บททั้งหมดของ No Longer His Submissive Wife: บทที่ 161 - บทที่ 170

“Nang-iinis ka ba?” asar na tanong ni Jessa. Ngumisi si Carlo at hināgkan ang leeg ni Jessa. Ayaw niyang magalit ito at makakasama sa baby nila iyon. “I’m just joking…” aniya. Inis na umismid si Jessa. Kahit may punto ang sinasabi ni Carlo ay hindi pwedeng umamin siya na totoong may gusto siya kay Austin Mulliez. Carlo was useful kaya hindi niya ito pwedeng pakawalan agad. Kung may dapat siyang unang hiwalayan ay si Bryce dahil kahit sobrang tanga ng lalaking iyon sa kaniya ay napakahina naman nito kumpara kay Carlo. And she must not waste her time with Bryce, hindi siya pwedeng makontento sa gaya nito na hindi pangarap maging bilyonaryo kagaya ni Austin.“Sorry na…” pangungulit ni Carlo. “Binibiro ka lang, eh…”“Hindi nakakatuwa ang biro mo,” ani Jessa. “Kung gusto mong tayo ang magkasama hanggang pagtanda natin ay sana tigilan mo kakaisip ng kung ano-ano. I might be interested in any man’s money and I will proudly admit that. Just their money. You know the drill I am always up to,

“I…” patuloy ni Jessa at sadyang pinanginig ang boses para kunwari natakot sa sinabi ni Carlo. “I’m not suggesting that… You know me, Carlo. Hindi ko kayang pumatay kaya paano ko naman isa-suggest sa ‘yo ang ganiyang bagay.”Napaisip si Carlo. Hindi rin naman siya mamamatay-tao pero sang-ayon siya sa sinabi ni Jessa na iyon lang ang magpapatahimik sa kanila, ang tuluyang patahimikin si Zylah. Dahil kung gaya na ito ng mga patay ay wala na itong kakayahan pa para balikan sila.“Forget what I said…” Humikbi si Jessa. “I’m sorry for saying that…” She needs to play weak. “Nasabi ko lang ‘yon kanina out of fear kay Zylah at sa kung anong plano niya. And we aren’t murderers, Carlo. I—”“But you’re right,” usal ni Carlo. Hinila niya si Jessa para yakapin at nang kumalma ito sa panginginig. “Tama ka naman na kamatayan lang ni Zylah ang paraan para hindi na niya tayo maalalang balikan sa nagawa natin sa kaniya dati.”“You can’t!” Kunwari ay nanlaki ang mga mata ni Jessa sa kilabot. “You will be

Galit na napabuga ng hangin si Bryce dahil kasunod ay hindi na niya matawagan si Zylah. “What now?” maarteng tanong ni Jessa at tinitigan si Bryce. “Hindi na ba siya pwedeng pakiusapan?” dagdag tanong niya patungkol kay Zylah. “Kahit hiwalay na kayo ay dapat alam niya pa rin maging ina kay Jaxon. Sa anak ni Austin ay todo-todo siya maging mabuting ina pero kay Jaxon ay ano? Mukhang kailangan na natin kausapin si Austin na magkaroon naman tayo ng arrangement para maalala ni Zylah na may iba siyang anak maliban sa baby na pinaako niya kay Austin.”Bryce only sighed his disappointment. Hindi ang kung anong nasa isip ni Jessa ang nasa isip niya. Alam naman niyang siya ang gumawa ng dahilan para talikuran ni Zylah ng tuluyan si Jaxon kaya hindi niya rin masisi ito kung bakit ayaw sagutin ang tawag niya. But the fact na ina pa rin ito ni Jaxon ang pinagtataka rin niya kung bakit ayaw man lang ni Zylah makibalita tungkol sa anak nila. “Mukhang totoo nga ang reason kaya ginusto ka ni Zylah d

Napaling na lang si Bryce sa tono ni Jessa. Bagaman inaamin niyang may katotohanan ang mga sinabi ni Jessa na siguradong pinagtatawanan lang siya nagyon ni Zylah pero hindi iyon ang mas nasa isip niya kundi ang nasa asta ng asawa habang nakikipag-usap sa kaniya. Nag-iba na talaga ito. Hindi niya gustong bigyan ng pansin noong una dahil baka naman dala lang ng pagdadalang-tao nito pero habang tumatagal ay lumalala na rin ang pagbabago ng asawa simula nang makasal sila. Kahit ang mommy niya na kasundo nito noon ay hindi na rin ito gusto dahil sa pagpapabaya diumano kay Jaxon at sa sobrang gala at luho. Mas marami pa raw itong oras sa pagsa-shopping at paggawa ng content, sabi ng mommy niya, kaysa pag-aasikaso sa kanila ng mga bata.“What?” mataray na tanong ni Jessa. “What are you staring at? Kailangan ba na ako ang mag-isip ng tamang gagawin mo para makipag-usap ka kina Austin at Zylah? Jut think of Jaxon at makakaisip ka na ng reason para lumapit kay Austin Mulliez!”“No…” Umiling si

Raffy’s birthday…Napangiti si Zylah habang nakatingin kay Raffy na masayang-masaya na sinalubong ang sinasabi nitong best friend. Ang batang si Nathan ay may katabaan at kasama ang lola nito. “Hello po,” magalang na bati ni Zylah sa matandang babae na kiming ngumiti. Namiss niya tuloy ang nanay niya dahil sigurado siyang nagkakalapit ang edad nito sa mama niya. “Samahan ko na po kayo sa table,” aya niya sa matanda at kay Nathan. She invited her parents pero hindi makapunta dahil hinahapo ang papa niya. Nangako na alanhgh sila ni Austin na sila ang papasyal sa mga ito. Hindi naman nagpaiwan si Raffy at sumama rin sa kanila hanggang sa table kung saan niya dinala ang mag-lola. “Happy birthday, Raffy!” masayang bati ni Nathan sa kaibigan nito sabay abot ng regalo na siya mismo ang pumili para rito. “Thank you, Nathan!” masayang turan ni Raffy at kasunod ay niyaya na nito ang kaibigan na maglaro sa pinasadyang play area para sa mga bata. Gusto nila ni Austin na pagbigyan ang gusto ni