All Chapters of ANG PIYAYA NI PIPAY: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 22 Habang abala ako sa mga gawain ko sa kusina—naglilinis ng pinagkainan at nag-aayos ng mga kalat—hindi ko pa rin maiwasan ang maalala ang nangyari kanina sa hapag-kainan. Para akong nanood ng live na drama, with matching comedy. Si Baby Damulag—ay, si Sir Ethan pala—umakyat sa itaas kasama ang kanyang nobya, si Ma’am Cassandra, matapos ang ma-init na eksena. Siguro nag-cool down na sila... o baka nagdi-discuss kung paano ako patatalsikin? Pero alam ko namang malabong mangyari iyon, kasi kahit medyo sira-ulo ako minsan, mahal ako ni Baby Damulag. "Hay naku, ang hirap talagang maging nanny sa ganitong klase ng pamilya," bulong ko sa sarili ko habang pinupunasan ang mesa. Pero syempre, hindi ko pinapakitang affected ako. Tuloy-tuloy pa rin ang trabaho, kahit ang isip ko ay parang marathon runner sa pag-iisip ng mga kaganapan. Naalala ko ang tingin ni Ma’am Cassandra kanina—parang gusto na niya akong ibalibag palabas ng mansyon. Pero si Ma’am Margaret? Aba, siya pa ang n

Chapter 24 Pagkatapos kong maglinis sa kusina, nagmamadali akong nagtungo sa aking silid. Nagpalit ako ng puting t-shirt at maong na shorts para maging komportable. Habang nag-aayos, iniisip ko pa rin ang mga nangyari kanina. Parang roller coaster talaga ang buhay dito sa mansyon. Paglabas ko, naabutan ko si Ma’am Margaret na mukhang tapos na rin kumain. Nakangiti siya sa akin, pero halata sa kanyang tindig na may plano na naman siyang naiisip. “Hintayin mo ako. Magbibihis lang ako,” sabi niya habang inaayos ang kanyang panyo. “Sasama ka sa akin. May pupuntahan tayong parlor.” Nagulat ako. Parlor? Ako? Pero syempre, hindi ko magawang tumanggi. Kaya ang tanging sagot ko ay, “Opo, Ma’am. Sige po.” Habang umaakyat siya sa hagdan para magbihis, napaisip ako. Parang hindi ko trip ang parlor. Ano na naman kaya ang balak ni Ma’am Margaret? Pero hindi ko na inisip pa nang mabuti. Ang importante, sumunod ako sa utos. Habang naghihintay sa sala, hindi ko maiwasang tanungin ang sarili. Bak

Chapter 26 Kinabukasan, habang naghahanda ako ng almusal sa kusina, iniisip ko na ang plano ko para sa araw na ito. Kailangan kong mas galingan pa, pero dapat hindi halata kay Sir Ethan. Ayoko namang isipin niyang may kung anong nangyayari. Pagbaba niya sa hagdan, naka-suit na naman siya, at mukhang handa na sa trabaho. Agad akong lumapit na parang wala lang. "Sir Ethan, gusto niyo po ba ng kape? Freshly brewed, may extra kick para sa mahabang araw niyo," tanong ko, nakangiti pero chill lang. Tumango siya, halatang impressed. “Wow, Pipay, ngayon lang kita nakita na sobrang proactive. Anong meron?” tanong niya sa akin. Napakibit-balikat ako, pilit na kalmado. “Wala naman, Sir. Gusto ko lang pong maayos ang serbisyo ko. Sabi kasi ni Ma’am Margaret, dapat daw maging reliable ako," tugon ko. Ngumiti siya, pero parang may kutob. “Hmm, mabuti naman kung gano’n," sagot niya sa akin. Habang nagkakape siya, tahimik akong nagligpit ng mesa. Pero sa loob-loob ko, iniisip ko kung

Chapter 28 "Sino bang hindi mabigla sa sinabi ni Ma’am Margaret? Gawin ba naman niya akong parang... escort? At kailangan pa talagang bumukaka sa harapan ni Baby Damulag? Hindi ko alam kung tatawa ako o matutulala!" bulong ko sa sarili habang naglalakad pabalik sa aking kwarto. Habang nagpapalit ng damit, hindi ko maiwasang isipin ang mga plano ni Ma’am Margaret. “Ano kayang iniisip ng matandang iyon? Para akong inuutusang mag-audition sa pelikula!” dagdag ko pang sabi. Pagkatapos ng ilang minutong pag-iisip, nagdesisyon akong isuot ang pinakamaganda kong damit—isang simpleng cocktail dress na kahit paano’y nagbibigay ng class at hindi mukhang desperado. Syempre, kahit anong mangyari, kailangang magmukhang professional pa rin. Pagbaba ko, agad akong sinalubong ni Ma’am Margaret. “O, ayan! Ganyan ang tamang aura! Simple pero may impact. Siguraduhin mo lang na mararamdaman ni Ethan na ikaw ang kakampi niya sa lahat ng laban,” sabi niya habang tila pinupulbos pa ang imaginary

Chapter 29 Habang pinapakinggan ko si Sir Ethan na tila lumalalim na naman ang drama sa buhay, nagdesisyon akong kumuha ng maiinom. May nakalagay na mga baso sa mesa, at sa gitna nito, may isang pitsel na may makulay na likido. “Uy, juice! Tamang-tama, ang init dito,” sabi ko sa sarili, sabay kuha ng isang baso at diritsong lagok. 'Pero teka... Ano ‘to?!' sambit ko sa aking isip. Bigla akong napatigil nang maramdaman ang kakaibang timpla sa dila ko. Sa una, tamis na parang katas ng ubas. Pero maya-maya, may sumundot na pait sa lalamunan ko. Tapos… may init na gumapang sa sikmura ko. "Ay, tipalong! Hindi ito juice! Ito pala yung alak na iniinom ni Sir Ethan!” bulong ko habang napapikit. Nais bko sanang isuka. Pero hindi ko rin maiwasang isipin, 'Ang sarap naman nito, ah!' wika ko sa aking isipan. Nang bumalik ako sa sarili, nakita ko si Sir Ethan na tulala pa rin sa baso niya. Napansin ko rin na medyo namumula na ang mukha niya, mukhang nalalasing na. 'Aba, ang tagal kong