All Chapters of TBD #1: His Redemption: Chapter 121 - Chapter 129

FABIAN MONTERO MORDECAIHindi ko alam kung paano namin nadala si Lessi sa ospital. It was too fast. Nag-aaway pa kami ni Alejandrk kung sino bubuhat kay Lessi, pero nang banggain ko siya ay wala na siyang nagawa pa lalo na’t hawak ko na si Lessi. Hindi ko rin alam kung paano namin natiis ang isa’t isa sa loob ng ambulansya habang magkatabi at hawak ko ang kamay ni Lessi, habang siya naman ay panay ang halik sa noo niya.Gusto ko siyang itulak para mapalayo kay Lessi at ihulog sa umaandar na ambulansya para lang mawala siya sa paningin ko.I stayed beside Lessi. I held her hands and never left, even just once.“Lessi’s fine and the baby is also fine,” nakangiting saad ni Dra. Mira, ang ob gyne ni Lessi ngayon.Halos mapaluhod ako sa sahig ng marinig ko iyon. Nanginginig ang buo kong katawan na pinaghahalik-halikan ang kamay ni Lessi. Hindi ko na rin namalayan ang pagtulo ng luha ko.“Thank you, God. Thank you, Lessi,” bulong ko at nilapat ang kamay ni Lessi sa noo ko, saka tahimik na u

FABIAN MONTERO MORDECAII didn’t sleep the whole night. Nasa tabi ko lang si Khalian na natutulog ng mahimbing. He’s so fragile at natatakot akong hawakan ang kahit anong parte sa kanya.Pumasok ang nurse para palitan ang IV fluid ni Khal, napainom din ng gamot at chineck rin ang vitals. Walang kahit ano sa kanyang mukha. Pagtataka, kilig o saya. The Sierras taught their staff to be professional. Umalis na rin siya, at saktong napatawag si Joey kaya sinagot ko iyon.“Sir, I’ve already sent the information you needed about Mr. Francisco Madrigal to your email. But if you need further information, I’ll bring it to you.” Nagpasalamat lang ako saka ko inabot ang iPad kong nasa side table. Pagbukas ko ay wallpaper agad ni Khal at Lessi ang tumumbad sa’kin.Napangiti ako.Even in silence, just one look at their faces could calm the chaos in me. They’re my home. My peace.Pero ilang sandali lang ay bigla akong napatigil nang bahagyang gumalaw si Khalian. Napangiwi siya. His expression twist

KHALESSI MONDRAGONNAALIMPUNGATAN ako nang makarinig ng ingay. Pagdilat ko ng mga mata ay nakita ko sina Fabian at Alej na nagtatalo.Mariing napapikit ako at muling sinandal ang ulo sa unan. Ramdam ko pa ang pagkirot ng ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman ako nauntog—wait…Muli akong napatingin sa paligid. Puti ang buong paligid, umaalingasaw ang amoy ng alcohol sa hangin. At nang ibaba ko ang aking paningin, saka ko lang napansin ang suwero na nasa kamay ko.Indicating that I am in a hospital. A panic crept in, but I chose to calm down, not in front of these two men fighting each other like maniacs.Nang kumalma ako ay saka ako napatingin sa gawi nilang nagtatalo gamit ang mga tingin.“Leave, Fabian…” My voice’s trembled but firm. Sinubukan kong mapaupo pero parang ang bigat ng katawan ko. Mabilis akong dinaluhan ni Alej at inalalayan para mapaupo sa kama. Maingat ang mga galaw ni Alej na para bang hawak niya ay isang babasaging baso.“I’m fine, Alej…” wika ko na halos p

KHALESSI MONDRAGONKabadong napatawa si Alej. Ang mga ngiti sa labi ay hindi man lang umabot sa kanyang mga mata.“Ikaw ang kauna-unahang taong naging sandalan ko sa mundo ng showbiz. You helped me so much in a way I couldn’t imagine na magagawa mo kasi sino ba naman ako? I’m a single mother… Ang pangit ng naging karanasan ko, but you… stayed.”Umiling ng ilang beses si Alejandro at pilit na tumawa. Ang mga mata’y puno ng sakit, kaya iniwas ko ang tingin ko sa kanya.“Don’t say it, Lessi. Please?” Pagmamakaawa niya.Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon. “Thank you for being my best bud, Alej. Sa walang sawang suporta, sa pagmamahal at pag-aalaga mo sa’kin, but I really need to end this…”“I’m sorry kung nadamay ka pa sa gulo ko. I’m sorry kung sinaktan kita at patuloy lang kitang masasaktan kung mananatili ka pa sa tabi ko. So…”Napapitlag ako ng biglang lumuhod si Alej sa harapan ko. “Please, Lessi don’t do this to me, hmm? I can endure everything. Hindi ko hinihingi agad na

FABIAN MONTERO MORDECAI[I found him.] I clenched my phone tightly as I saw Niko’s message. Luce. One second, he was standing in front of me. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at agad ko siyang sinunggaban ng suntok. He fell. But that isn’t enough. I punched him again and again until Koen pulled me up. Nanlilisik ang mga mata kong nakatutok sa kapatid ko.Pumutok ang labi ni Luce, at may dugo na ring umaagos mula sa kanyang ilong. His eyes are red, drowsy, and he’s drunk. Amoy alak pa siya.“Tama na. Nasa ospital tayo!” mahinang sigaw ni Koen sa’min. Inayos ko ang black leather jacket na suot ko pero hinayaan ko ang dugo sa kamao ko.“I told you to take care of her, Luciano!” He chuckled bitterly. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang sakit, lungkot, galit, mga emosyong ni minsan ay hindi namin nakita mula sa kanya.Kumunot ang noo ko. How could he laugh in this kind of situation? Inalalayan naman siya ni Rouge na makatayo pero winakli iyon ni Luce.“She broke me first, Fabian!” Siga