Semua Bab LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG: Bab 381 - Bab 390

“Anyway, let’s go to my office, Belle, so I can discuss your new project,” ani ni Amanda. “Babe… dito muna kayo ni Callie ha, okay lang ba?” “Sure, babe… no problem. Ako na ang bahala kay Callie.” Umupo sila ni Callie sa waiting area. May mga model na nakatingin sa kanila, yung iba ay nagpapa-cute, ang iba naman ay nagtataka kung bakit andoon siya na may kasamang bata. Nung una ay natutuwa pa si Callie na tumambay doon, pero habang tumatagal ay naiinip na ito. Binuhat niya ang anak at naglakad-lakad sila roon ng pabalik-balik pero hindi na kontento ang anak niya, antok na kasi ito kaya nagta-tantrum. Tiningnan niya ang relo… magda-dalawang oras na silang naghihintay doon ni Callie. Hindi pa rin lumalabas si Belle. Ang akala niya ay contract signing lang, pero bakit ang tagal? Muling nabaling ang atensyon niya kay Callie na tuluyan nang umiyak. Nagsitinginan na ang mga tao roon sa kanila. “Shhh… baby… mommy gonna be here soon…” pag-aalo niya sa anak, pero hindi pa rin ito tumitigi

HUNTER'S POV: Kasalukuyan siyang nasa Tambayan Restobar na pagmamay-ari nilang magkakaibigan. Siya ang nakatutok doon simula nang umalis si Caleb papunta ng UK para tumakas muna sa mga gulong nangyayari sa pamilya nito. Aaminin niyang nahihirapan siya dahil mas nakakaalam si Caleb doon kaysa sa kanila. Nasanay na kasi silang si Caleb ang gumagawa ng lahat noong mga panahong heartbroken ito at tinutukan ng mabuti ang restobar. Pero nang umalis ito ay nahihirapan siya. Ayaw naman niyang palaging tawagan si Caleb sa UK para magtanong tungkol sa resto nila. Ngayon ay nasa opisina siya at nagpapahinga ng kaunti habang minamasahe ang kanyang sentido. Sumasakit ang ulo niya, ang daming tao sa labas. May mga kulang pa sa stocks nila dahil nakaligtaan niyang mag-order. Kung nandoon lang si Caleb ay hindi mangyayari ang lahat ng iyon. Aaminin niyang palpak siya sa pagpapatakbo ng negosyo nila. Dapat na din siguro siyang magtutok sa negosyo nila at hindi na umasa kay Caleb dahil mukhang mata

"Si Caleb ba ang kausap mo sa telepono?" diretsahang tanong ng isa. "Sino kayo at bakit niyo siya hinahanap?" "May nagpapahanap lang sa kanya." "Si Chantal ba?" "Hahaha... bakit mo alam?" Oo, si Chantal. At kailangan namin makita si Caleb nang makuha na namin ang ibabayad ni Chantal sa amin." "Paano kayo babayaran, eh baliw ang babaeng ‘yon? Nasa mental facility nga siya, ‘di ba? Saan naman siya kukuha ng perang ipambabayad sa inyo?" "Nagbabaliw-baliwan lang ‘yon. Saka wala ka nang pakialam. Ang importante ay makita namin si Caleb." katwiran nito sa kanya. "Hindi ko alam kung si Chantal ang baliw o kayo." "Wala nang madaming tanong! Sabihin mo sa amin kung saan nagtago si Caleb!" Akmang susuntukin siya ng lalaki nang mabilis niya itong tutukan ng baril. Napaatras ito at ang isa pang kasama. Hindi akalain ng mga ito na may baril siya. Nang makalayo na ng kaunti ang mga ito, ay agad niyang pinatakbo ang kotse palayo Hahabolin pa sana sya pero tinambagan ng mga security sa restar

CALEB'S POV: Prente siyang nakaupo sa veranda habang nakatitig sa kanyang garden. Madami na namang ideas ang pumapasok sa utak niya. Goal niya talaga na mapaganda ang garden para katulad nitong nakatambay siya doon sa veranda ay maganda ang view niya. Si Belle ay nasa loob at pinapaliguan si Callie. Doon niya hihintayin ang mag-ina niya. Maya-maya ay tumunog ang cellphone niya, si Hunter ang tumatawag. Bigla siyang kinabahan dahil baka may nangyari na namang masama. Kada tawag ni Hunter o sino man sa mga kaibigan niya ay may kaba siyang nararamdaman. Hindi niya maiwasang mag-alala. “Hello, Hunter?” mahinang sabi niya. “Napatawag ka?... May nangyari ba?” “Yes, bro…” “Fuck!” Napatayo siya sa kinauupuan. “Anong nangyari? Si Chantal na naman ba? May nasaktan ba sa inyo?” “Hahaha… relax, bro!” Nakahinga lang siya nang maluwag nang marinig ang tawa ni Hunter. Muli siyang napaupo habang kinuwento nito ang lahat sa kaniya... pati ang pagpunta ng mga ito sa mental facility at doon nalam

Nakita niya ang saya at excitement sa mga mata ni Belle nang mapag-usapan na naman nila ang kasal. Kapag nakauwi na sila ay sisiguraduhin niyang matutuloy na iyon. “Kumain ka pa. Alam kong pagod ka,” utos niya sa nobya. Si Callie ay abala din sa pagkain sa pink niyang plato. Tuwang-tuwa si Callie habang hinihigop ang pasta. Natatawa na lang sila sa kalat ng mukha nito na puno ng sauce. Pero hinahayaan nila si Callie. Gusto nilang maging independent ito kahit bata pa. Katulad na lang ng hinayaan niya itong tumulong sa kanya sa garden. “Tumawag nga pala sa akin si Mommy kanina, babe. Nangangamusta. Alam na din nila ang tungkol kay Chantal kaya nagtatanong siya kung kailan tayo uuwi.” “Ano ang sinabi mo?” “Hindi ko pa sinabi na malapit na at tinatapos ko na lang ang kontrata ko… we will surprise them. Tamang-tama, birthday ni Dad next month.” “Great! sana matapos na ang contract mo para makaabot tayo sa birthday ng Dad mo.” Pagkatapos nilang kumain ay inasikaso na ni Belle si Calli