34

เขาเอ่ยถามเฉพาะเรื่องทั่วไป ไม่ได้เอ่ยถามเรื่องความรู้สึกส่วนตัว

เพราะมีความรู้สึกว่า เขากับภามิญาไม่น่าจะเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ไม่รู้ล่ะใจเขาคิดอย่างนี้ บางครั้งเขาอยากหลบหลีกหล่อน แต่บางครั้งมีบ้างที่แวบอนาทร

แต่มันไม่ได้มีความรู้สึกว่าลึกซึ้งเหมือนเดิม แต่ลักษณะความเป็นเพื่อนมากกว่า เขายังจดจำคำของหล่อนที่ฝากเอาไว้

ถึงอย่างไรเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน ใช่ คำนี้ถูกแทรกเข้ามาในความคิดอีก เขาไม่ลืมแน่

สาวสวยอีกคน ที่พาเธอเข้ามาในชีวิตนี่สิ เขาจำเป็นต้องคิดอีกครั้ง ด้วยสมองที่หนักอึ้ง ว่าแต่เขาเถอะจะจัดการกับผู้หญิงคนนี้อย่างไรดี เพราะเขาได้อุปโลกน์ไปเรียบร้อยแล้วว่า

หล่อนกับเขามีความสัมพันธ์เกินเลยมากกว่านอนกอดกันอยู่ในโรงแรมม่านรูดธรรมดา

พูดแค่นี้เด็กประถมก็ยังเดาออก บางทีความคิดเหล่านี้เขาผิดเหมือนกัน ตัวเองเป็นถึงนักเขียน กล้าทำเรื่องบัดซบแบบนี้ขึ้นมาได้อย่างไร หรือจะให้เขาหวนกลับไปรับผิดชอบ

และเขาก็ไม่รู้ว่าสาวสวยผ่านอะไรมาบ้างหรือเปล่า ความสัมพันธ์ที่เกินเลยไปจากการกอดจูบ เพราะเขาตะขิดตะขวงใจ ไอ้ธีรคามมันพูดปาวๆว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของมัน.. นั่นเอง

เขานึกขยะแขยงไม่อยากจะ