BELLE'S POV:Pagod sana siya sa araw na yun pero wala cyang magawa kung gusto cyang kantutin ng nobyo. Kasalukuyan silang nasa loob ng jacuzzi at patuloy na cya nito na niroromansa.Pinasok nito ang dalawang daliri sa loob ng lagusan niya saka patuloy syang kinakalikot doon. Napapikit cya sa sarap. Narerelax ang katawan nya. Patuloy lang ito sa pag-finger sa kanya habang ang isang kamay ay nilalamas ang kanyang dibdib.Nang hindi na ito nakatiis ay bumaba ang ulo ni Caleb at pumagitna sa pagitan ng mga hita niya. "Ang bango ng pussy mo, babe... ang sarap kainin." Napangiti siya sa sinabi nitoMaya-maya lang ay dinilaan na nito ang tingg*l nya. Napakislot ang katawan nya dahil sa naramdaman nyang kiliti ng dumikit ang dila nito sa tingg*l nya.Hindi na nya napigil ang sarili, napahawak sya sa ulo ni Caleb habang nilalaro ng dila nito ang kanyang tingg*l.“Ooohhh.....” bigla cyang napa-ungol.Maya-maya pa ay may naramdaman syang kakaiba sa kanyang kepyas... Ipinasok na pala ni Caleb da
Pagdating sa airport ay ginising niya na si Belle at Callie."Babe, we’re here…" sambit niya sabay mahinang tapik sa pisngi nito. Dahan-dahan namang nagmulat si Belle ng mata. Si Callie ay nagising na din. Tumingin pa ito sa paligid na parang nagtataka kung nasaan sila."We’re here inside the airplane, baby…" sabi niya kay Callie. Tipid naman itong ngumiti na parang hindi pa bumabalik ang ulirat.Nang wala na masyadong tao sa eroplano ay saka sila tumayo at kinuha ang gamit nila sa compartment. Hindi naman nila kailangan magmadali dahil wala naman silang sundo.Pagkababa ng eroplano ay saka naman sila pumunta sa baggage counter. Medyo madami silang dalang gamit kaya tumagal pa sila doon.Paglabas ng airport ay agad nilang naramdaman ang mainit na simoy ng hangin. Ibang-iba sa klima sa UK. Pero kahit pa mainit sa Pilipinas ay hindi pa din niya ipagpapalit ang manirahan dito dahil andito ang lahat ng mahal nila sa buhay. Ilang araw na lang ay makikita na nila ang lahat. Walang kaalam-al
Kasalukuyan na silang nasa airport. Hinatid sila ni Jason, na anak ng katiwala nila sa bahay, at ng nobya nitong si Emma.“Ikaw na ang bahala sa bahay namin, Jason, okay?”“Yes, Kuya... Darating na din si Mommy galing Pilipinas. 'Wag po kayong mag-alala.”“Salamat naman kung ganun.”“Mag-ingat po kayo, Kuya.”“Salamat, Jason.”Pumasok na sila sa loob dahil tinawag na ang kanilang flight.Inakbayan niya si Belle habang buhat nito si Callie.“Nalulungkot ka ba, babe?” tanong nya“Nalulungkot dahil hindi na natin makikita ang mga kaibigan natin dito, at masaya din dahil makakasama na ulit natin ang mga pamilya at kaibigan natin sa Pilipinas. Halos limang buwan din tayong namalagi dito sa UK.”“Wag kang mag-alala. Ang promise naman nilang pupunta sila sa kasal natin.”“Hihihi... Hindi natin akalain na makakahanap tayo ng pamilya at kaibigan dito. Nung una ay nalulungkot tayo dahil tayong tatlo lang ni Callie ang palaging magkasama. Masaya talaga kapag may kaibigan.”“Tama ka d’yan, babe.”
Bisperas bago sila umuwi ng Pilipinas ay naghanda sila ng party sa mismong bahay nila. Inimbita nila ang kanilang mga kaibigan na kapitbahay ni Oliver. Maging sina Angela at ang mga anak nito ay andoon din.Doon sa garden ginanap ang party nila. Isa-isa nang nagsidatingan ang mga kaibigan nila. May mga dala itong pagkain at inumin kahit pa sinabihan nila na hindi na mag-abala.“Caleb, Belle. You have such a beautiful garden. Is this where Oliver got his inspiration from you?" sabi ni Beth.“Yes, Beth. He saw me working here in my garden while he was jogging with his dog. He asked me if I could also do his garden, and that he would pay me. In the end, he couldn’t pay because of his hospital bills. But still, I said I wanted to make his garden.""You're so kind, Caleb. By the way, why are you the one throwing a party today? Any special occasion? Is it your anniversary with Belle?"Nagkatinginan muna sila ni Belle.“Belle and I are going back to the Philippines tomorrow, and we wanted to
Nang maayos na ang lahat sa bahay nina Oliver, ay umuwi sila sa bahay nila nang mabigat ang loob. Kaya pala kanina pa siya hindi mapakali. May nangyari na pala kay Oliver. Hindi man lang sila nabigyan ng pagkakataon na magkakilanlan at magsama ng matagal.“Babe…” pukaw ni Belle sa kanya. Hindi na ito nakatrabaho dahil sa masamang nangyari. Hindi nito kayang umalis at iwan siya doon habang nagluluksa.“I'm sure Oliver is happy wherever he is right now. And I know na masaya siya dahil nakilala ka niya. Isa kang mabuting kaibigan.”“Salamat, babe… naghihinayang lang ako kay Oliver. Napakabata pa niya.”“Nag-usap kami kanina ni Angela…” paunang kwento ni Angela. “Si Oliver daw ang nakipaghiwalay sa kanya. Wala itong binigay na dahilan. 'Yun pala ay baka ayaw niyang pahirapan pa si Angela na alagaan siya nang malaman niyang may sakit siya.”“Ganun ba? Kaya pala nababanaag pa din sa mukha ni Angela ang pagmamahal kay Oliver. Kasi kung titingnan sila, hindi naman sila magkaaway na dalawa.”“
Kinabukasan ay maaga siyang nagising. Hindi niya alam, pero mabigat ang dibdib niyang hindi niya maintindihan. Parang may bumabagabag sa kanya. Pero hindi niya iyon inintindi. Bagkus, ay pumunta siya sa kusina para magluto. Nag-prepare siyang breakfast para sa kanyang mag-ina. Sopas ang lulutuin niya. Dinamihan niya ang niluto dahil ang iba, dadalhin niya sa bahay nina Oliver. Alam niyang hindi makakaluto si Angela dahil sa pag-aasikaso nito kay Oliver. Nagdala din siya ng mga prutas para naman kay Oliver.Hindi naman nagtagal ay nagising na din si Belle at Callie saka pumunta sa kanya sa kusina. “Good morning, babe… Maaga ka atang nagising?” sabi ni Belle nang makalapit sa kanya.“Oo, nag-prepare na ako ng food for us. Ang iba, dadalhin ko kay Oliver.”“That’s a good idea, babe… Sasama kami ni Callie.”“Wala ka bang pasok?”“Mamayang hapon pa. May time pa naman ako ngayong umaga.”“Sige. After we have our breakfast, pupunta na tayo sa kanila para makain na din nila itong dadalhin n