Semua Bab คุณหมอ...อย่าใจร้าย: Bab 51 - Bab 60

Chapter 51พลอยพัตราเดินเข้ามาในบริษัทนักสืบเอกชนแห่งหนึ่งตามคำแนะนำของทักษอรเพื่อนสนิท ที่การันตีว่า บริษัทแห่งนี้ทำงานจริง ไม่ได้หลอกเอาเงินเช่นเจ้าก่อนหน้านี้ เพราะพี่ชายเธอเคยจ้างวานสืบเรื่องคนโกงบริษัท ซึ่งได้รับข้อมูลภายในสามวัน เป็นข้อมูลแม่นยำ ทว่าราคาค่อนข้างสูง “เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่ ขอให้ทำงานดีก็แล้วกัน” พลอยพัตราบอกเพื่อนรัก บริษัทแห่งนี้อยู่ในอาคารสูงสี่สิบสองชั้นย่านสีลม สำนักงานกินพื้นที่ทั้งชั้นถือว่าใหญ่ในระดับหนึ่ง เมื่อมาถึงชั้นจุดหมาย เธอจึงรู้ว่า บริษัทไม่ได้ทำงานแค่งานสืบอย่างเดียว ยังรับว่าความทั่วราชอาณาจักรและมีบริษัทรับเหมาก่อสร้างที่ไม่เข้าพวกอีกด้วย“สวัสดีค่ะ ฉันมีนัดกับคุณพิสุทธิ์ค่ะ” พลอยพัตราบอกพนักงานที่นั่งอยู่เคาน์เตอร์ด้านหน้า“ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าชื่ออะไรคะ” เจ้าหน้าที่ถามกลับเสียงนุ่มนวล“พลอยพัตราค่ะ”“สักครู่ค่ะ” เจ้าหน้าที่โทรศัพท์เข้าไปแจ้งเลขาเจ้านายเพียงไม่กี่ประโยค เธอก็วางหูโทรศัพท์ลง “เชิญค่ะคุณพลอยพัตรา”เจ้าหน้าที่คนเดิมลุกเดินนำพลอยพัตราเข้าไปในตัวบริษัทที่แยกออกเป็นสักส่วนหน้าที่ชัดเจน ด้านหน้าจะเป็นบริษัทดูแ

Chapter 53 14.10 น. วินาทีที่ภาคินทร์รอคอยมาถึง เขานั่งผลตรวจอยู่ในห้องทำงานอย่างใจจดใจจ่อ รอคอยการมาของชุมพลลูกน้องคนสนิทที่ไปนำผลตรวจมาให้ตน สี่สิบนาทีที่รอแม้ว่าเป็นเวลาที่ไม่นาน ทว่าสำหรับภาคินทร์ตอนนี้คือ ยาวนานมาก ความใจร้อนและอยากได้ผลตรวจดีเอ็นเอมาอยู่ในมือเร็วๆ ภาคินทร์โทรถามชุมพลทุกห้านาที ตอนนี้ชุมพลขับรถเหมือนเหาะไปทุกที อยากให้เอกสารในซองไปถึงมือเจ้านายเร็วๆ เพราะชุมพลเองก็อยากรู้ว่า อลิสสาเป็นลูกภาคินทร์จริงหรือไม่ ถ้าใช่จริง งานนี้มีเคลียร์กับคนหลายคนยาว “มาแล้วครับคุณธาม” ชุมพลส่งซองเอกสารสีน้ำตาลที่ติดผนึกให้เจ้านาย ภาคินทร์รีบเปิดซองแล้วหยิบผลตรวจออกมาทันที คราวนี้ทั้งเจ้านายและลูกน้องต่างลุ้นกันตัวโก่ง ข้อความท้ายกระดาษเรียกรอยยิ้มให้เกิดบนใบหน้าภาคินทร์ หัวใจเขาเต้นแรงอย่างตื่นเต้นดีใจ ทั้งที่มั่นใจว่าอลิสสาคือลูกสาวของตน ทว่ากระดาษใบนี้ตอกย้ำความมั่นใจ และเป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดี หากไปพูดคุยกับชมพลอย เธอจะได้เถียงไม่ขึ้น “ไชโย...น้องแก้มเป็นลูกของฉัน พล...น้องแก้มเป็นลูกของฉัน” ภาคินทร์ลุกขึ้นยืน เดินไปกอดชุ

Chapter 55“พี่ฟ้ารู้หรือเปล่าว่า คุณพ่อคุณแม่จะกลับมาคืนดีกันแล้วนะ” วิชชุดาพูดขึ้น น้ำฟ้าหันมามองผู้พูด ในขณะที่มือยังถ่ายรูปอยู่ “คุณพ่อบอกกับป่านว่า รักคุณแม่คนเดียว ส่วนผู้หญิงอื่นเป็นได้แค่ดอกไม้ไร้ค่ามาประดับบนเตียงเท่านั้น เพราะถ้ามีค่าจริงๆ คุณพ่อคงเปิดเผยให้ใครต่อใครรู้แล้วว่าสำคัญ ไม่ใช่ปกปิดไว้ พี่ฟ้าว่าจริงไหม”วิชชุดายิ้มใสซื่อให้น้ำฟ้า ที่เวลานี้บังคับน้ำตาไม่ให้รินไหล ให้มันย้อนกลับไปอยู่ตามเดิม คำพูดของเด็กสาวชวนให้น้ำฟ้าคิดว่า วิชชุดาเริ่มระแคะระคายความสัมพันธ์ระหว่างตนกับกฤตย์ แต่อีกใจก็ค้านว่าคงไม่ใช่ เนื่องจากน้ำฟ้ากับกฤตย์ไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้สึกได้ว่า มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน“ทางที่ดีพี่ฟ้าควรหางานใหม่ล่วงหน้าก็ดีนะ เพราะถ้าคุณแม่กลับเข้ามาอยู่บ้านเดียวกันกับคุณพ่อ คุณแม่จะดูแลป่านกับแทนเอง นั่นหมายความว่า ครอบครัวเราไม่ต้องการพี่ฟ้าอีก อยู่ไปก็เปลืองเงินคุณพ่อเปล่าๆ” วิชชุดาเป็นเด็กปากดีเหลือเกิน เธอพูดโดยไม่ถนอมน้ำใจน้ำฟ้าที่ดีกับตนทุกอย่าง ทั้งหวังดีและเอาใจใส่ยิ่งกว่าแม่บังเกิดเกล้าเสียอีก “ไปหาคุณพ่อคุณแม่กันเถอะน้องแทน เราจะได้ไปเล่นสวนน้ำกัน”วิชชุดา

Chapter 57ประโยคของเนตรนภาทำให้กฤตย์ถึงกับอึ้ง เขาคิดว่าหลบหลีกสายตาใครต่อใครได้ แต่มาประมาทเนตรนภา อดีตภรรยาที่อยู่ด้วยกันนานสิบกว่าปี และนั่นทำให้เขาต้องจำยอมและจำใจให้น้ำฟ้าไปเที่ยวผับกับปวรณ์ เพราะไม่อยากให้เนตรนภาจับผิดไปมากกว่านี้“ก็ไปสิ ถือว่าฟ้าจะได้พักผ่อนไปในตัว”เหตุผลที่กฤตย์ยอมให้น้ำฟ้าไปกับปวรณ์ เพราะเขาลืมคิดเรื่องหนึ่งไป มันแวบเข้ามาอดีตภรรยาพูดจบประโยค ช่างคิดได้ทันเวลาเสียจริงน้ำฟ้าหน้าเศร้า ใจหวาดหวั่นที่จะไปเที่ยวผับกับปวรณ์เมื่อได้ยินคำพูดกฤตย์ แต่ก็รู้อีกว่า หากค้านความสงสัยก็จะตามมา แค่ไปเที่ยวแล้วระวังตัวให้มากๆ“กฤตย์อนุญาตแล้วนะ คราวนี้เธอก็ไปเที่ยวกับนิวได้แล้ว” เนตรนภาเหมือนคนสั่งการ “รีบไปเถอะนิว นัดเพื่อนไว้ไม่ใช่เหรอ อีกอย่างฉันจะได้รีบกลับบ้านด้วย ดูท่าทางน้องแทนจะง่วงแล้ว วันนี้เล่นทั้งวัน”“ครับพี่ตา” ปวรณ์ยิ้มร่า“แล้วอย่ากลับดึกล่ะ พรุ่งนี้เธอต้องตื่นแต่เช้า” กฤตย์ไม่วายสั่งน้ำฟ้า“ค่ะคุณกฤตย์” น้ำฟ้ารับคำเสียงเบา ใจเธอไม่อยากไปสักนิดเดียว แต่ก็ไม่กล้าขัดอันใด เพราะเกรงว่าเนตรนภาจะรู้ระแคะระคายเรื่องความสัมพันธ์ลับๆ ของตนกับกฤตย์ปวรณ์กับน้ำฟ้าเด

Chapter 59 “ถ้าอย่างนั้นฟ้าขอตัวกลับก่อนนะคะ ฟ้าคงอยู่ถึงเที่ยงคืนไม่ไหว” “เอาเป็นว่า ฟ้าดื่มกับผมสักแก้วก็ได้นะแล้วค่อยกลับ ผมรู้ว่าฟ้าไม่อยากมาเที่ยวกับผม ผมเองก็ไม่อยากบังคับใคร เพราะมันทำให้ผมหมดสนุกไปด้วย” ปวรณ์พูดตามตรง คำพูดเขาทำให้น้ำฟ้ารู้สึกผิดที่ทำให้เขาหมดสนุกขึ้นมาทันใด แต่ก็มีความจริงทั้งหมดอยู่ในคำพูดนั้น เธอไม่อยากมาจริงๆ “ฟ้าขอโทษที่ทำให้คุณนิวหมดสนุก แต่ฟ้าไม่ชอบเที่ยวกลางคืนค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมค่อยมาชดเชยครั้งหน้าก็ได้เพราะผมมาที่นี่บ่อย” ปวรณ์พูดดีให้น้ำฟ้าตายใจ “แค่ฟ้าดื่มกับผมสักแก้วก็พอครับ ให้ผมรู้สึกว่า ฟ้ามาเที่ยวกับผม” “ค่ะ ได้ค่ะ” น้ำฟ้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม เธอไม่อยากขัดปวรณ์เพราะตอนนี้อยากกลับบ้านกฤตย์เต็มทน ไม่นานนักน้ำส้มคั้นเย็นๆ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟให้น้ำฟ้า “ชนแก้วกับผมหน่อยนะฟ้า” น้ำฟ้ายิ้มและพยักหน้า ก่อนที่แก้วเครื่องดื่มของทั้งคู่จะชนกัน ปวรณ์ดื่มเหล้าที่ถูกผสมกับโค้กไปครึ่งแก้ว ส่วนน้ำฟ้าดื่มน้ำส้มพร่องไปเพียงสามอึก เธอดื่มพอเป็นพิธีเท่านั้น ทว่าสำหรับปวรณ์เพียงแค่อึกเดียว ทุกอย่างก็เป็นไปตาม