Until Divorce Do Us Part のすべてのチャプター: チャプター 61 - チャプター 70

Tanghali nang kumain sina Sigmund, Izar, at Winston sa Ficos, at inihatid ang sulat kay Sigmund."Isang lalaking nakasuot ng itim ang may dala nito, injured ang braso niya, at nagmamadali siyang umalis. Wala rin itong sinabing pangalan.”Ang impormasyon na iyon ay mula sa isang reporter at nagsumbong kay Sigmund.”Kumunot ang noo ni Izar at bumulong "Bali ang braso?""Mabuti naman at napigilan ‘yan. Ano ba’ng maligno ang may galit kay Riri at para magsunod-sunod ang kamalasan sa buhay niya?”Nagtanong din si Winston nang may pagtataka."Vivian."May kumpiyansa na sinabi ni Sigmund ang salitang iyon.Hindi makapaniwalang napatingin sa kanya sina Izar at Winston.Unang tumingin si Sigmund sa taong nakatayo sa tabi niya "Salamat sa tulong mo ngayon, pakialagaan mo ako rin ako sa susunod."Matapos makuha ang sobre ng pera, ay magiliw itong tumugon. "Hangga't may malaking balita si Mr. Beauch, maaasahan niya ang serbisyo ko."Matapos ay silang tatlo na lang ang naiwan sa pribadong silid, t

Nang maglaon, lumabas silang dalawa sa ward at nasa elevator na naman.Si Cerise ay nakatayo pa rin sa gilid, ang isang kamay ay nakasandal sa dingding ng hagdan, at ang isa ay nakakapit sa malaking ponkan.Si Sigmund ay nasa parehong posisyon pa rin nang umakyat sila. Ayaw niyang sumandal sa pader, dahil nararamdaman niyang marumi ang mga taong sinasandalan ng iba, ngunit nang sumandal si Cerise sa kanya, medyo na-distract siya.Ilang beses na ba niyang idiniin ito sa dingding, at ang nangyari sa kanila noon sa isang elevator din, biglang lumitaw sa harap ng isip niya ang mga eksena na iyon.Nararamdaman ni Cerise na pinagmamasdan siya nito, ngunit nagpasya siyang huwag tumingin sa kanya kahit na bugbugin pa siya nitoAng mga tao ay napakakomplikadong nilalang. Sa oras na sumuko sila, hindi na sila bumabalik sa dati. Kahit na minsan ay namimiss nila ang buhay na iyon, alam nila sa sarili na hindi na ito mababalik.Ganoon din ang nararamdaman ni Cerise kay Sigmund, isang pakiramdam ng

Biglang humangin nang malakas. Tiningnan ni Sigmund ang pawis sa noo ni Cerise, kumunot ang noo, at sinipat ang gamot sa dala nitong bag. "May lagnat ka ba?""Kaya nga gusto ko munang umuwi." sagot ni Cerise.“Hatid na kita,” sabi ni Sigmund at akmang kukunin niya ang maliit na maleta nito. Agad namang inagaw ni Cerise ang maleta niya. "Naku, 'wag na. Lagnat lang naman 'to, kaya ko pang alagaan ang sarili ko."Tinitigan siya ni Sigmund ng mga matang madilim. Pagkatapos ay hinablot nito ang pulso ni Cerise at kinuha ang maleta.Sumimangot si Sigmund habang hinihila ang maleta papasok. "Tara na."Mahigpit na hinawakan ni Cerise ang gamot at dali-daling sumunod.Hindi niya akalaing makikita niya si Sigmund pagkauwi niya.Paano nito nalaman na uuwi siya ng ganitong oras? Buong araw ba itong naghintay?Nang nasa loob na sila ng elevator, hindi niya mapigilang hindi magtanong, "Paano mo nalaman na nakauwi na ako?" tanong ni Cerise.Tumingin si Sigmund, isiniksik ang mga kamay sa bulsa,

Kinabukasan, nagising siya sa isang kama na tila walang laman, ang espasyo kung saan sandaling nanatili ang pigura ng lalaki, ngayon ay isang malamig, at tila nakakapanghinayang na kawalan.Ano kaya ang mga aninong iniwan ng nakaraang gabi?Dahan-dahan siyang bumangon, ang kanyang mga daliri ay naglalakbay sa makinis na tela ng kanyang damit – mga damit na hindi niya suot nang mahimbing siyang natulog. Isang kakaibang pakiramdam ang bumalot sa kanya, isang halo ng pagtataka at pagkalito.Mga alaalang tila bula, malabong mga larawan ang sumilay sa kanyang isipan, isang pares ng maselan, mapuputing kamay ang maingat na nagtanggal ng kanyang mga kasuotan, ang kanyang balat ay tila hinahaplos ng isang malambot na hangin, at pagkatapos ay ang malamig at nakakapreskong yakap ng tubig...Yumuko siya, ang kanyang mukha ay itinago niya sa kanyang mga palad, isang tahimik na dasal ang bumubulong sa kanyang puso, "Sana panaginip lang ang lahat…""Gumising ka na."Isang tinig, malambing at may

"Kung ganoon, magiging bastos na ako."Sabi ni Craig at pumasok.Alam ni Cerise na isa iyong banta. Nang makita niya itong papalapit ay hindi niya na pinigilang tanungin ito, “Binali ni Sigmund ang braso mo, tama ba?”Napahinto si Craig."Kung alam niyang binabantaan mo ako, sa tingin mo ba ay bali lang ang gagawin niya?”Imbes na magpadala sa takot ay pinagbantaan niya ito pabalik.Sa katunayan, hindi niya alam kung ano ang gagawin ni Sigmund para sa kanya. Pero ito ang naiisip niyang maaari nitong gawin. Maaaring tama siya, maaari ring hindi.Hindi man lang nasindak si Craig at tumawa pa, “Miss Harrod, baka hindi mo alam na bali ang braso para sa’yo?”Hindi nakaimik si Cerise.“Kung gusto mong malaman kung bakit, sundan mo’ko.”Agad naman niyang naalala ang narinig niyang pag-uusap ni Sigmund sa tawag nitong nakaraang araw, at hindi na nga niyang hinayaan pang manghula at sumunod na dito.Gayunpaman, nang makarating sila sa pinto ng ward, hindi maiwasang tumigil si Craig at sinabi s