Lahat ng Kabanata ng Seduction: The Scumbag Uncle Kiss Recklessly: Kabanata 81 - Kabanata 90

Tok tok tok!Ang biglang katok sa pinto ang sumira sa maganda sanang sandali. Mabilis na natauhan si Eloisa at agad na umiwas mula kay Josh. Pati si Josh ay huminto sa ginagawa, bahagyang sumimangot at tumingin sa direksyon ng pinto. May panganib at tensyon sa mga mata nito.Narinig nila ang boses ni Khalil mula sa labas.“Uncle, andiyan ka ba? May emergency ako na kailangang i-report. Kailangan talaga kitang kausapin.” Matagal na siyang kumakatok pero walang sumasagot.Medyo naguluhan si Khalil. Bago siya pumunta rito, tinanong pa niya si Secretary Cruz at malinaw ang sagot nito, nandito raw si Josh.Dahan-dahan niyang pinihit ang doorknob. Hindi ito naka-lock. Bigla siyang natahimik, at unti-unting sumulpot sa isip niya ang isang kakaibang hinala.Malakas ulit siyang tumawag mula sa labas. “Uncle? Uncle? Papasok na ako, ha.”Pagkasabi noon, binuksan niya ang pinto ng opisina. At nakita niya si Josh na nakaupo sa swivel chair, bahagyang lumingon at tumitig sa kanya nang malamig.“Ka

Ngumiti si Eloisa.“Kung mabait ka man o hindi sa akin, hindi ko na kailangan pang magsalita o gumawa ng kung ano pa. People will eventually see it.”Napahigop ng hangin ang inang si Jess, galit na galit habang nag-ubo. “Paano ka ba namin pinagkulangan? Tingnan mo lahat ng pinagdaanan natin. Ilang beses na ba naming inayos ang mga kagagawan mo? Tapos ngayon, ganyan ka na magsalita sa nanay mo?” May bakas ng pag-iyak sa boses nito.Pinisil ni Eloisa ang sentido niya. Kung dati ito nangyari, malamang bumigay na siya at sinisi ang sarili. Binibili pa niya ng regalo si Jess, nagluluto siya para mapangiti ito kahit papaano.Pero tuwing kailangan siyang isakripisyo para lang mapasaya si Carla, hindi man lang nagdalawang-isip si Jess. Para bang wala siyang halaga.Bumukas ang mga mata ni Eloisa at hindi na niya itinago ang inis sa boses niya. “Sige, sabihin mo na lang agad kung anong kailangan mo ngayon para sumaya ka. Wag mo akong i-guilt trip ulit. Nakakapagod na.”“Anak, ano ba yang sinas

Eloisa picked up the gift box at hinarap ang lahat habang dahan-dahang inilabas ang isang papel mula sa loob."Handwritten letter ito na ako mismo ang sumulat para kay Kuya Kenneth. So? Nagulat ba kayo?"Itinaas niya ang papel at tuluyang ipinakita sa lahat."Pirma ko. Sulat-kamay ko. Kailangan ko pa bang ipaliwanag kung paano ko naipasok sa gift box na si Carla—si Carla nga pala ang nagprepare para kay Kuya?"Kapwa nanlambot ang mukha nina Jess at Carla. Lalong-lalo na si Carla, na hindi makapaniwala at ilang ulit pang tumingin kay Jess, halatang siya ang sinisisi nito. Jess tried hard to maintain her composure kahit na litaw ang tensyon sa mga mata niya."Handwritten letter lang yan, Eloisa. Anong pinapatunayan niyan?"Tumindig siya nang diretso, may halong panlalamig sa boses."Ang daming taong nanonood. Kung gusto mong mag-eskandalo pa, mapipilitan akong paalisin ka."Pero hindi nagpatinag si Eloisa. "Fine, aalis ako. Pero hindi ako aalis nang mag-isa. Isasama ko si Khalil... at a

Alam na alam na ni Eloisa ang totoo. Hindi papayag ang kanyang ina sa gusto niya. Hindi nito kakayaning ilagay sa alanganin ang pangalan nila.Una sa lahat, mahalaga sa kanila ang reputation. Kapag lumabas ang isyu sa publiko, siguradong kahihiyan ang aabutin nila. Pangalawa, plano nilang ipakasal siya sa pamilya Cabiles para sa magandang kapalit.Kasi nga naman, bihira na ang babaeng katulad niya... masunurin, madaling kausapin, at may potential.Unti-unting kumalma si Jess at tiningnan siya nang may halong panghihinayang. Hindi na ito nagmura, sa halip ay napabuntong-hininga na lang.Hawak pa rin nito ang kamay ni Eloisa. “Eloisa, kailangan ba talagang ganito kalayo ang loob natin sa isa’t isa? Ina mo pa rin ako. Anak kitang dinadala sa tiyan ko ng sampung buwan. Paano naman kita hindi mamahalin? Minsan lang talaga, lumalampas ako sa dapat, pero para rin naman ‘yon sa kapakanan ng pamilya. Alam mo rin naman kung anong pinagdaanan ng kapatid mo, ‘di ba? Ang dami niyang tiniis. Gusto

Pero sa kasamaang-palad, napansin na ng lalaki ang kilos ni Eloisa. Madali nitong inabot ang kamay niya at hinawakan ang pulso niya ng walang kahirap-hirap.Napadilat si Eloisa, pilit inatras ang braso pero halos wala na siyang lakas. Napapikit siya, puno ng panghihinayang at takot. Pero sa gitna ng katahimikan, may boses na pamilyar ang narinig niya."Kung hindi lang ako mabilis, basag na sana ‘yung ulo ko."Parang tumigil ang pintig ng puso ni Eloisa.Josh?Bakit siya nandito?Gusto sana niyang magsalita, pero dahil sa gamot na ininom niya nang sapilitan, ang lumabas sa bibig niya ay tunog na hindi niya makontrol—paos, kakaiba, at nakakahiya.Kaya pinilit na lang niyang ipikit ang bibig, yumuko, at humilata sa malamig na sahig para sana kahit paano’y maalimpungatan siya.Lumuhod si Josh sa tabi niya at hinawakan ang kamay niya. "Kaya mo pa ba? May lakas ka pa bang natitira?"Umiling lang si Eloisa habang nananatiling tahimik.Wala nang tanong pa at binuhat siya ni Josh mula sa sahig