Semua Bab The Cassanova's Regret: The Runaway Wife with their Twin: Bab 111 - Bab 120

Samantala, sa kabilang banda, mahimbing ang tulog nina Dianne at Darian, Danica.Ngunit sa ibabang palapag ng ospital, kahit wala pa sa malay si Tyler, nagsasalita siya nang walang saysay buong gabi.Hindi nakatulog si Tanya. Magdamag niyang binantayan si Tyler.Lalo pa siyang nagalit nang marinig niyang paulit-ulit nitong binabanggit ang pangalang "Dianne" habang umiiyak.Sa sobrang inis niya, wala siyang ginawa kundi sumpain si Dianne nang paulit-ulit sa kanyang isipan.Si Alejandro ay nanatili rin sa ospital buong gabi.Pero di tulad ni Tanya, nakatulog siya ng ilang oras sa sofa.Kinabukasan"Kamusta si Tyler?"Kinaumagahan, paggising ni Alejandro, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa sofa.Maputla ito, halatang wala pang tulog, at parang isang manikang nakatulala sa kawalan.Napakunot ang noo ni Alejandro at tinanong siya.Unti-unting bumalik sa diwa si Tanya, pero ang tanging reaksyon niya ay ang matinding galit sa mga mata.Sa halip na sagutin ang tanong, mariin niyang sinabi, "

"Tama na, magpahinga ka na."Tahimik na nakaupo si Alejandro sa isang tabi. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya at marahang tinapik si Tanya sa balikat. "Hayaan nating makapagpahinga rin si Tyler."Hindi pa natutulog si Tanya mula kagabi, kaya bakas sa mukha niya ang labis na pagod. Nang makita niyang nakapikit si Tyler at hindi kumikibo, alam niyang wala nang saysay ang kanyang mga salita.Bukod pa roon, alam niyang hindi naman talaga siya pinapakinggan ng anak niya.Kaya't kahit mabigat sa loob, tumango na lamang siya at lumabas upang bumalik sa hotel.Nang makaalis si Tanya, napabuntong-hininga si Alejandro at sinabi, "Tyler, matanda ka na. Dapat mong alam na kung ano ang itinanim, siya ring aanihin. May mga bagay na hindi na maaaring ipilit. Dapat mo nang matutunang magparaya."Sa wakas, dumilat si Tyler at mahina ngunit may bahid ng pag-asa ang tinig niyang nagtanong, "Dad, nakita mo ba si Dianne?"Umiling si Alejandro. "Kung ayaw ka niyang makita, paano niya kami haharapin

Matamang tumingin si Xander kay Dianne, ang kanyang mga mata ay nagningning. "Dianne, matagal na kitang hinahangaan sa tapang mo. Sinasabi ng iba na ako at ang aking ama ang mga alamat sa mundo ng pamumuhunan, pero hindi nila alam na ang totoong alamat ay ikaw at si Lola Den."Umiling si Dianne. "Hindi kailanman naging sandigan ko ang kayamanan. Ikaw at si Tito Sandro ang tunay kong kakampi."Walang sinuman sa kanila ang nagtagumpay nang mag-isa. Ang kanilang tagumpay ay bunga ng pagtutulungan—sila ay bahagi ng iisang interes na hindi maaaring paghiwalayin.Sa sinabi ni Dianne, mas lalong nagliwanag ang mga mata ni Xander, tila may kakaibang lambing ang kanyang tingin.Napansin ito ni Dianne at bahagyang napangiti habang ibinaba ang kanyang ulo. Upang ibahin ang usapan, nagtanong siya, "Narinig ko na darating na si Cassy bukas. Unang beses naming magkikita, anong magandang regalo ang ibibigay ko sa kanya?"Ang nakababatang kapatid ni Xander na si Cassy ay kaka-18 taong gulang at kasal

Sa wakas, naubusan na ng pasensya ang mayordomo at mabilis na hinila si Beatrice palabas.Habang nilalabas siya, huling beses pang lumingon si Beatrice at sumigaw, "Ate, tulungan mo naman ako! Bakit ikaw pwedeng manatili dito pero ako hindi?"Ngumiti lang si Dianne at kumindat sa kanya.Mga mata, ngunit Walang sinabing anumanMabilis na dinala si Beatrice at agad na nawala sa paningin.Si Xander ang unang bumuntong-hininga nang maluwag. Tumingin siya kay Dianne at nagtanong nang may pag-aalala, "Dianne, ayos ka lang ba?"Ngumiti si Dianne. "Ano namang mangyayari sa akin?"Muli siyang tumingin kina Sandro at Cassandra at taos-pusong nagpasalamat. "Tita, tito, salamat po. Ayos lang ako.""Dianne, kalimutan mo na ang nakaraan. Huwag mo nang alalahanin ang mga iyon. Mas magiging maayos ang buhay mo mula ngayon," ani Sandro bilang pampalubag-loob."Tama iyon, Dianne. Hindi natin kailangang isipin ang masasamang tao at pangyayari noon. Mas mabuting harapin natin ang hinaharap," sang-ayon ni

Matatagpuan ang Harvard Medical School sa Cambridge, Massachusetts, USA. Doon siya naka-enroll sa programang pharmacy na magsisimula sa unang buwan ng Marso. Lahat ng kailangan niya ay naayos na roon. Ang tanging natitira na lang ay ang dalhin ang kanyang mga tauhan.“Bakit? Natatakot ka bang ipagsabi ni Beatrice na nakita ka niya?” tanong ni Xander.“Syempre,” sagot ni Dianne, bahagyang ngumiti ang kanyang mga labi. “Pero hindi ako nag-aalala para sa sarili ko. Ang inaalala ko ay si Cassy.”Xander ay tahimik na nakatingin kay Dianne, hinihintay siyang magpatuloy.Matapos inumin ni Danica ang kanyang gatas, inabot ni Dianne ang bata sa yaya at saka nagsalita, "Ayokong malaman ng pamilya Chavez at pamilya Jarabe ang tungkol kina Darian at Danica sa ngayon.""Tinatakot kang sabihin ni Cassy kay Beatrice kung malaman niya ang tungkol kina An'an at Danica?" tanong ni Xander.Kapag nalaman ni Beatrice ang tungkol sa mga bata, siguradong ipapaalam niya ito kina Warren at iba pang miyembro n