Until Divorce Do Us Part

Tatlong taon na mula noong pumunta ng abroad si Cerise. Bumalik siya ng bansa matapos madiagnose ng stage four lung cancer ang kanyang ina. Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal, pinayagan siya ng asawa niyang lumabas ng bansa sa kadahilanang para ito sa kanyang pag-aaral, na ang katotohanan talaga naman ay takot lamang ito na baka maging hadlang lamang siya sa pagmamahalan ng totoo niyang nobya.

Sigmund Beauch.

Pangalan palang ng kanyang asawa ay labis nang nag-uumapaw ng alindog, husay, at rikit na halos ‘di niya maipaliwanag. Hindi katanungan ang pagkahumaling ng kababaihan dito at alam niya sa sarili niya na kahit siya ay hindi magiging karapat-dapat sa katangiang likhang pinerpekto ng langit. Pinagpala ngang lubos ang taong minamahal nito at kailanma’y hindi magiging siya.

Ang dating arogante at puno ng pagmamalaking prinsesa ay naging maamo at mapagkumbaba. Ngayong siya ay nagbalik, alam niyang ito na ang tamang panahon upang tapusin ang kanilang pagkukunwari.

Habang nasa malalim na pag-isip ay napalingon siya nang pumasok ito sa loob. Isang lalaking nakasuot ng malinis at maayos na itim na tuxedo. Ang tela nito ay tila yumayakap sa kanyang matikas na pangangatawan, binabalangkas ang bawat kurba at angkin nitong perpektong proporsiyon. Ang kulay na itim ay tila nagbigay-diin sa kanyang maputing balat na parang isang Magandang kontras. Ang buhok na maayos na nakasuklay na may kakaibang kinang na tinatamaan ng repleksyon ng panghapong araw. Tindig niya palang ay di mo na iisipin pang lumapit sa kadahilanang mas lalo ka lang manliliit sa tila bang perpektong nilalang sa iyong harapan.

Nanlaki ang mata ni Cerise sa mga naisip. Lumayo siya sa bintana kung saan siya nakatayo kanina habang lalong bumibilis ang tibok ng puso niya sa bawat hakbang na ginagawa nito palapit sa kanya.

Pagkatapos ng tatlong taon ay mas lalo ngang gumwapo ito. Naglakad lamang ito hanggang sofa at huminto, umupo siya at inayos ang kanyang kurbata. Napayuko siya sa hiya, bakit nga ba naman siya lalapitan nito?

“Nakausap mo na ba si Mama?” ani nito, tinutukoy ang kanyang ina. Hindi man lang siya tiningnan nito.

Automatic naming tumango si Cerise. “Oo.”

“Tingnan mo ‘to.” Sumandal ito sa sofa at inilabas ang isang papel mula sa isang brown envelope at inilagay sa mesa. Tiningnan lang it oni Cerise, alam niyang tama ang hinala niya sa kung ano ang laman nito.

Hindi pa matagal nang makita niya ang isang article sa Internet tungkol kay Sigmund at sa nobya nito at ang usap-usapang ang dalawa ay lihim na kinasal. Lumapit siya sa dokumentong nasa mesa at binuksan ito.

Dalawang salita, Divorce Agreement, ang nakadisplay sa harapan niya. Masaya siyang handa na siya sa sitwasyong ito. Ngumiti siya at sinabing, “I agree.”

Napatingin naman sa kanya si Sigmund, “Sit down and talk.”

Sinunod niya naman ito at umupo sa sofa katawid sa kinauupoan niya. Ginawa niya ang lahat ng kanyang makakaya na di magpakita ng anumang emosyon na maaring maging dahilan ng anumang diskusyon. Tahimik niyang binasa ito, nakasaad dito na binibigyan siya nito ng dalawang ari-arian, na makakabuti naman sa kanya.

Matapos niyang basahin ito ay ngumiti siya, “May ballpen ka ba?”

“Hmm?” Napailing ito, mukhang nabingi ata siya at mali ang narinig niya.

“Ano pang hinihintay mo? Pumirma ka na.” Isang malumanay lamang na ngiti ang binalik ni Cerise sa tila walang kaalam-alam na Sigmund. Tinitigan niya lang ito nang matagal, at kalauna’y umusog papunta sa drawer upang kumuha ng ballpen para sa kanya.

Pagkaabot niya dito ay agad na pinirmahan ni Cerise ang divorce agreement na di man lang nag-aalangan. “Done!”

“Hindi na makapaghintay si Vivian, she wants a perfect ending.” Paliwanag ni Sigmund.

Sumikip ang dibdib ni Cerise. ‘Kaya niyang isakripisyo ang lahat para sa kanya’ naisip nito.

“I understand!” Tumango si Cerise habang masiglang nakangiti.

Natahimik si Sigmund hanggang sa inabot sa kanya ni Cerise ang dokumento, tinanggap niya ito ngunit nang pipirma na sana siya ay napatingin siya dito, “You can make any request at gagawin ko ang lahat upang maibigay iyon sa iyo.”

“I am already satisfied with this. Sobra na noong ipinagamot mo si Mama noon at kahit ngayon ikaw pa rin ang nagbabayad ng hospital bills, maraming salamat.” Sagot ni Cerise.

Tila naman nagiging mabigat ang hangin sa paligid kaya napayuko si Sigmund. Hindi niya maiwasan na hindi humanga sa napakagandang sulat-kamay nito. Wala sa sariling ilinapag niya ang dokumento dahil sa biglaang inis na naramdaman, “Magkikita pala kayo ni Vivian bukas.”

Nakita ni Cerise na hindi niya ito pinirmahan. “Okay.”

“Kung magtanong nga siya kung may gusto kang iba, sabihin mong meron.”

“Okay.”

“Dapat maniwala siya para maging masaya siya.” Tila ba utos nito.

“Okay.” Namanhid na siya kasasagot.

Sa puntong iyon, may naisip si Sigmund ng isang walang kwentang ideya, o nag-aalangan lamang siya na pirmahan ang dokumento.

“Can you help me run the bath water? Kung okay lang sa’yo.”

Malamig na sabi nito.

Nagulat si Cerise sa sinabi nito, ngunit nang makita niya ang walang kaemo-emosyon nitong mata, ay napagtanto niyang imposibleng may ibang kahulugan ito. Siya ay inuutusan nito, iyon lang at wala nang iba. Gusto niyang matawa sa sarili, ba’t ba siya mag-iisip ng ganun?

‘Si Vivian lang ang gusto ni Sigmund!’ Sigaw niya sa isip upang ipaalala sa kanyang sarili.

Habang paakyat sa itim nak ahoy na hagdan, paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili na maging makatwiran sa kanyang isip at gawa. Ito ang pangalawang beses niya sa kwartong ito mula nung gabi ng kanilang kasal.

Simple lang ang kwarto, katulad ng nasa baba, putting cabinet, itim na sahig, higaan, bedside cabinet, sofa, at wala nang iba. Natulog siya sa sofa sa gabi nang kanilang kasal, at yun lang ang gabing nagkasama silang dalawa, na sila lang, walang iba.

Ano nga ba ang magiging buhay niya pagkatapos ng divorce? Si Sigmund, syempre magpapakasal sila ni Vivian. Magiging masaya sila, at baka magkaanak kalaunan. Siya? Anong bukas nga ba ang mayroon para sa isang katulad niya? Hindi niya maisip na magpakasal ulit. Nalulungkot lamang siya na hindi na niya mailalagay ang pangalan niya katabi sa pangalan nito dahil magiging pwesto na ito ni Vivian, ang natatanging babaeng mahal ni Sigmund.

Napaupo siya sa gilid ng bath tub habang hinahaplos ang tubig. Naalala niya kung paano dumating si Sigmund nang magpkamatay ang Papa niya, at nang madiagnose ng stomach cancer ang ina niya.

“Tapos ka na ba?”

May malamig ngunit malalim na boses ang nagmula sa likod niya. Napalingon siya dahil sa bigla at dumulas ang kamay nito sa loob ng bath tub. Nawala siya sa balanse at nabasa ang buong katawan niya.

Tumambad sa harapan ni Sigmund ang basang puting shirt at denim niyang pantalon. Dahil sa puti niyang suot, klarong-klaro ang itim niyang underwear.

Si Sigmund ay may mysophobia o labis na takot o pagkabalisa sa dumi, mikrobyo, o anumang uri ng kontaminasyon. Alam ito ni Cerise at ang kanyang dismayadong mukha ang huling bagay na nais niyang makita. Baka biglaan pa nitong papalitan ang bath tub o mismong ang silid.