All Chapters of คุณหมอ...อย่าใจร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 22อาหารเย็นมื้อนี้ถือว่าพิเศษมาก น้ำฟ้าตั้งใจทำกับข้าวที่ล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดกฤตย์ วิชชุดาและแทน-ธรรม ขณะทำกับข้าวใบหน้าแม่ครัวสาวระบายด้วยรอยยิ้ม เธอมีความสุขกับการทำของอร่อยๆ โดยมีนงค์กับส้มโอเป็นลูกมือ“โห...ต้มข่าไก่กลิ่นห๊อมหอม หอมมากๆ เลยค่ะคุณฟ้า”นงค์ยื่นหน้ามาดูอาหารในหม้อ ที่ทั้งกลิ่นและหน้าตาชวนให้ท้องร้องมาก“เมนูนี้คุณฟ้าตั้งใจทำให้คุณป่านกิน คุณป่านต้องกินข้าวหลายจานแน่ๆ เลยค่ะ” ส้มโอพูดเสริม“มันแน่อยู่แล้ว ยิ่งไม่ได้กินอาหารฝีมือคุณฟ้าเป็นอาทิตย์ รับรองกินหน้าไม่เงย” นงค์มั่นใจว่าเป็นเช่นนั้น แม่ครัวได้ยินก็ยิ้มกว้างก่อนปิดเตาแก๊สเมื่อทำอาหารเสร็จเรียบร้อยขณะน้ำฟ้ากับสองสาวใช้กำลังช่วยกันทำอาหารอีกสองเมนู ร่างคนสองคนเดินเข้ามาในห้องครัว คนแรกคือเนตรนภา อดีตภรรยากฤตย์ และคนที่สองคือวิชชุดา ลูกสาวของกฤตย์ นงค์กับส้มโอชะงักมือเมื่อเห็นเนตรนภา เพราะนานเป็นปีแล้วที่เธอไม่มาเหยียบบ้านหลังนี้“สวัสดีค่ะคุณตา” สองสาวใช้ยกมือไหว้ ชื่อที่หลุดจากปากนงค์ ทำให้แม่ครัวหน้าหวานละสายตาจากอาหารที่ทำ หันมามองเจ้าของชื่อเล่นที่ยืนอยู่ริมโต๊ะเตรียมอาหาร“สวัสดีค่ะคุณตา” น้ำฟ้า

Chapter 24ทางด้านภาคินทร์ดูจะมีความสุขกับการได้ใกล้ชิดเด็กหญิงอลิสสา เขาทำในเรื่องที่ไม่เคยมีใครทำให้เด็กหญิงนอกจากชมพลอยคือ ป้อนข้าว เขาฉีกไก่เป็นชิ้นพอดีคำ วางลงบนข้าวสวยแล้วตักป้อนใส่ปากอลิสสาที่อ้าปากรับข้าวไก่ทอด เคี้ยวตุ้ยๆ แม้ว่าชมพลอยจะห้าม บอกว่าอลิสสากินเองได้ ภาคินทร์ก็ไม่ฟัง“ผมรู้ว่าน้องแก้มกินเองได้ แต่ผมอยากป้อน” คำพูดภาคินทร์ทำให้ชมพลอยพูดไม่ออก ปล่อยให้เขาป้อนข้าวลูกสาวเธอต่อไป “ต้มยำอร่อยมากเลยนะ”เอาใจลูกแล้วก็ต้องเอาใจแม่ ภาคินทร์หยิบถ้วยแบ่งของชมพลอย ตักต้มยำทะเลใส่ถ้วยแบ่ง วางมันลงข้างจานข้าวชมพลอย“ขอบคุณค่ะ” ชมพลอยกล่าวขอบคุณ ภาคินทร์หันมายิ้มให้ผู้หญิงที่มั่นใจว่าคือแม่ของลูก ชมพลอยใจสั่นหนักมากเมื่อเห็นรอยยิ้มเขา เธอรีบเบนสายตาไปสนใจอาหารทันทีความเจ็บปวดเกิดขึ้นในหัวใจของกฤตย์ เมื่อเห็นภาพนั้น ภาพที่ดูยังไงก็เหมือนพ่อแม่ลูก เขาเริ่มมั่นใจไม่ต่างกับเพื่อนที่ว่า อลิสสาเป็นลูกของภาคินทร์ แต่จะให้แน่ชัดคงต้องรอให้มีการตรวจดีเอ็นเอ“วันอาทิตย์นี้วันเกิดน้องแก้ม เกรซจัดงานเล็กๆ ที่บ้านค่ะ เกรซถือโอกาสชวนคุณกฤตย์ไปร่วมงาน แต่ถ้าคุณกฤตย์ไม่ว่าง ให้ฟ้าพาน้องแทนไปได้

Chapter 26สุชาติเห็นบุรุษที่ขึ้นมานั่งบนรถหน้าเขาถอดสี ตกใจจนหัวใจเต้นแรง เขารู้จักชายหนุ่มที่เข้ามานั่งในรถคนสุดท้ายได้ดี เขาเคยเห็นหน้าภาคินทร์ในวันที่นำของฝากไปให้ภูรดาที่บ้าน เขาเจอภาคินทร์เพียงแวบเดียวแต่กลับจำได้ดี ต่างกับภาคินทร์ที่จำสุชาติไม่ได้“นายตามฉันมาทำไม ใครส่งมา” ภาคินทร์ที่นั่งเบาะด้านหน้าข้างชุมพลที่ทำหน้าพลขับ“ผมไม่ได้ตามคุณครับ” สุชาติตอบเสียงสั่น“ก็ฉันเห็นว่านายขับรถตามฉันมาตั้งแต่บ้านเพื่อนฉันจนมาถึงที่นี่ นายจะบอกว่าไม่ได้ตามฉันงั้นเหรอ โกหกไม่เนียนเลยนะ” ภาคินทร์เสียงเข้มใส่ “ตอบมาซะดีๆ ฉันไม่อยากให้นายเจ็บตัว ทั้งหมัดและเท้าลูกน้องฉันไม่ใช่เบาๆ นะ หนักๆ ทั้งนั้นรับรองนายถูกหามส่งโรงพยาบาล นอนหยอดน้ำข้าวต้มเป็นอาทิตย์แน่”“ผมพูดความจริงครับคุณธาม ผมไม่ได้ตามคุณจริงๆ ครับ” สุชาติไม่กล้าพูดความจริง จะว่าไปพูดหรือไม่พูด มันก็ไม่ส่งผลดีต่อตัวเขาทั้งสิ้น“นายนี่ปากแข็งนะ การที่นายรู้จักชื่อเล่นฉันก็หมายความว่า นายรู้จักฉันจากผู้ว่าจ้าง เพราะฉันมั่นใจว่าไม่รู้จักนาย นายรีบพูดมาก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” ภาคินทร์เริ่มหัวเสียกับคนปากแข็ง เขาจึงหยิบปืนชุมพลที่วางอยู่ข

Chapter 28รถทันตกรรมเคลื่อนที่ของโรงพยาบาลเอสอาร์ เม-เมอรัล แล่นมาจอดภายในโรงเรียนอนุบาลมิ่งขวัญ เป็นโรงเรียนที่อลิสสากับแทนธรรมเรียนอยู่ การบริการนอกสถานที่ครั้งนี้อภินันทนาการจากนายแพทย์ภาคินทร์ เจ้าของโรงพยาบาลที่นำรถคันดังกล่าวมาตรวจสุขภาพฟันให้เด็กนักเรียนทุกคนในโรงเรียน ความที่โรงเรียนแห่งนี้มีนักเรียนกว่าสี่ร้อยกว่าคน การตรวจเพียงวันเดียวคงไม่ทัน จึงแบ่งเป็นสามวัน วันแรกจะเป็นนักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งถึงสอง วันที่สองเป็นชั้นอนุบาลสาม ประถมศึกษาปีที่หนึ่งถึงสาม และวันที่สามชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ถึงหกเป้าหมายหลักของการให้บริการครั้งนี้ นอกจากจะตรวจสุขภาพฟันให้เด็กๆ แล้ว ภาคินทร์ยังแฝงเป้าหมายสำคัญมาในการณ์นี้ด้วย เป้าหมายนั้นคือ เก็บเยื่อบุกระพุ้งแก้มของอลิสสา เพื่อนำไปตรวจดีเอ็นเอหาความเป็นพ่อลูกระหว่างเขากับเด็กหญิงวิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่ภาคินทร์คิดออกและแนบเนียนที่สุด ชมพลอยและใครๆ คงไม่สงสัย แล้วทันตแพทย์ที่เขาให้มาตรวจสุขภาพฟันหนึ่งในสองคนคือดารัตน์หรือดาว เพื่อนสนิทของตน ทว่าเขาไม่ได้บอกกับดารัตน์ตรงๆ บอกแค่ว่า เพื่อนของตนสงสัยว่าอลิสสาเป็นลูก จึงต้องทำเช่นนี้ ดารัตน์ไม่ได

Chapter 30ชมพูนุชเกิดอาการสั่นขึ้นมาขณะย่างเท้าเข้ามาในคลับหรูที่อยู่ภายในโรงแรมระดับเจ็ดดาว คลับนี้หรูมาก หากเธอไม่ได้มากับภาวิต ชาตินี้ทั้งชาติคงไม่ได้มาเหยียบที่นี่แน่นอน เหลียงเหว่ยรวยมากถึงขั้นปิดชั้นสองของผับเพื่องานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดศรีภรรยา แขกที่มาร่วมงานมีนักธุรกิจจากหลายประเทศ ยังมีญาติที่อยู่เมืองไทยอีกหลายสิบคน กะจากสายตามีแขกมาร่วมงานประมาณสามสิบกว่าคน และคิดว่ากำลังเดินทางมาสมทบอีกจำนวนหนึ่ง“ไม่ต้องตื่นเต้นและไม่ต้องกลัว หรือกังวลอะไรทั้งนั้น ฉันเชื่อว่าเธอทำได้” ภาวิตหันมาให้กำลังใจเลขา “เราเอาของขวัญไปให้เมียคุณเหลียงเหว่ยดีกว่านะ”ภาวิตส่งกำลังใจด้วยคำพูดไม่พอ มือใหญ่กุมมือเล็กไว้แล้วบีบเบาๆ เป็นการส่งกำลังใจทางภาษากายให้เธออีกทาง ชมพูนุชช้อนตามองหนุ่มรูปงามที่ตนปักใจรักด้วยรอยยิ้ม เธออบอุ่นหัวใจมาก และมีพลังในการเรียนรู้อีกสังคมหนึ่งอย่างกล้าหาญเจ้านายสุดหล่อกับเลขาแสนสวยเดินเข้าไปทักทายเจ้าของงานเป็นคนแรก พร้อมกับมอบของขวัญวันเกิดให้ภรรยาเหลียงเหว่ย คุยกับสองสามีภรรยาชั่วครู่ ภาวิตขอตัวไปทักทายนักธุรกิจคนอื่น โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมายังชมพูนุชไม่ว