All Chapters of TBD #1: His Redemption: Chapter 91 - Chapter 100

KHALESSI MONDRAGONMasyadong naging mabilis ang nangyari. Pagkatapos mag-shooting sa Paris ay agad din kaming dumiretso sa Venice at maayos na tinapos ang huling scenes.I acted in front of him. In front of them. I acted as if I knew nothing, as if my heart didn’t get hurt from what I saw. Afterall, I am an actress. I can manipulate them by my acting. Hindi naman ako matatawag na best actress kung hindi ako marunong manipulahin ang nararamdaman ko.This pain will subside. Darating ang araw na tuluyang mawawala iyon kung bibigyan ko ng impostansya ang ibang bagay—gaya ng pagbibigay ng buong atensyon sa anak ko at kay Alej.Alej focused on me. Sobrang maalaga niya in a way na ang hirap niyang tanggihan. In the end, we—no—he also announced our relationship.“Ako na, magpahinga ka na, okay?” Mahinahong saad ni Alej at pilit na inaagaw ang sandok sa’kin.Nasa condo ko siya at naabutan niya akong nagluluto ng makakain. Ilang beses na ring naglalagi rito ang lalaki matapos ang shooting nami

KHALESSI MONDRAGONHindi ko naman masasabing kamukha ni Fabian si Khalian dahil una sa lahat, hindi si Fabian ang ama nito. Pangalawa, mas kamukhang-kamukha ko ang anak ko.Ika pa nina Mama at Papa, ay para daw kaming pinag-biyak na bato ni Khalian. A boy version of me. Tuwang-tuwa pa sila na makita na parang kambal ko ang anak ko. Pati ugali ay manang-mana sa’kin. Kaya walang mag-aakala na anak ito ni Fabian o kahit sino mang lalaki.Tatlong araw ng lumipas ay busy kami ni Fabian sa pagpo-promote ng movie namin. Kaliwa’t kanan ang trabaho at kahit na nakakapagod ngumiti sa harap ng maraming tao para lang ipakita na maayos kami ni Fabian ay ginagawa ko pa rin.“Lessi! Anong masasabi mo sa issue tungkol kina Fiona at Fabian? Akala namin ay kayo ang magkakatuluyan? Usap-usapin rin ay magiging partner mo ulit si Fabian sa bagong proyekto?”Sunod-sunod din ang mga katanungan. Kaliwa’t kanan ang mga ito at iisa lang din nagiging sagot ko. Either yes or no.Premier night. Gusto sanang sumama

KHALESSI MONDRAGON“Fabian, anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Mama. Bakas pa rin ang gulat sa kanyang boses.Humigpit naman ang pagkakahawak ko sa kamay ng anak ko lalo na’t napatingin ang bata sa gawi kung nasaan nakatayo si Fabian.“Mommy?” Ulit niyang tanong, ang boses ay punong-puno ng pagtataka.“Anak mo siya, Lessi?” tanong niya na tila ba hindi narinig ang tanong ni Mama sa kanya.“Mommy, sino siya? Nakikita ko siya sa vlogs and pictures mo po. Is he my dad?”Napapikit ako ng mariin sa tanong ng anak ko. Kahit alam kong hindi tinatanong ni Khalian ang tungkol sa daddy niya, alam kong gusto niya pa rin makilala ang kanyang ama. But Fabian is not his father.Nilingon ko si Fabian na seryosong nakatingin kay Khalian. Inihakbang niya ang kanyang mga paa at masuyo na nilapitan ang anak ko.Ang seryosong tingin ay napalitan ng lambot ng tuluyang makapalit kay Khalian. He reached his hand to hold Khalian’s hands.“He’s so tiny,” he muttered.Kahit na pa-seven years old na si Khalian

KHALESSI MONDRAGON“Ano ba ‘to, Lessi? Hindi ka na naman kumakain! May bata kang dinadala d’yan sa sinapupunan mo! H’wag mo namang pahirapan ang sarili mo!” Rinig kong ang matinis na boses ni Lana nang pasukin niya ako sa apartment na nirerentahan ko dito sa Imus, Cavite. Bakas ang pagod sa boses niya dahil alam kong kakatapos lang ng shift niya sa trabaho, pero heto siya pinupuntahan ako araw-araw. Mula Manila hanggang Cavite.Ang sabi ko ay huwag na siyang pumunta dahil pagod na siya sa kaka-overtime niya sa trabaho at heto dinadayo pa rin ako. Ayaw niyang iwanan ako mag-isa ng isang araw. Kaya dito na siya naglalagi, kahit na may apartment at trabaho ito sa Manila. Gusto niyang tutukan niya pa rin ako, lalo na’t walang-wala ako sa sarili ko.Wala namang ibang mag-aasikaso sa’kin, dahil nasa probinsya ang pamilya ko. Wala si Shivani at nag-aaral ng arts sa France.Kaya ang bukod-tanging maaasahan ko ngayon ay siya. Walang iba. Kahit na sabihin kong kaya ko naman ang sarili ko, may

KHALESSI MONDRAGONNaalimpungatan ako nang may bumuhat sa’kin. Si Iko ang unang bumungad sa’kin ng pagkadilat ng mga mata ko. Buhat niya ako sa hindi ko alam na dahilan.Gumalaw ako para maramdaman niyang gising na ako. Bumaba naman ang tingin niya sa’kin saka siya ngumiti ng pagkatamis-tamis.“You’re awake,” aniya sa mababang tono. Binaba niya ako pero nakaalalay pa rin siya sa’kin. “Kumusta ka?”Pagkababa ko ay agad kong inilibot ng tingin ko sa paligid. Napakunot-noo ako nang makita kong wala na kami sa private room ni Khalian. Sa halip ay nasa isang presidential suite na ako. Mas malaki, mas malawak. Nakita ko si Khalian na tulog na tulog habang inaasikaso ito ng kanyang private nurse. Pero nakakagulat dahil malaki na ang kama niya at may isa pang kama sa gilid.Kompleto din ang gamit kusina at may dining table din.Nilingon ko si Iko na nakakunot ang noo. “Bakit tayo nandito?”Napakamot naman siya ng batok at iniwasan ang tingin ko. “Kumain ka na. Nagluto si Eya kanina bago umali