Until Divorce Do Us Part의 모든 챕터: 챕터 171 - 챕터 174

Sa malamig na gabi ng Bagong Taon, tahimik na pinupunasan ni Cerise ang sahig ng kanilang inuupahang apartment. Basang-basa ang kanyang palad, nanginginig ang mga daliri, ngunit patuloy siyang nagwawalis ng mga alikabok at lumang bakas ng nakaraan. Marahang umiikot ang timba sa gilid ng kanyang paa habang pinipilit niyang ituon ang sarili sa gawaing bahay, para makalimot, kahit panandalian.Ngunit sa gitna ng katahimikan, isang katok sa pinto ang pumunit sa kanyang ulirat. Napahinto siya. Nanlamig ang kanyang batok. Parang may malamig na hangin na dumaan sa kanyang likod kahit wala namang bukas na bintana. Bahagyang nanginginig ang kanyang kamay nang ibaba niya ang basahan. Dahan-dahan siyang tumayo, hawak pa rin ang timba, habang humigpit ang tibok ng kanyang puso.Hatinggabi na. Si Kara ay nasa Pinas, at si Percy nama’y umalis pa noong umaga. Sino pa kaya ang maaaring kumatok sa ganoong oras?Napasinghap si Cerise. Mabilis na sumagi sa kanyang isipan ang alaala ng gabing dumating si

Namula ang mukha ni Cerise, para bang may apoy na gumapang mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang pisngi. Malakas ang pintig ng kanyang puso, mas mabilis kaysa sa takbo ng kanyang paghinga. Halos hindi niya makayanan na tingnan si Sigmund sa mata, kaya’t inilihis niya ang tingin, animo’y batang nahuli sa kasalanan. Ngunit hindi siya tinantanan ni Sigmund. Marahan nitong iniangat ang kanyang kamay at banayad na pinisil ang baba niya."Huwag kang tumakbo palayo sa akin.""Sigmund…""At least, huwag ngayon. Lumipad ako nang mahigit sampung libong kilometro para lang hanapin ka."Sa mga mata ni Sigmund, may ningning na puno ng damdamin. Ang lalim ng kanyang titig ay tila kumakawala ng mga salitang hindi na kayang isambit. Doon, sa mismong sandaling iyon, unti-unting nabuwag ang pagtatanggol ni Cerise. Nang bumaba ang tingin ni Sigmund sa kanyang labi, walang anu-ano’y idinampi niya ang halik.Napigil ang hininga ni Cerise. Nanigas siya sa pagkabigla, at hindi niya alam kung paano kiki