Semua Bab HER TURN TO BREAK HIM: Bab 11 - Bab 20

Chapter 11Third POVHabang nag-uusap sina John at ang tita ni Safara sa gilid ng venue, kitang-kita ang bigat sa kanilang mga mata."Tita, kailan mo sasabihin kay Safara ang totoo? Hindi mo ba naisip kung ano ang mararamdaman niya kapag nalaman niya ito mula sa iba?" tanong ni John, bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha.Hindi kaagad nakasagot ang tita ni Safara. Pinilit niyang maging matatag, ngunit bumigay din ang kanyang damdamin. "Hindi ko alam, John. Ayokong masaktan si Safara. Ayokong may kahati siya sa pagmamahal ko."Nagkibit-balikat si John, halatang hindi kumbinsido sa sagot nito. "Tita, hindi mo siya mabibihag sa kasinungalingan. Mas mabuti pang malaman niya mula sa iyo ang totoo kaysa sa ibang tao."Ngunit bago pa makasagot muli ang babae, pumatak na ang kanyang luha. "Hindi ko makakalimutan ang ginawa niya sa akin, John. Kitang-kita ko sa sarili kong mga mata ang kanyang kababuyan."Habang nag-uusap sila, nag-umpisa na ang program ng pageant. In-announce ang mga hurado,

Chapter 13 Nasa bahay kami ng best friend kong si Irine upang ipagdiwang ang pagkapanalo ni Safara. Abala ako sa paghahanda ng pagkain para sa mga bisita habang naririnig ko ang pagdating ng mga sasakyan. Hindi ko na inabalang lumingon dahil alam kong sina Irine iyon.“Best, dali! Punta ka sa kwarto ko,” tawag nito sa akin.“Bakit?” tanong ko.“Basta, sumunod ka na lang!” Hinila niya ako papunta sa kanyang kwarto, dumaan pa kami sa kusina.“Best, nakita mo ba si Safara?”“Wag kang mag-alala. Andiyan si John, siya ang nagbabantay sa kanya.”“Pero best, natakot ako kanina.”“Hayaan mo na sila. Masaya na ako sa anak ko.”“Basta magbihis ka. Tingnan natin kung sino ang maglalaway mamaya.”Nagbihis ako ng damit na inabot niya sa akin. Nang matapos akong mag-ayos, tinitigan ako ni Irine.“Wow, ang ganda mo pa rin, best! Tingnan natin kung sino ang magsisisi mamaya.”Pagdating namin sa sala, nakita ko si Gordon kasama ang babaeng si Stella. Napatitig siya sa akin habang ang iba’y nagkukwent

Chapter 15Lumipas ang mga taon, at ngayon ay third year college na ako sa kursong Business Administration. Hindi ko maitatanggi na mahirap ang buhay dito sa Stage, lalo na’t ibang-iba ang kultura at wika. Pero hindi ako nagpatinag. Sa kabila ng lahat ng hamon, pinatunayan ko sa sarili kong kaya kong makipagsabayan, lalo na pagdating sa talino at determinasyon.Sa bawat klase, naririnig ko ang mga professor na nagtuturo sa malalim na Ingles, pero natutunan kong gawin itong inspirasyon para mas lalo pang magsikap."Miss Gomez, can you present your proposal in front of the class?" tanong ng professor ko habang nasa kalagitnaan ng lecture.Tumayo ako nang may kumpiyansa at sinimulan ang presentasyon. Ginamit ko ang mga aral na natutunan ko mula sa mga dating karanasan at isinama ang diskarte kong Pinoy. Nang matapos ako, nagpalakpakan ang buong klase."Excellent work, Miss Gomez," puri ng professor ko. "Your determination is truly remarkable."Bukod sa eskwela, naging aktibo rin ako sa m

Chapter 17 Lumipas ang ilang araw, at dumating ang araw ng pagpupulong. Nasa bahay kami ng lolo at lola ko, at doon namin hinarap si Gordon. "Irene, Safara," bungad niya, bakas ang kaba sa kanyang mukha. "Alam kong mahirap itong sitwasyon, pero gusto kong malaman niyo na handa akong gawin ang lahat para maitama ang mga mali ko noon," sabi ng aking ama. Napatingin ako sa lolo ko, na tahimik na nakikinig hanggang nagsalita ito. "Bakit ngayon lang, Gordon?" tanong ng lolo ko. "Alam mong iniwan ka ng anak ko dahil sa ginawa mong pagtaksil sa araw ng kasal niyo. Anong dahilan ng biglang pagbabalik mo?" mariing tanong ng aking lolo. "Oo inaamin kong nagkamali ako, Mr. Reyes," sagot ng aking ama. "Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang totoong nangyayari. Ang katotohanan noon. Pero ngayong alam kong may anak ako, hindi ko na kayang manahimik lang sa tabi bahang pinapanood ko ito sa lalayo. Gusto ko siyang makilala at mapatunayan na karapat-dapat akong maging parte ng buhay niya," ma

Chapter 19Lumipas ang limang buwan mula nang tumira kami sa stage, at napagdesisyunan kong tawagin siyang Papa. Labis siyang natuwa at halos maiyak sa saya nang marinig niya ito sa unang pagkakataon. Dati, Gordon lamang ang tawag ko sa kanya, pero ngayon, ramdam kong mas nararapat ang tawag na iyon dahil sa lahat ng ginawa niya para sa amin.Si Mama naman, nanatili pa ring "Gordon" ang tawag sa kanya. Minsan nga, napapansin kong iniirapan siya ni Mama Irene, lalo na kapag nagpapakita si Papa ng pagiging sweet sa kaniya. Pero hindi nagpapatalo si Papa. Todo ang panliligaw niya kay Mama—mula sa maliliit na surpresa hanggang sa mga matatamis na salita na madalas ikinahihiya ni Mama, kahit alam kong natutuwa rin siya sa loob-loob niya.Unti-unti, nagbabago ang atmosphere sa bahay. Mas nagiging masaya at buo ang pamilya namin. Pero sa kabila ng lahat, nararamdaman ko pa rin ang tensiyon sa pagitan nila. May mga bagay pa ring hindi malinaw at tila naghihintay ng tamang panahon upang maayos