บททั้งหมดของ TBD #1: His Redemption: บทที่ 101 - บทที่ 110

KHALESSI MONDRAGON“And Fabian…”Nanlamig ako sa sa pag-mention niya ng pangalan ni Fabian, na para bang may kinalaman si Fabian sa nangyayari. Doon ko lang nalaman na meron nga nang dahil sa sunod niyang sinabi. Parang tinakasan ako ng kaluluwa ng marinig ko iyon. “Fabian is my twin sister’s fiance before she died.”Gusto ko pa sanang magtanong kung bakit sinasabi ni Sereia ang lahat ng ito sa’kin, but my phone rang. Akala ko kay Iko, Alej o kay Mama na nasa loob ngayong ng ospital room ni Khalian. But it was from Aya.Doon ko lang naalala na may photoshoot pa kami ngayon ni Fabian para maging cover ng isang magazine. May mall show ulit sa makawala. At endorsements photoshoots sa susunod na araw.Lahat ng mga projects ko ngayon ay kasama siya.Bumalik kami ni Eya sa kwarto ng walang salita. Hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko. Ayokong pangunahan ang utak ko at baka may maitanong lang ako na hindi ko sinasadya.I want to ask once my brain is clear. Pagpasok ko ng banyo ay nagul

KHALESSI MONDRAGONI couldn’t believe him. He used my son’s condition—my son’s life—to blackmail me?Hindi ko alam na aabot ng ganito si Fabian, na pati ang inosenteng buhay ng anak ko ay pakikinabangan niya para sa sariling hangarin. Me.Hindi ako mapakali. Palakad-lakad ako sa loob ng dressing room habang pilit pinapakalma ang sarili. Kakatapos lang ng pictorial at nakabihis na ako, pero hindi ako makalabas ng silid. Hindi dahil sa hindi ko kaya—kundi dahil ayaw ko. O baka hindi ko na rin alam kung alin.Nasa parking lot si Fabian. Sa van ko mismo. Hinintay niya talaga ako roon. Sabi niya, huwag na huwag ko raw subukang takasan siya. He said it calmly, but his words carried a threat deeper than any scream.How can I escape when he holds all the cards? Nasa kanya ang van ko. At higit sa lahat—nasa kamay niya ang kaligtasan ng anak ko. My Khalian.I thought about paying the bills myself. Transferring my son to another hospital. Maybe even flying out of the country and disappearing comp

KHALESSI MONDRAGONNanginginig ang buo kong katawan habang nakatitig sa papel na hawak ko. Mukhang napansin iyon ni Iko kaya inagaw niya iyon sa’kin at binasa.Wala namang sinabi si Iko at basta na lang tumayo pinagpupunit ang papel at tinapon sa basura.Ilang sandali lang lumakad si Iko papuntang basurahan at tinapon saka kinuha ang cellphone sa bulsa at may tinawagan bago lumabas ng silid.Bago ko pa sundan si Iko ay pinigilan na ako ni Mali. “Hayaan mo na si Iko, alam niya ang ginagawa niya. As for you, magpahinga ka na. Baka nakakalimutan mong may baby ka pang dinadala, Lessi? I won’t tolerate your stubbornness, not now. Okay?” Mahabang litanya ni Mali saka ako dinala sa isang kama na bakante at pinahiga ako.My small projects with Fabian continued. Mostly, kaming dalawa na lang at hindi na kasama si Fiona at Alej, dahil busy na ngayon si Alej sa endorsements projects niya. Habang si Fiona naman ay nagkaroon ng new project.Ilang araw na kaming magkasama ni Fabian. Sa harap ng ca

KHALESSI MONDRAGONNgumiti ako sa harap ng maraming tao, sa camera at sa kanya. “Yes, I love you too, Fab.”And the crowd went loud.“Napaka-cheesy niyo namang dalawa!” sigaw ni Maya, sabay tawa. “Nakakakilig, promise!”I laughed weakly, brushing my hair behind my ear as I glanced at Fabian again. But this time… his gaze had changed. From soft and hopeful to dark and intense. His eyes roamed over me like I was something forbidden he was already claiming. Like I was food—and he was starving.I bit my lower lip and quickly looked away, hoping no one else saw that shift. But I felt it. And I knew he did, too.“So,” sabi ni Maya, bringing back the conversation. Her voice snapped the crowd’s attention back to her. “This movie—Sunshine In The Rain—is known not just for its powerful message about love and loss… but also your…”She leaned closer with a teasing smirk, “…sizzling chemistry on screen.”Muling nag-ingay ang paligid. Sinisigaw ang salitang, “Faleesi! Faleesi!”“Paano niyo ‘yon naga

KHALESSI MONDRAGONBukas na ang birthday ni Khalian. Nagpa-cater kami ni Mali na kayang pakainin ang lahat ng nandito sa ospital. May mga pa-games din para sa lahat. May mga pa-giveaways din. Hindi ko nga alam kung paano ito natapos lahat ni Mali in just a week lang kahit na busy ito sa sariling kompanya. Ilang beses ko siyang tinatanong sa mga ginastos dahil gusto ko ring mag-ambag, pero hindi na nila ako pinaambag pa. And knowing the set-up, the capacity of guests, the giveaways, alam kong hindi lang na maliit na bagay iyon.They also hired high-paying musicians, mascots for the kids, and clowns and magicians. Hindi ito ang ineexpect kong birthday celebration para sa anak ko. Pero dahil nandito na rin kami sa ospital ay wala kaming ibang option.Lalo pa na ito rin ang gusto ni Khalian para sa birthday niya. Nagkwento pa ito sa batang babaeng nakilala niya sa dialysis center. Naawa siya dahil nakikita niya raw ang sarili sa batang babae.Khalian’s kindness makes my heart winces. Ka