Lahat ng Kabanata ng SCALPEL'S KISS: Kabanata 141 - Kabanata 150

Ang bawat salita ni Stephan ay tila tumama kay Amorsolo na nagsimula nang maghinagpis. "Hindi mo ba naiintindihan, anak?" sabi ni Amorsolo na may panghihinayang sa boses. "Gusto ko lang na magtagumpay tayo. Gusto ko lang na matutunan mong maging responsable at tanggapin ang mga pasanin ng pamilya. Ngunit hindi mo nakita ang bigger picture. Ang aking mga desisyon, ang mga hakbang na ginawa ko, lahat 'yon ay para sa atin.""Para sa atin?!" sigaw ni Stephan, ang mga mata ay nag-aalab sa galit. "Hindi ko nakikita 'yon, Pa! Para saan? Para sa anong magandang bukas na pinapangarap mo kung sa huli naman, masisira ang lahat dahil sa mga desisyon mong walang pakialam sa nararamdaman ng iba? Pati ako, pati si Champagne, pati ang pamilya nila—lahat kami ay nagiging mga saksi sa mga maling hakbang mo!"Si Amorsolo, na halos mawalan ng hangin, ay nanatili ng tahimik. Ang mga salita ni Stephan ay tumusok sa kanyang puso, at hindi niya alam kung paano tatanggapin ang mga pag-aakusa ng anak. Sa kabil

Kinabukasan, matapos ang lahat ng pag-eempake, tuluyan nang nilisan nina Amorsolo, Stephan, at Pia ang Miranda Mansion.Ang kaluskos ng mga kahon at ang ingay ng mga tauhan habang binibitbit ang natitirang ari-arian ay tila musika ng pagkatalo. Si Amorsolo, ang pinakamatanda sa kanilang tatlo, ay halatang nagmamadali. Mabilis ang bawat utos, walang sinasayang na segundo. Ngunit sa likod ng kanyang pagiging organisado ay ang halata niyang pagkasabik na makalayo sa lugar na iyon—isang lugar na puno ng eskandalo at pagkawasak.Ang mga natirang gamit na hindi maisakay sa truck ay ipinagkatiwala muna ni Amorsolo sa kanyang kaibigan. "Baka puwedeng dito muna ang iba kong gamit. Hindi naman siguro ito tatagal ng isang buwan," pakiusap niya habang nakatingin sa mga tauhan na nag-aayos. Ang kanyang boses ay malumanay ngunit nangingibabaw ang kaba.Pagdating nila sa hotel, ramdam ang tensyon sa kanilang grupo. Si Pia, bagamat abala sa pag-aayos ng kanilang reserbasyon, ay bakas sa mukha ang pag

Pinagmasdan ni Vash si Sugar at nakita niyang ang kanyang mata ay puno ng isang pagkahulog na hindi na kayang itago. Isang paghihirap na matagal na niyang tinago, isang sakit na matagal nang pinipilit alisin. Ngunit sa kabila ng lahat, si Sugar ay nananatili sa landas—isang landas na puno ng panganib at hindi sigurado, ngunit siyang pipiliin upang magsimula muli.Habang nag-uusap sila, isang malalim na hininga ang binitiwan ni Sugar, tila pinapalakas ang loob para sa mga hakbang na susunod. "Wala na akong takot, Vash. Kung matalo man kami, at least nakita nila ang lahat ng ginawa nila sa akin. Hindi na nila ako kayang gawing marionette."Si Vash ay hindi nakapagsalita. Naiintindihan niya ang sakit na nakatanim sa mga mata ni Sugar, ang pagkabasag ng puso, at ang matinding pangangailangan ng isang bagong buhay. Ngunit, siya rin ay natatakot. Natatakot siya na baka sa mga hakbang ni Sugar, matulad ito sa mga nagdaang trahedya."Kung kailangan mo ng tulong, nandito ako," aniya, ang mga s

Sa loob ng Pineapple Soda, ramdam ang kaguluhan sa bawat sulok ng opisina. Ang mga empleyado ay nag-uusap-usap, halatang aligaga, habang ang mga telepono ay walang tigil sa pagtunog. Ang accounting department ay nagtatangkang maayos ang kalituhan, ngunit ang masamang balita ay patuloy na dumadating."Lahat ng tseke mula sa opisina ay tumalbog!" sigaw ng isa sa mga accountant. "Pati na ang huling talent f*e ni Sugar!" "Anong ibig mong sabihin, tumalbog?!" tanong ng head ng HR, halatang balisa, habang kinakausap ang accountant na mukhang nasa bingit ng pagsabog ng kaba. "Paano tayo magpapaliwanag sa mga empleyado at mga supplier?! Hindi pwedeng ganito, lalo na't paparating na ang payroll at mga bayarin natin sa mga partner!"Ang accountant, pawis na pawis at halatang wala sa tamang huwisyo, ay pilit na naghanap ng maayos na sagot. "Ma’am, sinuri ko po ang lahat ng mga bank transactions. Lumalabas po na halos lahat ng corporate accounts natin ay zeroed out na. Yung mga reserve fund po, w

Muling nagtagpo ang kanilang mga mata ni Herbert at Mercy, ngunit kahit pa nagkaharap sila ngayon, sila’y mga estranghero sa isa’t isa.Ngunit hindi na magtatagal. Malapit na nilang malaman ang katotohanan.At sa sandaling iyon, alam niyang wala nang atrasan."Ma, Pa, napadpad po ata kayo?" saad ni Stephan, at maya-maya ay nagkahangos-hangos na sumunod si Pia. "Good morning po, Mr. and Mrs. Miranda," saad ni Pia bilang pagbati at tumingin siya kay Sugar na kasama si Vash. "Ang kapal din ng pagmumukha mo, Stephan! Bakit kasama mo ang kabit mo sa kompanya pa na binigay ng anak ko?! Andaming anomalya at questionable na transaksyon ang ginagawa mo! Sisirain mo pa ang pangalan ni Champagne! Asan na ang anak ko?" galit na bulyaw ni Mercy kay Stephan, habang si Sugar ay nakatitig lang sa kanyang ina, si Mercy, na hindi niya maaaring tawagin na Mama. "Hindi ka na nahiya! Talbog pa na tseke ang binigay mo sa modelo niyo!" saad ulit ni Mercy. Samantala, isang tauhan ni Stephan ang kinausap sil