Semua Bab ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70: Bab 41 - Bab 50

สถานีรถไฟประจำอำเภอเต็มไปด้วยผู้คนที่มาส่งลูกหลานเดินทางไปเรียนมหาวิทยาลัยในมณฑลตามที่ได้เลือกเอาไว้ รวมถึงบ้านกัวกับบ้านหานที่ให้หานหรงเหยาไปเช่ารถมาส่งน้องชายสามไปเรียนที่ปักกิ่งใช่แล้ว น้องชายสามได้รับจดหมายตอบกลับจากทางมหาวิทยาลัยทั้ง 4 มหาวิทยาลัยที่ได้ส่งจดหมายไป แต่ทางบ้านหานให้เขาเลือกเอาเองว่าจะเรียนที่ไหนแน่นอนว่าในใจของกัวเหม่ยอิงก็อยากให้เขาไปเรียนที่ปักกิ่ง และเหมือนเขาจะรู้เพราะตอนแรก ๆ กัวเหม่ยอิงได้เคยพูดไว้ว่าถ้ามีโอกาส ก็อยากจะเข้าไปขายของในเมืองใหญ่ ๆ จึงได้เลือกมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่อยากไปไกลมาก แต่กัวเหม่ยอิงก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะการตัดสินใจทั้งหมดมันอยู่ที่เขาส่วนวันนี้อันที่จริงมันไม่ใช่วันหยุดของร้านขายของหานอี แต่กัวเหม่ยอิงได้ปิดร้านหนึ่งวันที่แจ้งไปตั้งแต่สัปดาห์ก่อน ส่วนน้องชายสามได้รับจดหมายตอบกลับเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว จึงขอใช้เวลาอยู่ที่บ้านหนึ่งสัปดาห์ก่อนจะไปเรียน“จริง ๆ ผมว่าไม่ต้องมาส่งก็ได้นะครับ” เพราะต้องมาส่งเขา ทำให้ที่บ้านขาดรายได้หลายร้อยหยวนเลยสำหรับหนึ่งวันแม่หานส่ายหน้าให้ลูกชาย “พวกเรามาส่งน่ะดีแล้ว” หลายปีที่ผ่านมา นางขอแค่ให

โรงเรียนประถมประจำอำเภอเปิดแล้ว หานเมิ่งลู่กับหานเผยหนิงที่ได้ไปสมัครเข้าเรียนตั้งแต่เดือนที่แล้วก็ได้ไปโรงเรียนสักที โดยที่ตอนนี้ยังไม่มีใครเข้าไปพักในอำเภอ เด็กทั้งสองจึงต้องนั่งซ้อนจักรยานของคนที่เข้าไปทำงานในอำเภอในการไปเรียนและกลับบ้านส่วนตอนนี้ที่ร้านเปลี่ยนของในร้านหลายอย่างเลย ไม่ว่าจะเป็นกุ้งแห้งที่มีวางขายวันละ 5 ไห ปลาตากแห้งมีวางขายวันละ 3 ไห ใครที่มาซื้อทันก็ซื้อไป ส่วนใครที่ซื้อไม่ทันก็ต้องรอซื้อวันต่อไป เพราะตอนนี้ไม่ได้เข้าไปจับกุ้ง จับปลาวันละหลายตะกร้า เนื่องจากกุ้งมันจับยากมาก ส่วนกุ้งกับปลาที่นำมาเลี้ยงในสระก็ยังไม่ได้ขยายพันธุ์ไก่กับเป็ดตอนนี้ได้ออกไข่แล้ว วันหนึ่งพวกเธอเข้าไปเก็บได้วันละเป็นร้อยฟองเลยทีเดียว แต่มันก็แลกมากับการที่ต้องใช้อาหารที่เป็นประโยชน์กับไก่และเป็ด มันถึงออกไข่มาให้อย่างสวยงามและผักที่ปลูกเอาไว้มันก็โตเร็วมาก ผักอันไหนที่สามารถนำไปดองได้แล้ว กัวเหม่ยอิงก็จะนำไปดองแล้วขาย ส่วนผลไม้อย่างกล้วยที่ปลูกก็กำลังจะแตกหน่อร้านทั้งสองถูกทำความสะอาดทุกวันมันจึงไม่มีกลิ่นเหม็นและสินค้าที่จะขายก็จะถูกตรวจดูก่อนจะเปิดร้าน อีกอย่างตอนนี้ที่ร้านมีพนักงาน

โฉนดที่ดินตึกคูหาเดี่ยวถูกกัวเหม่ยอิงนำไปเก็บใส่กล่องเอกสารสำคัญบนห้อง หลังจากเธอได้แวะเข้าไปตรวจร้านอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับส่วนตอนนี้กัวเหม่ยอิงกำลังคำนวณกำไรที่จะต้องขายได้ในการรับเสื้อยืดมาขายรอบนี้ เนื่องจากหลังจากรอบแรกที่ซื้อเสื้อยืดมา 200 ตัว รอบหลังกัวเหม่ยอิงจึงเพิ่มจำนวนเสื้อขึ้นมากอีก จาก 200 ตัว จนมาถึงรอบนี้ กัวเหม่ยอิงซื้อเสื้อมาทั้งหมด 600 ตัว และได้มาในราคาตัวละ 4 หยวน แต่ถึงอย่างนั้นเสื้อมันก็คุณภาพดีทุกตัวและจากที่มีแค่ 3 ไซซ์ ตอนนี้กัวเหม่ยอิงรับไซซ์อื่นมาเพิ่มอีก 3 ไซซ์ ซึ่งเป็นไซซ์ของเด็ก และพอมีของเด็กด้วยเสื้อยืดในร้านที่ขายดีอยู่แล้วก็ขายดีไปอีก จริง ๆ กัวเหม่ยอิงอยากลองสั่งตัดชุดเองด้วยซ้ำแต่เธอไม่ได้มีฝีมือในด้านนี้เลยแต่ก็พอจะออกแบบได้ และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือโรงงานตัดชุด ซึ่งมันมีแค่ในตัวมณฑลเท่านั้นพอใกล้มื้อกลางวันกัวเหม่ยอิงก็ทำกับข้าวใส่ปิ่นโต เธอจะเอาข้าวไปให้คนในร้าน ต้องบอกว่าตั้งแต่ที่กัวเหม่ยอิงเข้ามาพักในอำเภอ อาหารมื้อกลางวันก็อร่อยขึ้นมาก เนื่องจากแต่ก่อนหมู่บ้านกับในอำเภอห่างกันมาก กับข้าวมื้อกลางวันพวกเธอจึงเป็นคนนำมาเองตั้งแต่เช้า พอมื้อก

หลังจากแช่ผักไว้ครบ 2 ชั่วโมง กัวเหม่ยอิงก็นำผักกาดที่แช่ไว้มาใส่ชามที่เตรียมไว้ผสม ส่วนแครอทกับหัวไช้ท้าหั่นฝอยถูกแยกไว้อีกชาม เพราะกัวเหม่ยอิงแยกทำนอกจากผักยังมีเครื่องปรุงที่กัวเหม่ยอิงได้เตรียมไว้นั่นก็คือ แป้งข้าวเจ้า พริกป่นที่คั่วเก็บไว้ น้ำตาล เกลือ ขิงกับกระเทียมที่สับละเอียดต้มน้ำเปล่าด้วยไฟกลาง พร้อมกับเทแป้งข้าวเจ้าลงไปคนให้ละลายจนน้ำเริ่มข้น แล้วยกลงจากเตาเทใส่ชามเปล่าปรุงรสด้วยเกลือ พริก น้ำตาล คนผสมจนเข้ากันแล้วเทลงชามผัดกาด เติมขิง กระเทียมสับและต้นหอมลงไปนวดให้ผักกาดและเครื่องปรุงเข้ากัน กัวเหม่ยอิงก็เก็บใส่โหลแก้วที่ถูกทำความสะอาดแล้วส่วนแครอทกับหัวไชเท้าหั่นฝอยกัวเหม่ยอิงก็ทำเหมือนกันเพียงแค่ไม่ได้ใส่ต้นหอม เพราะเธอใส่ผักกาดขาวไปหมดไม่รู้ว่ากิมจิที่เธอลงมือทำครั้งแรกโดยที่ไม่เคยกินจะสำเร็จหรือเปล่า เพราะพริกที่ใช้ทำเป็นพริกจีน ไม่ใช่พริกแบบที่ใช้ทำกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เก็บเอาไว้ในโหล รอดูอีก 2-4 สัปดาห์ว่ามันจะกินได้ไหมหลังจากทำกิมจิเสร็จ หน้าที่ของกัวเหม่ยอิงก็ต้องล้างทำความสะอาด แล้วไปช่วยผู้เป็นพี่สาวฝานกล้วยที่จะนำไปตากแดด รอทอดใส่โหลวางขาย ซึ่งตอนนี้กั

ผักกาด ต้นหอม หัวไชเท้า และแครอทถูกตัดและขุดขึ้นมาหลังจากมันโตเต็มที่แล้ว จากนั้นก็นำไปล้างให้สะอาดเรียบร้อยก่อนจะถูกนำไปแช่ในน้ำเกลือ ผักรอบนี้ที่เก็บขึ้นมากัวเหม่ยอิงทำกิมจิทั้งหมด เพราะผักดองมันเหลือเก็บไว้อยู่ส่วนแปลงผักที่ว่างกัวเหม่ยอิงก็จัดการบำรุงดินอยู่สามวันถึงจะให้ลงเมล็ดผักรอบใหม่ และเน้นไปที่ผักกาดเอาไว้ทำกิมจิและวันนี้ก็เป็นวันที่กัวเหม่ยอิงกับพี่ใหญ่กัวจะเข้ามณฑลโดยที่จะเข้าแบบไม่มีกำหนดกลับ เนื่องจากจะหาโรงงานเย็บลวดลายเสื้อ ไหนจะหาเช่าขายเสื้อของเธออีกโดยเงินเก็บของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมามีมากถึงหนึ่งหมื่นกว่าหยวน จำนวนเงินนี้รวมกับที่เธอมีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ไม่รวมเงินส่วนแบ่งทุกเดือนของลูกสาวหรือเงินที่ผู้ใหญ่ให้ในวันสำคัญของหล่อน อันนั้นกัวเหม่ยอิงก็แยกไว้อีกส่วน ไว้หล่อนโตจนบริหารเงินเองได้ถึงจะเอาคืนให้“เดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”กัวเหม่ยอิงบอกกับพนักงานร้านขายผลไม้ร้านประจำที่เธอซื้อบ่อย ๆ ทันทีที่พวกเธอเข้ามาในตัวมณฑล หล่อนก็วิ่งมาบอกอย่างรู้งาน และมันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเธอเข้ามาคุณลี่หวานหรือเจ้าของร้านผมไม้จะให้พนักงานในร้านมาเชิญกัวเหม่ยอิงไปกินข้าวด้วยท