Lahat ng Kabanata ng Seductress Unforgotten: Kabanata 21 - Kabanata 30

"Apple," nag-umpisa si Lance habang tinatapik ang kamay niya, "alam mo ba na sa bawat gabing magkasama tayo, may nararamdaman akong hindi ko kayang ipaliwanag?" May kakaibang lambing sa kanyang tinig.Tinitigan ni Apple si Lance, ang mga mata ni Lance ay puno ng seryosong tanong. "Ako rin," sagot ni Apple, ang mga labi ay bahagyang nangingiti. "Hindi ko alam kung paano nangyari, pero sa bawat araw na magkasama tayo, parang ang lahat ng bagay ay may kahulugan."Bumangon si Lance mula sa upuan at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Baka ito na yung pagkakataon na matutunan nating tanggapin ang mga bagay na wala sa atin, pero nararamdaman natin. Hindi ba’t ganun talaga ang pagmamahal?"Walang sagot si Apple, pero ang bawat galaw ni Lance, ang bawat sulyap ng mga mata nila, ay parang sagot na—isang sagot na puno ng pagnanasa, hindi lang sa katawan kundi pati na rin sa kanilang mga puso.Habang magkasama silang dumaan sa madilim na kalsada pauwi, ang mga salitang hindi na kailangang ipahayag a

"Mark, relax lang," sabi ni Mia, pilit pinapakalma ang groom. "Ang importante, nandito ka at mahal mo si Claire. Lahat ng ito ay para sa inyong dalawa."Ngumiti si Mark ng bahagya. "Hindi ko alam kung paano ko ipapakita kay Claire kung gaano ako kaswerte na siya ang mapapangasawa ko," sabi niya, bahagyang nanginginig ang boses. "Lahat ng ito, kahit simple, ramdam ko na espesyal dahil sa tulong ninyo.""At magiging mas espesyal ito dahil mahal ninyo ang isa’t isa," sagot ni Mia. "Huwag kang mag-alala, Mark. Magiging perpekto ang araw na ito."Nagsimula nang tumugtog ang musika. Ang lahat ng bisita ay tumahimik at napatingin sa may pintuan ng venue. Nang magbukas ito, tumambad si Claire, nakangiti ngunit may luha sa kanyang mga mata. Habang naglalakad siya sa aisle, hawak ang braso ng kanyang ama, hindi niya maiwasang lingunin ang bawat bahagi ng lugar. Sa kabila ng simpleng dekorasyon, nagkaroon ito ng kakaibang kinang na tila gawa ng mahika.Habang papalapit siya kay Mark, hindi nito

Ang kanyang lace thong ay hindi nakayanan ang trabaho ng pagpapanatiling tuyo siya ngayong gabi. Ang kanyang mga hita ay basa pa rin at kumilos siya sa kanyang upuan upang makapagpalipat-lipat ng hangin at marahil ay mapalamig ang mga ito.Si Paula ay nakadamit nang todo at ang kanyang masikip na palda ay nagpapahirap sa kanya na magpalamig. Ang palda ay gawa sa isang uri ng latex na materyal na mukhang makintab na itim laban sa kanyang mga itaas na binti. Parang siya'y nabalutan ng langis at handang makipagbakbakan sa isang laro. Mukhang masaya iyon para sa kanya ngayon. Gusto niyang hawakan si Lance, parang sila'y mga hayop na nasa kainitan, para maglaro at magtalik at gumawa ng isang kahanga-hangang gulo.Pinaglaruan ni Paula ang kanyang mga utong. Masarap ang mahawakan. Gusto niya pa—paghipo at pagdila at pagsuso at lahat ng iyon. Naka-cropped-top siya na gawa sa kumikislap na burda. Pinanatili nitong malaya at walang sagabal ang kanyang itaas na bahagi sa buong konsiyerto.Hindi

Ang kanyang clit ay kumikibot. Gusto ni Paula ang katotohanan na nandoon si Lance kasama niya ngayon. Gusto niyang tanggalin niya ang sinturon ng kanyang pantalon at ilabas ang kanyang masarap na titi. Gusto niyang lunukin ito at basain ito nang lubusan gamit ang kanyang bibig. Pagkatapos, gusto niyang hilahin ang dulo ng kanyang burat, na may mga perlas na patak, sa kanyang mga suso isa-isa, pinipintahan ang mga u***g ng kanyang katas.At pagkatapos, gusto niyang ipasok nang malalim ang ari ni Lance sa kanyang katawan. Gusto niyang punuin ang sarili niya ng kay Lance at ng kanyang t***d. Gusto niyang bawat piraso niya—upang kainin ang kanyang pagnanasa at kapangyarihan.Ang ulan ngayon ay medyo humihina na. Gayunpaman, nagtagal pa rin si Paula sa sasakyan. Ang kanyang mga kamay ay naglalakbay sa kanyang katawan habang pinapahalagahan niya ang mga alaala ng konsiyerto at ang seksi na mukha ni Lance. Ang album na pinapatugtog niya ay lumipat sa isa sa mga mas mapusok na kanta ni Bruno M

Huminga nang malalim si Lance, pilit na iniwasan ang masakit na pag-uusap. "Paula, hindi ko kayang magbigay ng higit pa rito. Hindi dahil ayaw kita, pero... wala nang natitira sa puso ko."Napapikit si Paula, ramdam ang hapdi sa mga salitang iyon. "So tama nga. Wala talagang pag-asa?"Hindi sumagot si Lance. Sa halip, tumayo siya at nagsimulang magbihis. "Paula, mas mabuti siguro kung tapusin na natin ito. Ayokong masaktan ka pa."Habang pinapanood si Lance na paalisin ang kanyang sarili mula sa buhay niya, alam ni Paula na ginawa niya ang tamang desisyon. Sa unang pagkakataon, pinili niya ang sarili niyang kaligayahan kaysa maghabol ng isang taong hindi kayang mahalin siya ng buo.At sa kabila ng sakit, ngiti ang pinakawalan niya habang pinupunasan ang luha. "Ito na ang simula," bulong niya sa sarili. "Ang simula ng mas mahalin ko ang sarili ko."Sa kabila ng bigat sa kanyang dibdib, pinilit ni Paula na bumangon mula sa kama. Tinignan niya ang sarili sa salamin, ang bakas ng kanyang