Lahat ng Kabanata ng Lust Night With The Billionaire CEO: Kabanata 121 - Kabanata 130

Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h

Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind

Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya

Mabilis na nawala ang ngiti sa labi ni Jessica. Parang isang iglap lang, bumalik siya sa pagiging tahimik. Hindi na siya nagdalawang-isip pa.Tahimik siyang yumuko at dahan-dahang inikot ang natitirang noodles sa mangkok gamit ang chopsticks.Matapos nilang kumain, kinuha nila ang take-out na beef noodles at dumiretso sa ospital.Alas-diyes na ng gabi, at ang buong inpatient department ng ospital ay tahimik. Karamihan sa mga kwarto ay nakapatay na ang ilaw, at halos walang tao sa mga pasilyo.Sa loob ng elevator, bahagyang napakunot ang noo ni Carson habang nakatitig sa hawak niyang food container. Sa mahina ngunit malinaw na tinig, nagtanong siya, "Jessica... sigurado ka bang dadalhin mo pa 'to sa ward? Bawal sa mommy mo ang beef noodles, 'di ba?"Ang mga pasyenteng may advanced cancer ay kadalasang walang mahigpit na dietary restrictions. Karamihan sa mga doktor ay nagrerekomendang hayaan na lang silang kumain ng kahit anong gusto nila, kung kaya pa ng katawan.Pero ang kalagayan n

Ibinaba ni Carson ang tasa ng tsaa sa coffee table at umupo sa tabi ni Julia. Nang mapansin ito ng bata, agad siyang tumalikod at ibinaling ang likod sa kanya, nagtatampo pa rin.Ang maliit na katawan nito ay tila may sariling pride—matigas ang batok at ayaw lumingon. Halatang nasaktan ang damdamin at matigas ang loob."Jessica," tawag ni Carson habang unti-unting inilabas ang kanyang cellphone. Pinigilan niya si Jessica na noon ay aliw na aliw sa panonood ng drama sa TV.Napatingin si Jessica sa kanya na may bahid ng pagtataka sa mukha. "Hmm? Bakit mo ako tinatawag ng ganyan kalambing?"Ngumiti si Carson, kunwa’y nag-aalala. “May nakita akong bagong children’s park malapit dito. Binili ko na lahat ng tickets, pero parang ayaw yata akong samahan ni Jessica.”Dramatikong bumaba ang tono ng boses niya, pinabagal pa ang pagsasalita—halatang sinadya para marinig ni Julia.Tulad ng inaasahan, bahagyang gumalaw ang likod ng bata. Ang kaninang nakataas na balikat ay unti-unting bumaba, at an