Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

Chapter 42เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อัยการทำผิดไว้กับอุไรรัตน์มาก ตอนนั้นอุไรรัตน์เพิ่งคลอดชมพลอยได้เพียงสามเดือน อัยการได้พาจิรวรรณเข้ามาอยู่ในบ้าน ในฐานะภรรยาอีกคนหนึ่ง ซึ่งอุไรรัตน์ก็ยินยอมเพราะรู้ว่า สามีไม่ได้รักตน จะว่าไปก่อนอัยการแต่งงานกับตน เขาได้คบหาดูใจกับจิรวรรณมานานสองปี แต่ไม่ได้แต่งงานกันเนื่องจากพรประภา มารดาของอัยการไม่ชอบหน้าคนรักของลูกชาย นางจึงจับเขาแต่งงานกับอุไรรัตน์ แม้ว่าไม่อยากแต่งแต่ก็เลี่ยงไม่ได้ ไม่ใช่นั้นอัยการจะไม่ได้รับทรัพย์สมบัติของคนเป็นแม่ในวันที่อัยการพาจิรวรรณเข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน จิรวรรณตั้งครรภ์ได้สามเดือน อัยการเอาอกเอาใจสารพัด หาของกินให้ ไม่ว่าจะเป็นอาหารที่อยากกิน ยาบำรุงหรือแม้แต่พาไปหาหมอตามนัด อัยการก็พาไปทุกครั้ง ตรงกันข้ามขณะที่ภรรยาหลวงท้อง อัยการไม่เคยทำสิ่งใดให้เลย อุไรรัตน์เก็บความน้อยใจและเสียใจไว้เงียบๆ จนกระทั้งเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ตอนนั้นชมพลอยอายุสิบปี นับแต่นั้นชมพลอยอยู่ในความดูแลจากอัยการ เป็นการเลี้ยงดูตามหน้าที่พ่อ ปราศจากความรัก ความเอาใจใส่“มีเรื่องหนึ่งที่คุณพ่อไม่รู้ค่ะ แพทจ้างนักสืบให้ตามหาพี่เกรซมาร่วมสองปีแล้

Chapter 44เนตรนภาปั่นหัวลูกสาวเต็มที่ เหตุผลที่เธอทำเช่นนี้สาเหตุมาจาก วิชชุดาเล่าให้ตนฟังว่า เด็กสาวหิวน้ำกลางดึกจำได้ว่าเป็นเวลาตีสอง เธอตั้งใจว่าจะลงไปดื่มน้ำ จังหวะที่วิชชุดาเปิดประตู ห้อง เธอเห็นบุคคลหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำฟ้า คนนั้นคือบิดาบังเกิดเกล้า กฤตย์สวมกางเกงนอนตัวเดียว อวดส่วนบนเปล่าเปลือย ก่อนหยิบเสื้อนอนที่พาดบนบ่ามาสวมใส่ ก่อนก้าวเดินไปยังห้องของตัวเอง วิชชุดาอายุสิบห้าปีพอจะรู้ว่า กฤตย์เข้าไปในห้องน้ำฟ้าทำไม วิชชุดาจึงนำเรื่องนี้ไปบอกดารัตน์ ที่มีสีหน้าตกใจไม่น้อย เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ระแคะระคายเลย กฤตย์กับน้ำฟ้าปิดไว้มิดมาก ไม่แสดงออกให้ใครรู้ว่า มีความสัมพันธ์เกินกว่านายจ้างลูกจ้าง ความที่ไม่ชอบหน้าน้ำฟ้าตั้งแต่แรกเห็น บวกกับความริษยาที่กฤตย์ให้ความสนใจ และกลัวว่าน้ำฟ้าจะขึ้นมายืนอยู่ในตำแหน่งเดียวกับที่ตนเคยอยู่ เนตรนภาจึงใส่ไฟน้ำฟ้าให้วิชชุดาฟัง ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังพูดให้แทนธรรมเกลียดน้ำฟ้าอีกด้วย ระยะหลังมานี้แทนธรรมถึงได้หมางเมิน ไม่อยากเข้าใกล้น้ำฟ้าเหมือนแต่ก่อน ทว่าความเป็นเด็กและติดน้ำฟ้าพอสมควร ทำให้บางครั้งแทนธรรมไม่ได้ดั่งใจคนเป็นแม่ เนตรนภาจึงม

Chapter 46ย้ายไปยังอีกโต๊ะหนึ่ง โตะนั้นคือโต๊ะที่กฤตย์ ภาคินทร์ ชมพลอยและอลิสสานั่งอยู่ กฤตย์ที่แทบจะไม่สนใจภาคินทร์ที่เวลานี้ดูมีความสุขมาก ที่ได้ป้อนอาหารและดูแลลูกสาวแสนน่ารักของตน ภาคินทร์ยิ้มตลอดเวลา ใบหน้าเขาบอกถึงความรู้สึกตอนนี้อย่างชัดเจน ไม่เพียงแค่เอาใจอลิสสา ภาคินทร์ยังเองใจชมพลอยด้วยการไปตักอาหารมาให้ หยิบแก้วน้ำของเธอที่เหลือเพียงน้อยนิดไปเติมให้น้ำเกือบเต็มแก้ว ชมพลอยค้านด้วยความเกรงใจ ทว่าคำค้านเธอตกไปเนื่องจากภาคินทร์ไม่ฟังสายตาของกฤตย์มองไปยังน้ำฟ้าเป็นระยะ ภาพที่เห็นเรียกความไม่พอใจให้เขาไม่น้อย แต่ก็ต้องระงับความรู้สึกไว้เต็มกำลัง ภาพนั้นคือ ปวรณ์ใกล้ชิดน้ำฟ้าเกินพอดี ขยับเก้าอี้มาใกล้น้ำฟ้ามาก มากชนิดที่ว่าแขนแทบชนกัน อีกทั้งปวรณ์ยังเอาใจน้ำฟ้า พูดคุยแล้วส่งยิ้มให้ตลอดเวลา ส่วนน้ำฟ้าลุกไปไหนยากเพราะต้องดูแลแทนธรรม กฤตย์ไม่พอใจที่ปวรณ์มายุ่งกับผู้หญิงของตน แม้รู้ว่า น้ำฟ้าไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักชายอื่น เพราะหัวใจเธอมีเขาคนเดียว แต่ก็อดหึงหวงไม่ได้แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ค่าสายตาของกฤตย์ แต่มีคนหนึ่งรู้ เนตรนภาคอยลอบมองดูกฤตย์เช่นนั้น ซึ่งเธอก็เห็นความไม่พอใจในนัยน์ตาอ

Chapter 48“ว่าไงแพท” ทักษอรถาม อยากรู้เต็มที่ “พี่ธามอยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า”“อยู่จ้ะ พี่ธามติดคนไข้อยู่ห้องฉุกเฉิน” พลอยพัตราตอบเพื่อน ก่อนหันมองหน้านวลจันทร์ “พี่ธามไม่ได้อยู่กับผู้หญิงและเด็กคนนั้น พี่ธามอยู่โรงพยาบาล ส่วนที่ว่าสองคนนั้นเป็นใคร ฉันจะสืบเอง แต่เชื่อว่าไม่ใช่เมียหรือลูกของพี่ธามที่แอบซุกไว้แน่นอน”ในส่วนลึกพลอยพัตรายังคงมั่นใจในตัวภาคินทร์ เพราะตลอดระยะเวลาที่คบหากันมา เขาเสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอด และพาตนไปพบบิดามารดา แนะนำตนให้ญาติและเพื่อนรู้จักในฐานะคนรัก หากมีเมียและลูกซุกไว้จริงก็ต้องมีระแคะระคายบ้างแต่นี่ไม่เลย...ไม่มีสักนิดอีกทั้งเด็กผู้หญิงในรูปอายุน่าจะประมาณห้าขวบ ไม่มีทางที่จะปิดบังเรื่องนี้ อย่างน้อยๆ คนที่ควรรู้มากที่สุดคือภูษิตกับภูรดา บิดามารดาของเขาที่อยากอุ้มหลานมาก ทว่าการพบเจอทั้งสองหลายครั้งก็ยังได้ยินคำพูดที่ว่า อยากให้ภาคินทร์แต่งงานเร็วๆ เพื่อจะได้มีทายาทให้ทั้งคู่ชื่นชม เธอคิดว่าไม่มีทางที่ภาคินทร์จะปิดเรื่องนี้กับพ่อและแม่“เธอจะเสี้ยมอะไร หัดหาข้อมูลให้เยอะๆ นะ เพราะฉันกลัวว่า เธอจะหน้าแตกเหมือนครั้งนี้” ทักษอรพูดใส่หน้านวลจันทร์ “ไปกันเถอ

Chapter 50“เลิกเรียกฉันว่าเจ้านายได้ไหม ฟังแล้วขัดหูชะมัด” เขาพูดเชิงสั่ง “เรียกว่าคุณภามขา หรือพี่ภามก็ได้ ฟังแล้วรื่นหูดี”“คุณภามขาคงไม่ไหวค่ะ ถูกล้อตาย” ชมพูนุชยิ้มเขิน “พี่ภามดีกว่าค่ะ หรือคุณภามดีคะ”“พี่ภาม” เขาเลือกให้“ค่ะพี่ภาม”“น่ารักจัง อย่างนี้ต้องให้รางวัล”เขากำลังโน้มหน้าเข้าหาดวงหน้าหวานแดงซ่าน ทว่าเธอกลับใช้ฝ่ามือตรงช่วงปลายนิ้วแตะลงริมฝีปากเขา“สัญญากับพู่ได้ไหมคะว่า เรื่องนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกจนกว่าพี่ภามยังไม่มีพู่เต็มหัวใจหรือพู่รับรักพี่ภาม” เธอตั้งข้อแม้ เพราะอยากพิสูจน์ว่า เขาอดทนรอได้หรือไม่“ได้สิครับ แต่เว้นจูบได้ไหม ขอจูบระหว่างทาง”ภาวิตเปล่งเสียงเว้าวอน ส่งสายตาออดอ้อน ชมพูนุชพยักหน้าแทนคำตอบ และนั่นทำให้ชมพูนุชรู้จักรสชาติของจุมพิตจากชายหนุ่มที่ตนรักในรูปแบบมีสติครบถ้วนริมฝีปากภาวิตแนบลงบนกลีบปากนุ่มติดสั่น เขาคลอเคลียปากแผ่วเบานุ่มนวล บดเบียดเล็กน้อยราวกับกระตุ้นให้ชมพูนุชตื่นสัมผัส ปากเขาเสมือนไฟลามเลียผิวกายเกิดความร้อนวูบวาบ ขึ้นมาทันใด เธอตัวสั่นมาเมื่อลิ้นร้อนชื้นภาวิตแทรกเข้ามาในช่องปาก เธอทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าจุมพิตต้องทำอย่างไร ตอบโต้กลับไปไ