Lahat ng Kabanata ng The Cassanova's Regret: The Runaway Wife with their Twin: Kabanata 471 - Kabanata 480

Ano kaya ang maaaring magpalungkot at magpasama ng loob kay Dianne—na kung mababanggit mo pa ay magagalit pa siya?Sa isang iglap, may hinala siyang nabuo sa isip.Pero umaasa siyang hindi iyon totoo.“Sige, sabi mo eh. Hindi ako galit,” tumango siya.“Si Manuel ay hindi patay. Matagal ko na iyong alam. Kaya hindi mo na kailangang magsinungaling pa sa akin,” ani Dianne.Tumingin si Tyler sa kanya gamit ang madidilim na mata, ilang segundong natahimik, saka tumango. “Mahal ko... patawad...”“Hindi mo kailangang humingi ng tawad,” mabilis na putol ni Dianne.“Dahil pinsan ko siya, tapos na ang lahat sa amin. Wala na. Hindi na ako makikipagrelasyon sa kanya. Hindi kita sinisisi kung bakit mo naisipang magsinungaling sa akin gamit ang ganung dahilan.”Tahimik lang na nakikinig si Tyler sa kanyang mga salita. Pero hindi siya nakaramdam ng ginhawa. Bagkus, lalo pang kumunot ang kanyang noo at dumilim ang kanyang mga mata.Kasabay nito, ang kaba at takot sa puso niya ay lalong lumalim.Ngayo

Nang magtagpo ang mga mata nina Shaine at Xander, na may banayad at nakangiting tingin, bigla na lang bumilis at parang nalito ang tibok ng kanyang puso.“Xander, tamang-tama ang dating mo. Paki tulungan mo naman si Shaine na subukan ang mga damit at alahas na ito kung bagay sa kanya,” masayang sabi ni Cassandra.Tumango si Xander, pumasok sa silid, at tumingin sa mga alahas na hawak ng mga kasambahay. Pagkatapos ay lumapit siya kay Shaine.“Sigurado akong babagay sa iyo ang mga alahas na ‘to.”“Sang-ayon ako. Sa kutis at ganda ni Shaine, kahit anong isuot niya ay bumabagay,” nakangiting dagdag ni Cassandra habang hinawakan at marahang pinisil ang kamay ni Shaine.“Samahan ka muna ni Xander sa pagsukat. Bababa muna ako sa kusina para tingnan ang mga niluluto,” sabi pa ni Cassandra.Tumango si Shaine, “Sige po, salamat, Tita.”Nagbilin pa ng ilang bagay si Cassandra kay Xander bago siya umalis kasama ang ilang kasambahay. Iniwan nila ang mga damit at alahas sa sofa at sa ibabaw ng dress

Tungkol naman sa kung bakit siya nabuntis ngayon, siyempre ay hindi na niya ipinaliwanag pa kay Jessica. Ang sabi na lang niya, “Salamat sa pag-aalaga mo sa kapatid ko nitong mga nakaraang buwan.” Nakita ni Jessica na ayaw na nitong magsalita pa, kaya tumango na lang siya at hindi na nagtanong pa.Lumipad na ang eroplano papuntang Pinas sa pinakamabilis na bilis.Tiningnan ni Tyler ang oras at tumawag kay Alejandro.Dahil sa pagkakaiba ng oras, oras ng almusal sa Pinas. Habang kumakain ng agahan sina Alejandro at Tanya.Mula nang mawalan ng alaala si Tanya at magkaroon ng dementia, naging parang bata ang kilos at pag-iisip niya—parang anim o pitong taong gulang lang. Lalong naging mas bata ang ugali niya.Halos buong araw siyang tumatawa at ang buong bahay ay puno ng kasiyahan.Maging ang ugali at pananaw ni Alejandro ay tila bumata na rin.Bagamat dekada na silang mag-asawa, para bang magkasintahan silang matanda’t bata sa mga kilos nila ngayon. Malayo na sa dating nakasanayan.Katul

Magdamag na nakaupo si Dianne sa sofa sa kanilang kwarto. Nang magising si Darian at Danica kinaumagahan, tahimik na binuksan ni Danica ang pinto, tumakbo papasok, at yumakap sa kanya—gaya ng dati.Binuhat niya si Danica at tinanong, "Darian, Danica, miss niyo ba si Daddy?""Opo!" sagot ng munting bata na walang pag-aalinlangan."Gusto ko rin." sabi ni Darian.Iniisip niya rin ito.Isang araw at isang gabi pa lang nawawala si Tyler, pero miss na miss na niya ito.Miss na miss niya ang boses nito, ang amoy nito, ang init ng katawan nito, at ang mga yakap nito.Sa loob lamang ng ilang buwan, nasanay na siya sa pagmamahal ni Tyler.Hindi na siya makatulog nang walang yakap nito.Bagamat itinago nito ang tunay na pagkatao ni Manuel sa kanya ng ilang buwan...Pero pwede naman sana niyang itago ito habambuhay.Pwede pa ngang magpanggap itong walang alam at wala nang pakialam kung mabuhay man o mamatay si Manuel.Pero hindi niya ginawa.Mahalaga sa kanya ang tatlo, silang mag-ina, at mahalag

"Chairman Chavez, sa loob ng susunod na 72 oras, kami pong mga eksperto ay magtutuluy-tuloy sa pagbabantay para siguraduhing mananatiling stable ang kondisyon ng pasyente." sabi ng pinuno ng mga eksperto.Kapag ganito na ang sinasabi ng mga doktor... ibig sabihin... malaki na ang tsansang malampasan ni Manuel ang 72-hour critical period.Malalim na huminga si Alejandro at mabilis na nagsabi,"Salamat sa hirap at pagod ninyo, mga doktor!""Napaka-kagalang-galang ninyo, Chairman Chavez. Tungkulin na po naming magligtas ng mga taong nasa bingit ng panganib."Matapos ang ilang pormal na pagbati at pasasalamat, umalis na ang mga doktor at inilipat si Manuel sa intensive care unit."Dad, Mom... Pabalik na si Dianne kasama sina Danica at Darian. Pupunta na ako sa airport para sunduin sila."Matapos maihatid si Manuel sa ICU, sinabi ni Tyler kina Alejandro at Tanya."Si Dianne at sina Darian at Danica ay pabalik na? Ang saya naman!"Masayang sabi ni Tanya nang marinig niya iyon."Tyler, gusto