ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น “ไม่รีบ”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป หมายความว่ายังไงว่าไม่รีบ?เธอมองถนนด้านนอก นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอเลย วันนี้เขาบังคับพาเธอออกมาด้วยตัวเอง ควบคุมพวงมาลัยมาตลอด ตอนนี้ก็มืดแล้วแต่เขายังไม่ยอมให้เธอกลับบ้านเย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ คุณจะพาฉันไปไหนอีก ฉันอยากกลับบ้าน”ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอ ยิ้มขำ “เธอรีบอะไรนัก กลัวว่าฉันจะกินเธอหรือไง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “...ประธานฟู่ล้อเล่นแล้ว คนดีมีศีลธรรมอย่างคุณคงไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก ใช่ไหมคะ!”ยังจะสวมเขาให้เขาอีกฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้เล่นด้วย เขามองเธอ “ต้องดูว่าเธอเชื่อฟังไหมก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์ “...”ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถหรูหยุดอยู่หน้าบ้านพักหลังหนึ่ง เป็นวิลล่าของฟู่อวิ๋นเซิน เขาอาศัยอยู่ที่นี่ฟู่อวิ๋นเซินเปิดประตู “คุณหนูใหญ่เย่ เชิญข้างใน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ มันดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว”เธอหันหลังจะวิ่งหนีแต่ฟู่อวิ๋นเซินคาดไว้แล้ว เขาขวางหน้าเธอไว้ทันที “คุณหนูใหญ่เย่ คุณนี่ไม่เคยเชื่อฟังเลยนะ”“ฉัน...”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่ทันหลุดจากปาก ฟู่อวิ๋นเซินก็อุ้มเธอขึ้นในท่าขวางไว้
Read more