All Chapters of Seductress Unforgotten: Chapter 241 - Chapter 250

Sa isang iglap, tila bumigat ang paligid. Napatitig si Lance sa kanya, tila nais magsalita pero pinipigil ang sarili. Ilang segundo ang lumipas bago niya nabigkas ang susunod na mga salita.“Alam mo Apple… hindi ako nagkulang.” May bahid ng hinanakit ang tinig niya. “Pinaglaban kita. Hindi ko agad sumuko. Ikaw lang ang sumuko sa atin. Hindi mo ako binigyan ng pangalawang pagkakataon.”Napayuko si Apple. Hindi dahil nahihiya, kundi dahil pagod na siyang balikan ang nakaraan na ilang ulit na niyang pinatawad—kasama ang sarili niya.“Lance… tapos na sa atin,” mahinahon ngunit matatag niyang sagot. “Nag-asawa ka na. Nag-move on na tayo, pareho. Bilang co-parents ni Amara, naging magkaibigan tayo… kahit hindi naging madali sa simula. Kinalulungkot ko ang nangyari. Ang pagkawala ni Monica.”Napapitlag silang lahat nang biglang bumukas ang pinto ng silid. Pumasok si Rene at Rowena Lennon, ang mga magulang ni Monica, kapwa nakaitim. Ang mata ni Rowena ay namamaga pa sa kaiiyak, habang si Rene

Kinaumagahan.Maagang dumating si Nathan sa bahay ni Lance. May dala siyang simpleng bouquet ng bulaklak para kay Apple—hindi para sa isang espesyal na okasyon, kundi para sa simpleng pagdalaw at pagpapakita ng malasakit. Nakangiti siyang bumaba ng kotse, ngunit agad napawi ang ngiti nang makita ang tanawin sa tapat ng pintuan.Nasa labas na si Apple, bitbit ang maliit na bag ni Amara. Si Amara naman ay karga-karga ni Lance, habang nakasunod sa kanyang ina. Mula sa malayo, para silang isang buong pamilya.Isang larawan na pumunit sa puso ni Nathan.Napahinto siya sa paglalakad. Napakurap. Pilit pinigil ang kirot sa dibdib. Hindi niya alam kung bakit, pero may biglaang bugso ng emosyon sa kanyang puso. Para siyang bata na naiwang nakatingin sa laruan na hindi niya nakuha.Si Apple ang mundo niya. At ngayon, parang hindi siya bahagi ng mundong iyon.Nang mapansin ni Apple si Nathan, agad itong ngumiti. “Oh, Nathan. Maaga ka.”Lumapit si Nathan, halatang may tensyon sa kilos. Tumingin siy

Sa labas ng café, bandang haponMainit ang ihip ng hangin, hindi gaanong malakas pero sapat para pagalawin ang mga dahon ng puno sa tabi ng kalsada. Nakaupo si Apple sa bangkito sa labas ng café, pinupunasan ang lamesa at nililigpit ang mga natirang paninda. Kasalukuyan niyang inaayos ang mga gamit sa kahon nang huminto sa harap ang isang sasakyang pamilyar sa kanya.Napalingon siya. Bumaba mula roon si Lance, suot ang simpleng puting polo at maong, may bitbit na isang maliit na paper bag. Hindi niya alam kung bakit kumabog ang dibdib niya, pero pinilit niyang manatiling kalmado. Mula sa ekspresyon sa mukha ni Lance, halatang hindi ito dumaan lang nang walang dahilan.“Hi,” bati ni Lance habang lumalapit, may bahagyang ngiti sa mga labi. “Dumaan lang ako. Naiwan mo 'yung thermos sa bahay. At saka, may dalang extra diapers. Baka makatulong.”Tinanggap ni Apple ang bag, sabay tango ng pasasalamat. “Salamat,” mahina niyang sagot. “Maayos naman si Lucien?”Tumango si Lance, bahagyang suma

Gabi na. Tahimik na ang paligid. Ang ingay ng buong araw ay napalitan ng malamlam na simoy ng hangin at huni ng kuliglig. Sa loob ng bahay, mahimbing na natutulog si Amara, mahigpit na yakap ang maliit na braso sa kapatid niyang si Lucien sa crib. May baby monitor sa sulok ng sala, ngunit wala namang kailangang bantayan—ang kapayapaan ay tila bumalot sa loob ng bahay.Sa labas, sa porch, magkasamang nakaupo sina Apple at Lance. Sa pagitan nila ay isang mesa at isang tasa ng tsaa na hawak-hawak ni Apple. Ang liwanag ng buwan ang tanging ilaw ng gabi. Tahimik si Lance. Nakatingin lang siya sa malayo, sa mga aninong gumagalaw sa mga dahon, pero halatang mabigat ang iniisip.“Salamat sa pagtulong kanina,” mahinahong sabi ni Apple. “Masaya si Amara. At si Lucien… parang komportableng-komportable sa ate niya.”Tumango si Lance. Hindi siya agad sumagot.“’Yun naman talaga ang gusto ko,” aniya pagkaraan ng ilang sandali. “Na magkakilala sila habang maaga. Na maging natural sa kanila ang pagkak

Nakauwi na si Lance sa kanyang presidential suite mula sa bahay nina Apple. Tahimik siyang pumasok, hawak pa rin sa alaala ang huling ngiti ni Amara bago siya umalis. Malapit na itong mag-dalawang taon—at habang pinagmamasdan niya ang larawan ng anak nilang iyon ni Apple sa kanyang cellphone, biglang bumalik ang bigat sa kanyang dibdib. Mahal niya si Amara. Hindi iyon matatawaran.Sa kabilang silid, tahimik ang paligid maliban sa marahang tunog ng hangin mula sa air purifier. Naroon si baby Lucien, ang kanyang dalawang linggong gulang na anak sa namayapang asawa niyang si Monica. Payapa ang mukha ng sanggol habang natutulog sa crib, tila walang kamalay-malay sa gulo sa paligid ng mga taong dapat sana’y unang mag-aalaga sa kanya.Lumapit si Lance sa crib. Marahan niyang hinaplos ang maliit na kamay ni Lucien. Napasinghap siya, pilit na nilulunok ang gumuguhong emosyon.“Hindi mo na makikilala ang mommy mo, anak…” bulong niya. “Pero pangako ko, ako ang magiging dahilan para hindi mo mar