Semua Bab He Rejected My Marriage Proposal: Bab 31 - Bab 40

Isang malutong na sampal ang pinakawalan ni Bona sa mukha ni Sean.Hindi man malakas, pero ramdam ang panghahamak.Sino ba si Sean? Isa sa pinakamakapangyarihang tao sa buong City B. Prinsipe ng pamilyang Lu—malamig, malupit, at kinatatakutan ng lahat.Isang salita lang niya, maaaring maglaho ang buhay ng kahit sino.Kaya kahit si Werner ay napatigil at bahagyang kinabahan.Nilapitan niya agad si Sean at sinubukang awatin.“Sean, lasing lang si Bona. Huwag mo na siyang patulan. Tara na, ipapahatid kita.”Pero itinabig lang siya ni Sean.Nakatingin ito kay Bona—madilim ang tingin, parang bagyong naiipon sa loob.Agad namang yumakap si Jericho kay Bona, inilagay ito sa kanyang likod na parang proteksyong pader.“Mr. Fernandez, pasensya na kung nasaktan ka. Lasing lang talaga si Bona. Ako na ang humihingi ng tawad para sa kanya.”Tumawa si Sean—isang malamig, nakakatindig-balahibong tawa.“Ikaw ang hihingi ng tawad para sa kanya? May karapatan ka ba?”Bigla siyang sumugod, pilit inaagaw

Hindi agad nakasagot si Sean sa tanong ni Bona.Alam niyang may kinikimkim pa rin si Bona tungkol sa nangyari noon.Kaya nga agad siyang nag-utos na imbestigahan iyon, pero hindi niya alam kung sino ang sumabotahe sa ebidensya.Nang hindi pa rin siya makapagsalita, mapait ang ngiti ni Bona.“Huwag ka nang sumagot. Alam ko na ang sagot. Umalis na kayong lahat. Wala na akong pakialam.”Sakto namang may narinig silang boses mula sa pintuan.“Puwede kong ibigay ang ebidensyang hinahanap mo, Mr. Fernandez.”Pumasok si Jericho kasama si Xin.Agad silang lumapit sa kama ni Bona, at kitang-kita ang pagkabigla sa mukha ni Jericho nang makita ang maputla niyang anyo.Matindi ang tingin niya kay Sean—may halong lamig at pangungutya ang kanyang mga mata.“Ganito ka ba magmahal ng babae, Mr. Fernandez? Ano pa bang naibibigay mo sa kanya kundi pasakit at sugat?Kung mahal mo talaga siya, ‘di mo siya kayang saktan nang paulit-ulit. Kung may kahit kaunting pagmamahal ka sa kanya, ‘di mo siya kayang p

Pagkatapos sabihin ni Bona ang matalim niyang mga salita, tumalikod siya at umalis.Si Sean, nakatayo pa rin sa kinatatayuan, nakatitig sa kanyang papalayong likuran, at mahigpit na nakasara ang kanyang mga kamao.Dumating si Elena mula sa loob.Pagkakita sa malamig at madilim na ekspresyon sa mukha ni Sean, bigla siyang napaiyak."Sean, hindi ko sinasadyang siraan si Bona. Nang malaman kong kayo na, hindi ko napigilan ang emosyon ko. Kaya ko siya binuhusan ng kape. Alam mo namang kapag inaatake ako ng sakit ko, hindi ko na alam ang ginagawa ko. Nang mangyari ‘yon, natakot akong malaman mo ang totoo at layuan mo ako. Kaya nakiusap ako sa tiyahin ko na burahin ang video,” pagmamakaawa niya. “Sean, huwag mo na akong sisihin, please? Mahal lang talaga kita. Kapag nakikita kitang mabait sa iba, nasasaktan ako, kaya lumalala ang sakit ko."Habang nagsasalita, mas lalong lumalakas ang kanyang pag-iyak.Agad namang lumapit si Mrs. Alvarez para yakapin ang anak: “Elena, huwag ka nang umiyak,

Pagharap ni Bona sa salamin, parang hindi siya makapaniwala sa sarili niyang anyo.Ang kulay ng gown ay starry blue—ang paborito niya. Strapless ito, may pa-backless na cut, at ang manipis na tali sa likod ay may palamuting mala-buhay na butterfly sa magkabilang dulo. Ang laylayan ng damit ay hanggang sahig, gawa sa telang tila alon ng kalangitan, may mga kristal na kumikislap sa bawat galaw niya.Parang bituin. Parang siya ay bahagi ng kalawakan.Napatingin ang manager at napanganga, "Grabe, Miss Bona. Ang galing ni Sir Sean pumili. Bagay na bagay sa inyo—elegante pero hindi sobrang marangya. Para kayong diwata."Napangiti si Bona. Unti-unting nawala ang bigat ng loob na iniwan ni Xia kahapon. Maaliwalas ang pakiramdam niya habang hawak ang laylayan ng gown, handang ipakita ito kay Sean.Pero bago pa siya makababa, lumitaw ang dalawang pamilyar na pigura sa may hagdan.Magkaakbay si Mrs. Fernandez at Elena—parang tunay na mag-ina. Parehong nakangiti, pero ang mga mata, may mga talim.

Galit na galit na nakatingin si Sean kay Jericho na duguan at magulo ang itsura."Jericho," aniya sa pagitan ng nagngangalit na mga ngipin, "akala mo ba hindi kita kayang galawin dahil lang suportado ka ng tatay mo?"Pagkasabi niyon, bago pa makakilos si Jericho, sumugod na si Sean na parang hayop na nauulol.Ibinaon niya si Jericho sa sahig at sunod-sunod na binugbog nang walang habas.Sa isip ni Sean, paulit-ulit na bumabalik ang imahe ni Bona—nakapadyama, namumula ang mukha, basa ang buhok, pati leeg ay pulang-pula.Paanong hindi niya nakita si Bona sa ganitong ayos?Siya ang babae niya! Pero ngayon, nasa kama ng ibang lalaki.Hindi niya matanggap. Hindi niya malunok ang galit na gumigimbal sa dibdib niya.Lalong bumigat ang bawat suntok. Hindi na halos makaganti si Jericho.Hanggang sa isang mahinang tinig ang sumamid sa hangin.“Sean… tama na…”Dapat sana’y galit ang tonong iyon, ngunit dahil sa panghihina ni Bona, lumabas itong mahina at pagod.Huminto si Sean at tumingin kay Bo