ เพราะหล่อนคิดว่า ถ้าทราบ คนที่จะเกิดอันตรายคือตัวบิดาและมารดาเมลเคยขมขู่จับมือของเขากดบีบที่คางและคอของหล่อนประกาศิตด้วยคำว่าถึงตายทีเดียว ถ้าหากหล่อนบอกทุกคนให้รู้ ด้วยเหตุนี้หล่อนจึงรีบหาทางกลับเมืองไทยเพราะข้ออ้าง แม้ว่าบิดามารดาจะรู้สึกแปลก ท่านสงสัย แต่หล่อนไม่บอกให้ท่านได้รู้ ว่าลูกเขยที่ท่านรักนักหนา ที่แท้มันเป็นซาตานนี่เอง วิปริตในความรัก ตะกละตะกลามได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิงเหมือนสัตว์เดรัจฉานและนี่หล่อนกำลังหาทางเพื่อรอมชอมเพื่อทำให้ปางภูเข้าใจ พอถึงช่วงระยะหนึ่งหล่อนจะเอ่ยถามเขา ว่าเขายังรักหล่อนอยู่ใช่ไหม? หล่อนพร้อมที่จะยอมเป็นของเขาอีก ถ้าหากเขาไม่ผลักไสหล่อน และหล่อนไม่อยากจะคิดอย่างนั้นเพื่อให้เป็นผลลบแก่ตัวเอง เพราะคิดว่าปางภูยังคงรักหล่อนอ

ซึ่งตอนนั้นหล่อนเหมือนคนที่ตาบอด ลุ่มหลงในความรัก คิดมาถึงตรงนี้แล้วเมื่อเทียบกับปัจจุบันที่หล่อนนั่งอยู่ ช่างแตกต่างไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ในโลกของความจริง ที่หล่อนได้เห็นหน้ากากแท้ของเขา อนิจจา หล่อนรู้สึกสงสารชีวิตที่ระทมทุกข์ของหล่อนเหลือเกิน นอกจากพฤติกรรมทางเพศแล้วยังเป็นโรคจิตและเสพรักไม่เลือกที่ทั้งชายและหญิง หล่อนเพิ่งมาเข้าใจและศึกษาชีวิตของผู้ชายเหล่านี้ในระยะหลัง หลังจากที่อ่านจากอินเทอร์เน็ตรวมทั้งแมกกาซีนบทความที่ลงเกี่ยวกับวิถีชีวิตส่วนใหญ่ของชาวต่างประเทศและกลุ่มตะวันตกพบว่าส่วนใหญ่มักจะเป็นเกย์มากกว่าผู้ชายแท้มากยิ่งขึ้นมีพฤติกรรมที่อำพรางสายตาจากคนภายนอก เพื่อซ่อนปมของตนเอง ไม่อยากให้สังคมรับรู้ แม้ว่าการกระทำและพฤติกรรมเบี่ยงเบนจะเป็นที่ยอมรับในกลุ่มชนชั้นทางสังคมของเมืองได้ ทีแรกหล่อนก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่า สามีที่หล่อนได้มาครอบครอง เขาจะไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆ ที่หล่อนนั้นปรารถนาอย่างมากที่สุดส่วนใบฟางนั้นหญิงสาวยังสลัดภาพนั้นออกจากใจไม่ได้ ทั้งที่บอกกับตนเองแล้วว่าพยายามลืม แต่ทว่าความรู้สึกที่แวบขึ้นมันก็ฉายเรื่องราวที่เกิดขึ้นพร้อมกับตอกย้ำ ซึ่ง

ยังไม่มืดค่ำหรอก หล่อนคิดว่า เขาก็เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเช่นเดิม ปรากฏว่าว่างเปล่ามีสัญญาณดังขึ้น แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าเขาปิดเครื่องทิ้ง ให้ฝากแต่ข้อความไว้ ตายล่ะสิใบฟางคนหนึ่งที่เป็นคนไม่ชอบเลยเรื่องฝากข้อความทิ้ง เรียกว่าหล่อนใจร้อนพอสมควร ตรงไหนที่สงสัยกังขาสำหรับตนเองแทบอยากจะรุดไปถึงบ้านให้รู้ความกันแต่เดี๋ยวนั้นเลย นี่อาจเป็นข้อเสียของหล่อนกระมัง แน่แล้วล่ะ คว้าน้ำเหลว สาวสวยลองพยายามกดรับอีกครั้ง แล้วทิ้งช่วงสิบนาทีต่อมา ปรากฏว่าเป็นเช่นเดิมธีรคามไปไหนกันแน่ ตั้งแต่เหตุเกิดเรื่องในวันนั้น เขาหายต๋อมไป สาวสวยอดคิดไม่ได้เหมือนกัน หรือว่าจะเกิดเหตุร้ายกับเขา ชายหนุ่มผู้นั้นไง หล่อนพุ่งเป้าไปที่หน้าหล่อเหลาแต่มาดเข้มเหมือนโจร เขาต้องเป็นผู้มีอิทธิพลอะไรสักอย่าง ที่หล่อนให้คำตอบไม่ได้ นึกถึงเขาแล้วในใจของสาวสวยประดังแต่ความคั่งแค้น ถึงแม้เขาจะช่วยเหลือหล่อน อย่านึกนะว่าหล่อนจะนึกถึงบุญคุณข้อนี้แล้วข้อหาที่มารซาตานสารเลวอย่างเขาปูยี่ปูยำกับหล่อนล่ะ มันมีสิ่งไหนที่สามารถทดแทนความเจ็บปวดเหล่านี้ได้ ยิ่งคิดในใจยิ่งระอุในเคียดแค้น เจอหน้าจะตบสักสิบร้อยหรือพันทียัง

โดยเฉพาะธีรคามเขาพอจะรับรู้ความจริงมา ธีรคามไม่ใช่ผู้ดีแต่โดยกำเนิด เป็นแค่เพียงเด็กที่เขาเก็บมาชุบเลี้ยง หรือเป็นลูกบุญธรรม แต่เขาไม่ได้สนใจชีวิตหมอนี่อีกแล้ว หลังจากที่เริ่มคบหาในระยะหนึ่ง เขาพาตัวเองถอยออกมา ข้างในใจรู้สึกจะรับไม่ได้กับพฤติกรรมหลายอย่างของผู้ชายคนนี้เพียงแต่เขาได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของธีรคามโดยทั่วไปคนที่มองเห็นจะเข้าใจอย่างนั้น และธีรคามก็ด้วยแต่ครั้นมาทราบจากปากคำที่สนทนาโต้ตอบแล้ว ทุกคนจะทราบดีว่า เขากดธีรคามเหมือนกันเพราะไม่ต้องการเห็นกิริยาที่ลามปามอวดโอ่หนักข้อใส่เขา อีกอย่างเขาคิดว่าตัวเองไม่ใช่เพื่อนเล่นของธีรคาม ที่จะพูดอะไรไม่ระมัดระวังปาก ซึ่งแบบนี้มันก็ส่อถึงรกรากที่มาที่ไป ของชายหนุ่มรุ่นน้องที่ทำตัวเหมือนกาฝาก กิริยาที่อวดโอ่แสดงความกำแหงซึ่งปางภูไม่ชอบหนุ่มหล่อกลับมาเครียด ทำความผิดเมื่อรู้สึกว่าผิดก็มักเป็นเช่นนี้ อาการไม่สบายใจ แต่จะให้เขารับผิดชอบอย่างไรจริงสินะ ลืมนึกไปว่าเขาขอเบอร์ของหล่อนด้วย เอาไว้เวลาว่างก่อนเถอะ จะโทร.คงจะทำให้หล่อนฝันร้ายได้อีกหลายวัน ไปหา สมองครุ่นเครียดอย่างนี้คงคุยกันไม่รู้เรื่อง และเขาไม่รู้ว่าหล่อนจะตอบ

“วัยของลูกน่ะไม่ใช่น้อยๆแล้วนะยังจะให้แม่คาดคั้นอีกหรือไง ว่าแม่ต้องการยังไง ความรู้สึกของแม่ แล้วไอ้ที่พยายามบอกกับแกจนปากเปียกมาแฉะมาหลายหนแล้วนะตาป้าง แกก็ไม่เคยสนองตอบตามความต้องการของฉันเลยนะ”มารดาเอ่ยยาวทีเดียว ดูเหมือนจะเจาะจงอีกครั้งหนุ่มหล่อกายสูงโคลงศีรษะจำยอมรับคำของท่าน อดไม่ได้ที่จะเดินขยับกายเข้ามาทรุดนั่งบนเบาะพนักใกล้ครั้นทรุดนั่งแล้วยืดอกตรงพ่นลมหายใจพรวดออกมาเข้าออกมือทั้งสองถูไปมา คล้ายกับกำลังอึดอัด คราวนี้จึงต้องแจ้งลงไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยทุ้มกังวาน“ป้าง บอกคุณแม่ไปแล้วนี่ครับ ว่าบางสิ่งบางอย่าง ผมให้คำตอบได้เร็วไม่ได้หรอกครับ ของแบบนี้ไม่ได้ปรู๊ดปร๊าดมีเลย แล้วผมก็ไม่ค่อยไว้ใจผู้หญิงสมัยนี้สักเท่าไหร่”ยอมเฉลยบอกนางแล้วคุณตรีดาราค่อนลูกชาย“แหม.. ช่างเจ้าสำบัดสำนวนจริงนะพ่อนักเขียน ฮึ แม่ล่ะคาดเดาคำตอบอย่างเคยล่ะ เฮ้อ เล่นกับแกนี่มันต้องใช้ไม้แข็งจริงๆเอาให้หนัก”คุณตรีดาราเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ปรานีเท่าใดนัก หมั่นไส้ อีกฝ่ายที่อึ้งก็ยังวางตัวเงียบกริบ ใบหน้าเจื่อนลง เพราะเขายังไม่มีใคร ส่วนที่เป็นคู่หมายเก่าอย่างเพิร์ล ท่านก็ทราบ ว่าภามิญาเป็น