เย่ฮวนเอ่อร์ยืนเท้าลงพื้นแล้วรีบวิ่งหนีทันทีจ้าวอี้หัวเราะอย่างโมโห เขารู้ว่าเธอต้องทำแบบนี้ เขาจึงคว้าข้อมือเธอไว้ทันทีแล้วดันเธอไปชนกับผนังจ้าวอี้กดไหล่หอมของเธอไว้ไม่ให้ขยับ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอวิ่งหนีทำไม?”“จ้าวอี้ ฉันควรเป็นคนถามคุณมากกว่า คุณต้องการอะไรกันแน่? เราจบกันไปตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว ไม่สิ เราไม่เคยเริ่มต้นกันด้วยซ้ำ แล้วทำไมคุณถึงยังตามตื๊อฉันไม่เลิก?”จ้าวอี้มองเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันไม่อยากจบกับเธอ เย่ฮวนเอ่อร์ ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ เรากลับมาคบกันเถอะ”“ฝันไปเถอะ!” เย่ฮวนเอ่อร์ปฏิเสธทันที “ฉันไม่มีวันกลับไปคบกับคุณ”“ทำไมล่ะ?”“คิดว่าทำไมล่ะ?”“เธอยังติดใจกับเรื่องของฉันกับฮั่วเสวียนใช่ไหม? ฉันเคยมีผู้หญิง แล้วเธอล่ะ ไม่เคยมีผู้ชายมาก่อนหรือไง? เธอก็เคยมีเฉินจิ้นเหมือนกัน! เย่ฮวนเอ่อร์ เธอมีสิทธิ์อะไรถึงมารังเกียจฉัน?”จ้าวอี้อิจฉาเฉินจิ้นอย่างบ้าคลั่ง เขารู้ดีว่าเย่ฮวนเอ่อร์เคยมอบครั้งแรกของเธอให้เฉินจิ้นเมื่อสามปีก่อน เย่ฮวนเอ่อร์รักเฉินจิ้นมากแค่ไหน เขารู้ดีที่สุดเย่ฮวนเอ่อร์มองจ้าวอี้ “พอได้แล้ว ห้ามพูดถึงเขาอีก!”“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้? เขาดียังไงกัน เย่ฮวน
Baca selengkapnya