Semua Bab My Billionaire Husband's Hidden Identity : Bab 121 - Bab 130

ALAM ni Felicity na kapag tumagal pa hanggang bukas ang isyung ito, kahit anong paliwanag niya o gaano pa kalakas ang ebidensya mula kay Shia, siguradong iisipin ni Thorin na may “collusion overnight” silang dalawa.Matagal nag-ring ang tawag, at lalo siyang kinabahan.Tahimik lang si Thorin, nakatingin sa kanya na parang hinihintay kung ano ang mangyayari.Sa wakas, sagot din sa kabilang linya. Mabagal at medyo antok pa ang boses ni Shia. “Hello?”Napabuntong-hininga ng malalim si Felicity at agad na pinindot ang speakerphone. “Shia, bakit mo nilagay yung wine sa bag ko?”Nang marinig ni Shia na may kinalaman sa alak, bigla itong natauhan at naging alerto. “Nabuksan mo na ba? Kailan mo balak gamitin ‘yon?!”“A-Ano kasi...” tanging nasabi ni Felicity, ramdam pa rin ang kaba.“Nagwo-worry lang kasi ako,” paliwanag ni Shia, halos tuloy-tuloy ang salita. “Para lang ma-push yung closeness niyo ni Mr. Thorin—alam mo ‘yon, para magka-vibes kayo as a couple—nagbigay ako ng super expensive na

PAGKAPIRMA ni Thorin sa kontrata, marahan niyang ini-slide ang folder sa gilid ng kanyang minimalist na black marble desk. Sa likod niya, tanaw ang floor-to-ceiling glass wall kung saan kita ang buong Makati skyline—city lights na kumikislap kahit araw pa lang, dahil sa digital billboards na walang tigil sa pag-flash ng ads.Bago pa siya makapagbukas ng susunod na investment portfolio sa laptop niya, may biglang bumagsak na makapal na libro sa harap niya. Hardbound, may sleek leather cover at gold-embossed title na “Investiture of the Gods.”Napakunot ang noo ni Thorin. Mabagal niyang iniangat ang tingin mula sa libro at tumama ang malamig niyang mata sa taong nakaupo na pala sa tapat niya—parang walang pakialam na pumasok lang sa opisina ng CEO.Si Daniel, na tinawag ang sariling ‘senior advisor’ ng Evans Group ay nanatiling nakasandal sa Italian leather chair, legs crossed at parang nasa private lounge at hindi sa isang corporate boardroom."Mr. Navarro," mahinahon pero may bigat an

“YES” sagot ni Daniel na may kumpiyansang ngiti. “I don’t just run several galleries here and abroad—I also travel to paint. Art has always been part of my life.”Hindi iyon kayabangan. Kilala si Daniel sa art world bilang isang modern-day aristocrat—isang taong hindi lang bumibili ng sining, kundi pinag-aaralan ito nang malalim, mula sa painting techniques hanggang sa kasaysayan ng musika.Medyo nagulat si Felicity. Hindi niya inasahan na ang kaharap niya ay isang tunay na propesyonal sa larangan.“Nakakagulat… someone as powerful as you, hihingi pa ng commissioned painting sa tulad ko?”Bahagyang natawa si Daniel, kinuha ang baso ng tubig na ibinuhos niya. “Of course, there’s a reason. I like discovering artists with real potential. I’ve seen your work—it has a distinct personal style. Rare ‘yon.”Hindi napigilan ni Felicity ang mapangiti. Bihira lang ang nakakakita ng halaga sa gawa niya.“So… anong klaseng painting ang gusto niyo, Mr. Navarro?”Bahagya siyang yumuko pasandal, para

“CLIENT mo ako,” diretsong sabi ni Daniel, may halong ngiti pero may banta sa tono. “Ayaw mo bang kumita sa commission na ‘to?”Hindi natinag si Felicity. “Kung magkaiba ang prinsipyo, walang mangyayaring maayos na trabaho. Hindi tayo bagay na mag-cooperate. Sigurado akong hindi mo rin magugustuhan ang gawa ko.”“Oh?” Umangat ang kilay ni Daniel, halatang hindi sanay na may tumatanggi sa kanya.Napatingin siya kay Felicity, para bang ngayon lang siya naka-engkwentro ng babaeng hindi natitinag. “Kung gano’n… hindi ko na rin itutuloy ang lunch natin,” biro niyang may halong pang-uuyam. “'Di na ako kakain, pero magso-sorry ako.”Patuloy ang pagdaan ng mga tao sa kalsada, at paminsan-minsan ay may lumilingon sa kanila, curious sa tensyon sa eksena.Medyo nailang si Daniel at napakamot ng batok. “Well… Mr. Thorin, sorry,” sabi niya kay Thorin, kahit halata sa tono na hindi lubos ang sinseridad.Napatingin si Thorin sa kanya, nakikitaan ng bahagyang ngiti. Pilit siyang nagpanggap na walang

NAGULAT si Felicity. "Iuuwi ko? Ngayon?"Para bang napakadali lang para kay Thorin sabihin iyon."Paano mo nagagawang magdesisyon nang ganun kabilis tungkol sa pagbili ng kotse? At saan ka kukuha ng pera?" tanong niya, hindi maitago ang pagkadismaya.Pakiramdam ni Felicity, si Thorin ay parang walang pakialam sa hirap ng buhay—parang basta na lang kumikilos ayon sa gusto niya. Hindi naman biro ang bumili ng kotse; hindi ito laruan.At kung iisipin pa, malamang ay balak nitong gamitin ang limang daang libo na natanggap mula kay Kari. Pero iyon ay hindi lang panggastos sa araw-araw; kasama rin doon ang sweldong na-advance niya, at malaking bahagi noon ang mauubos sa kotse."Mas mabuti pa yata kung i-down payment mo na lang ’yan sa bahay. Ang kotse, bumababa agad ang halaga pag nabili na," madiin niyang sabi."Irrational ka. Hindi puwede," dagdag pa niya, sabay hatak sa braso nito palayo.Ngumiti si Felicity sa dealership manager at ilang ulit na nag-sorry. "Pasensya na po, huwag na lang