“Emma?” Pag-uulit ko sa pangalan ng aking ina. So si mama pala ang may gustong mangyari ito? “Sinong Emma?” Kunot-noo kong tanong sa kanya.
“She’s one of our maids, actually she recommended you to be my fake fiance, and to make everything realistic I want to be comfortable with you.” Hindi niya ako matingnan sa aking mga mata.
“Excuse me?!” Inis kong hinarap siya. “For you to be comfortable with me, there is no need to do anything like this at anong fiance ang sinasabi mo?”
“I am currently looking for a fiance—”
“Ang sabi sa akin—you’re looking for an assistant hindi fiance.” putol ko sa kanya. Nilapit niya ang mukha niya sa akin at pinantay niya ang mga mata niya sa mga mata ko.
"Why would I tell Emma the truth? You're mine now, Calliste. No turning back." there’s something in his voice saying that I need to surrender.
“Okay.” simpleng sagot ko na alam kong hindi ko pinag-isipang mabuti ngunit kailangan kong pumayag para kay Isla. Para sa kanya itong gagawin ko, para ma-operahan na siya sa puso.
Mababaw na halik sa aking labi ang isinagot niya sa akin, kailangan ko na yatang masanay sa kanya.
Pilit akong ngumiti sa kanya at pinapakita ko lamang na pumapayag ako sa kagustuhan niya. Hindi na ako mahihirapang pasukin ang mundob niya dahil siya mismo ang nagpasok sa akin sa mundo niya. Kailangan kong magawa ito ng tama, pero kailangan ko rin kontrolin ang sarili kong hindi ako pwedeng mahulog sa kanya, dahil mali… dahil hindi tama, dahil ang lahat nang ito ay isang pagpapanggap lamang at ang kailangan ko lang sa kanya ay ang kayamanan niya at wala ng iba.
Tumalikod siya sa akin at may kinuha siyang isang papel, tiningnan muna niya akong muli bago siya kumuha ng isang ballpen.
“Come–sign it.”
“Meron ka pa talagang nakaready na kasulatan.” iiling-iling kong sabi sa kanya. Ituturing ko siyang isang kaibigan para hindi ko maramdaman ang pagkailang ko sa kanya, dahil sa totoo lang siya ang first kiss ko. Siya rin ang unang lalaking gumawa sa akin ng ginawa niya kanina.
Napapikit pa ako ng mariin ng maalala ko kung paano niya hawakan ang leeg ko hanggang sa aking dibdib, hindi ako makapaniwalang pumayag akong gawin sa akin ang bagay na iyon.
“Hey, are you okay? May masakit ba sa’yo?” hinawakan niya ako sa aking kanang braso kaya naman napaiwas ako agad. “Oh, I’m sorry.” tinaas niya ang dalawang kamay niya dahil sa paglayo ko ng bahagya sa kanya.
Nang mapansin ko ang pagbabago ng kanyang ekspresyon ay nabalik ako sa aking ulirat. “Oo, okay lang ako medyo nakakabigla lang itong araw na ‘to, pero okay lang ako.” nakangiti kong sinabi sa kanya, kinuha ko ang ballpen at agad ko itong pinirmahan.
“Signing it without reading it?” manghang tanong nito sa akin. Ang totoo niyan, ay wala na nga akong pakialam pa sa nakasulat sa papel na ‘yun, ang mahalaga lang sa akin ay ang kailangan kong gawin. Kaya kahit pa anong nakasulat doon ay balewala rin sa akin.
"Kissing me without asking for my permission?" Tiningnan niya ako ng nangingiti, at the same time, kita mo sa mga mata niyang mapupungay na namamangha siya sa sinagot ko sa kanya.
“I like you, I guess my grandpa will like you too.” binigay ko sa kanya ang papel na pinirmahan ko. “So–I’m just going to discuss this.” tinaas niya ang papel na hawak.
Hindi pa man niya sinasabi ay umupo na ako sa isa sa mga mahahabang sofa, sumunod naman siya sa akin at umupo na rin sa kaharap kong sofa.
“My grandpa wants me to get married as soon as possible, so, half of our companies can be transferred to my name. He can't manage everything alone anymore. To resolve this, he's insisting I marry Leviste's daughter immediately, but I'm reluctant since I don't want to marry someone I barely know nor don't love." nakatingin lamang siya sa akin ng diretso at seryoso.
“Kung ayaw mo palang ikasal sa taong hindi mo naman pala gusto, bakit mo naisip pang magkunwari at maghanap ng fake fiance mo?”
“Because my parents know me so well, alam nila na if I have someone na mahal ko hindi nila ako pakikielamanan. They will support me instead, at alam kong matutulungan nila ako para makumbinsi si grandpa to stop what he wants to do. So I need you to cover up, act like you’re my fiance, and make my parents believe that our love exists.” pagpapatuloy niya.
“Hanggang kailan?” tanong ko, sa halip na magkaroon pa ako ng maraming tanong ay dinirekta ko na lamang siya dahil gusto kong malaman kung paano at kailan ko makukuha ang perang kailangan ko.
“Until my Grandpa gets back in Australia.” he simply replied. I heard him sighed, “in this contract, it says here din na we will do everything, it means sa pag arte natin kailangan nating gawin talaga ang mga ginagawa ng normal na mag fiance para hindi sila maghinala.”
“Can I get my first payment asap?” hindi ko sinagot ang sinabi niya dahil muli–wala akong pakialam sa gusto niyang mangyari ang mahalaga lang sakin ay ang kikitain ko, kapalit n’on ay gagawin ko naman lahat ng ipapagawa niya sa akin.
Natatawa siya sa akin at tumayo, tumabi ito sa akin at hinila niya ako papalapit pang maigi sa kanya, ng tumama na ang likuran ko sa kanyang dibdib ay halos tumaas ang mga balahibo ko dahil marahan niyang hinaplos ang braso ko.
“You can get it after this.”
I looked at him, what is really true? Will I believe in him?Is my dream right?"Don't you really remember me? Didn't you remember everything when we were together?""I don't really remember anything, as long as I woke up with Calliste next to me." I could see in his eyes that he was sad and confused.I smirked. "How can you tell me I'm yours? If you don't remember me? If you don't know me? What is that? Random feelings for random girls?" I can’t help but be sarcastic.I just make it easy for me to talk to him because I might not be able to cope and something will happen to me again.He walked to the swing so I followed and sat on another swing just next to him."The day you went to the hospital, I had no idea who you were. But someone said the other way around when I thought I should worry about you." He said seriously.I was surprised when he suddenly held out his hand. I looked at him curiously. “Hi, I’m Jacob, Jacob Fuentes,” he said in a baritone voice. “And you are?” “Is this
I have called Calliste several times but she has not even answered.That's why I'm annoyed with that woman! Because she was nothing to do but make me angry all-fucking-day!I wasted no more time and left David's office for good.I went home immediately and my trip didn't take long because the places here in Cebu are also close."Calliste!" I shouted. This is how I have always been with her and now I am very annoyed with her because she does not answer my calls.Was it my fault that David's secretary talked to me?!But why am I disgusted with her?! I shouldn't be annoyed and I shouldn't care about her!I shouted Calliste's name several times but she still had no answer. Maybe she's not here.I went to the kitchen to get some water, but it seemed that fate lead me here.I saw Calliste's notebook that was still open on the page where she seemed to be rehearsing when she said it.I literally frowned when I read what was written here.Abigail,As much as I want to tell you but I don’t know
CHAPTER ONE - Baby BumpIt's as though the weather reflects how I'm feeling. As I peered out the window of Grace's car, my tears continued to fall. I suppose now would be the right time. To let him go. Maybe we're not the only ones for each other, and so things like this happen.It was only a matter of time before we were in a place where I felt like I had given up completely.I just smiled bitterly when I saw him having fun with Calliste. They are expecting a baby.How they talk and what they say to each other makes my heart even more broken. Many memories entered my mind especially when we used to be together at GZNZ Resort. I remember we were hugging when Calliste suddenly came.Now, I’m the one who looks stupid in their relationship, Calliste always tells me that she’s the one Stefan loves. And that moment, it was like I was slowly being killed.I loved him, but he love her. It was those thoughts that made my heartache and echoed in my mind over and over like a broken plaque.—"B
I looked at mom as if I was just waiting for them to talk about what was happening.I know that they already know the reason why I am here. I couldn't speak anymore because I didn't seem to be able to handle what she was going to say.Mom covered her mouth and suddenly hugged me."I'm truly sorry, Calliste; believe me, we didn't mean that." She said she already knows why I'm here, and I'm sure someone called them. "Believe me, I tried to accept you into our family at the time, but I couldn't."What was I like before? What happened to me? Why don't I recall such details?"I'm sure you don't remember the other memories of yours because you and Jacob were together when you had the accident," Dad said, hugging me as well. "Calliste, we wanted to get you back but we thought it was too late, and maybe the day will come when your memory will come back and you will know that we treated you differently before.""How come I don't remember anything? Why do you always say I had an accident with
Nang matapos na kong kumain ay dumiretso na agad kami sa room namin, hanggang makapasok ng room ay naiilang ako. Feeling ko laging may mga matang nakatingin sa akin, hinayaan ko nalang yun at nagfocus na sa pag-aaral ko. Hanggang matapos ang klase ay naiilang pa rin ako. Parang may nakatingin talaga sa akin."Wrena," tawag ko kay Wrena."Why?" Nangunot noo niyang tanong sa akin."Feeling ko kasi may nakatingin sa akin, may nakikita ka bang nakatingin sa akin?" ayokong magfeeling pero mas may tiwala ako sa pakiramdam ko."Ha? Sige wait titingnan ko." Kita ko ang paghahanap niya at lumipas ang ilang segundo then... "Nahuli ko si Jason, Ariann." pasimple niyang sabi sa akin kaya natawa ako."Bakit ka natawa?" taka niyang tanong."Tama nga ang nararamdaman ko, may nakatingin sa akin kanina. Kaklase pala natin 'yang si Jason." i never thought na titingnan ako ng masungit na 'yun. Kinuha ko nalang ang tubig ko at ininom yun ng diretso."Pansin ko nga rin yun kanina pa. Ayiieee oy ikaw Arian
Maliwanag na ng magising ako kaya bumangon agad ako, nakaalis na kaya si Kuya? Napasarap ang kwentuhan namin kagabi kasama sila Nanay at Tatay kaya madaling araw na ko nakatulog."Nay, nakaalis na ba si Kuya?" bungad ko agad pagkababang-pagkababa ko."Oo nak, kanina pang alas sinco ng madaling araw, hindi ka na pinagising dahil baka pilitin mo pa raw siyang ihatid sa airport." napaka ano talaga ni kuya. Psh!"Oo nga pala, sabi ng kuya mo ihatid mo yang nasa box na yan diyan sa address na nakalagay sa ibabaw ng box. Tapos dumiretso ka na sa school mo, magiingat ka roon ah? Mag-aral ng mabuti." Tiningnan ko ang papel sa ibabaw, hmmm. Company siya. Kaya ko 'to! May naisip nanaman akong kabalbalan."Opo nay." Napangiti ako ng palihim sa naisip ko, ako pa? Kaya!"Oh siya kumain ka na at ng makapasok ka na, kami naman ng tatay mo ay magdedeliver ng mga order na prutas." Tumango ako at nagsimula na kumain.Pagkatapos na pagkatapos ko mag-asikaso ay binuhat ko na ang mini box na pinapadeliver