ขณะนั้นเองฟู่อวิ๋นเซินก็เดินมายืนอยู่ด้านหลังของเธอ “คุณหนูเย่ อย่าร้องเสียงดังเลย ที่นี่เก็บเสียงไม่ดี ถ้ามีใครได้ยินเข้า อาจจะเข้าใจผิดคิดว่าเรากำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่ก็ได้”ใบหน้าขนาดฝ่ามือของเย่ฮวนเอ่อร์แดงก่ำไปหมด เธอคิดว่าเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ที่จริงเขาอาบเสร็จแล้วจริงๆ แต่ยังไม่ได้ใส่เสื้อไม่สิ ถ้าจะให้แม่นยำ เขาสวมกางเกงสแล็กสีดำแล้ว แต่ท่อนบนยังเปลือยอยู่เมื่อครู่เธอมองผ่านๆ ไปแวบหนึ่ง เห็นผิวของเขาเป็นสีน้ำผึ้งสุขภาพดี แผงอกแน่นไหล่กว้างเอวสอบ กล้ามท้องเป็นลอนชัดเจน เส้นวีตรงช่วงเอวพาดเข้าไปในกางเกงสแล็กดูชวนจินตนาการ รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดภาพที่เห็นนั้นรุนแรงเกินไป สำหรับคนที่โลกแห่งความรักว่างเปล่ามานานสามปีอย่างเธอ เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าในหัวของตัวเองมีแต่เสียง “หึ่งๆ”ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ข้างหลังเธอแล้วพูดกับเธอ เสียงทุ้มมีเสน่ห์ เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับรู้สึกว่าแค่ได้ยินเสียง หูเธอก็จะตั้งท้องอยู่แล้วเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉัน...ฉันจะไม่ร้องแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซิน “มีเรื่องจะคุยกับฉันเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์ค่อยๆ หันกลับไป เธอก้มหน้าไม่กล้ามองเขา “ประธานฟู่...โทรศัพท์ของคุณค่ะ”ฟู่อวิ๋น
Baca selengkapnya