Semua Bab MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING]: Bab 151 - Bab 160

Masaya kaming umalis ng bahay ni Levy john kasama ang mga kamag anak ko. Pinagplanuhan agad namin na bibili kami ng resorts sa Batangas kapag natanggap namin ang bayad at magbabakasyon sa pinakamalapit na bansa. Puro kami tawanan sa loob ng sasakyan, nagplano din kami na pupuntahan sa hospital ang babaeng pumatay sa anak ko para takutin pa ito na bigyan kami ng mas malaking pera, gusto ko ding makuha ang bahay nito. Sasamantalahin namin ang krimen na ginawa nito para mapasunod sa gusto namin. Pagdating sa napag usapang lugar ay sinalubong kami nila Chito at Shiela mae. Tuwang-tuwa na binalita nito sa amin na pumayag ang buyer na bilhin sa amin ng lagpas kalahati ng original prize ang bawat isa. Nakangiting lumabas ang may ari ng Shop at binati kami, habang iginigiya kami papasok sa Shop ay inuusisa kami nito. “Mahal ito at tanging mayaman at kilalang pamilya lang ang nakabili ng tatlong piraso sa bawat relo na binibenta niyo, Mrs. Samdo. Sa pagkakaalam ko ay hindi ito naibenta dit

(Saddie pov) Mabilis na umusad ang kaso, napatunayan na wala akong kasalanan, sa tulong ng mga kapitbahay ko na tumestigo, sa mga kuha sa CCTV sa labas na talagang pinasok ako at wala talaga akong relasyon sa isa sa mga lalaking nagtangka sa akin. At isa pa, patong-patong na pala ang reklamo sa kanilang tatlo, ilang kababaihan na rin pala ang minolestiya ng mga ito. Pati ang pamilya na nanggulo sa bahay at ninakaw pa ang mga gamit namin ay nakakulong na rin. Nagmakaawa sila sa akin pero hindi ko sila pinatawad. Paulit-ulit akong minura ng babaeng Criselda ang pangalan at pinagbantaan pa ako, ito pala ang ina ng lalaking namatay sa bahay. Nakakatakot sila at sanay na gumawa ng masama sa kapwa pero hindi ako natatakot sa kanila dahil wala akong kasalanan at ginawang masama. Nagpapasalamat ako sa mga taong tumestigo para matulungan ako, lalo na kay Morgan at sa pamilya nito na sumuporta at naniwala na inosente ako. Umiiyak na yumakap ako kay Tita Kiray at Aling Marites, noong nasa h

Akala ko ay nagbibiro lang si Morgan pero hindi pala. Mabuti nalang at narinig kong may inuutusan ito sa cellphone. “Morgan naman, eh!” “What?” Tawang turan nito habang tinataas ang cellphone, inaagaw ko kasi ito dahil nagpapabili talaga ito. “If buying that kind of food will make you happy, then I'll buy a shop for you. Don't underestimate what I can do for you.” Niyakap ako nito at seryoso na tumingin sa mga mata ko. “Always remember that I can do everything for you, Saddie.” Namula ako sa kilig sa sinabi nito. Alam ko naman ‘yon, simula ng ligawan niya ako ay pinaramdam niya sa akin kung gaano ako kahalaga sa kanya. Kaya nga nangako din ako sa sarili ko na gagawin ko din ang lahat para sa kanya. Hindi si Morgan pumasok sa trabaho. Pinagalitan ko pa nga ito, pero wag daw ako mag alala dahil may mga tao na gagawa ng trabaho habang wala ito, saka nando’n daw ang kapatid nitong si Kirk. Dahil tanghali na ay naghanda ako ng ingredients na kailangan ko, magluluto kasi ako ng ta

(Saddie pov) Isang simpleng kulay purple dress na lagpas tuhod ang suot ko na binagayan ng flat sandals na kulay puti. Hindi ako sanay maglagay ng makapal na makeup, pero naglagay ako ng makapal na dark lipstick. Mahilig talaga ako sa dark lipstick, kahit nga nasa bahay lang ay naglalagay ako nito. Maputi at pantay kasi ang kulay ng balat ko kaya kahit hindi magmakeup ay nadadala ito ng lipstick ko. Napansin ko na maraming tumitingin sa akin habang naglalakad papunta sa kaarawan ng apo ni Aling Bebang. Malapit lang naman ito kaya nilakad ko na. Napahinto ako sandali, ramdam ko ang hapdi sa pagitan ng hita ko. Si Morgan kasi, isang linggo na hindi ako tinigilan. Buti nga at pumasok na ito ngayon, kundi hindi ito pumasok sigurado na hanggang ngayon ay nagtatalík pa rin kaming dalawa. Para itong halimaw pagdating sa sex. Para itong hindi napapagod, katawan ko na nga lang ang sumusuko. “Oo nga pala kailangan kong magmadali!” Nilakad-takbo ko ang daan. Late na yata ako. Paano natag

(Saddie pov) Parang binugbog ako sa sobrang sakit ng katawan ko. Nang makita ako ni Morgan na ngumiwi ay tinawanan ako nito. “Kasalanan mo ‘to eh. Ang sakit tuloy ng katawan ko.” Sisi ko rito. “Blame yourself, you’re too hot to ignore when we’re alone.” Natatawang inirapan ko ito ng kindatan ako nito. “Ako pa talaga ang sinisi. Ang sabihin nito ay mahilig ka lang kamo.“ mahinang bulong ko habang pinapanood itong magluto. Nandito kami ngayon kusina at ngayon nga ay nagpasya itong lutuan ako. Nanghihina kasi ako dahil katatapos lang namin magta-lik sa kwarto. Tatlong araw na nang kumain ito ng balot pero parang wala itong kapaguran. Tingin ko nga ay hindi na nito kailangan no’n kasi likas na dito ang mahilig at hindi nauubusan ng lakas. Feeling ko tuloy ay lumuwag ng husto ang kweba ko dahil sa walang tigil nitong kakagalaw sa akin. “Hey. What are you thinking?” Untag nito ng makitang nakanguso ako. Namula ako at nag iwas ng tingin pero hinawakan niya ang mukha ko at tiningala k