Semua Bab The Cassanova's Regret: The Runaway Wife with their Twin: Bab 481 - Bab 490

Nagpalit ng sterile suit sina Dianne at Tyler bago pumasok sa intensive care unit.Sa loob ng ICU, tahimik na nakahiga si Manuel sa hospital bed. Wala siyang galaw, at nakakabit ang katawan niya sa kung anu-anong tubo at mga makinarya.Nang makita ni Dianne ang payat at halos mamamatay nang itsura ni Manuel, agad na nabasa ng luha ang mga mata niya.Kung hindi sana siya nagpunta sa Harvard, hinding-hindi niya makikilala si Manuel.Kung gano’n, hindi sana nagkaganito ang lahat.Siguro, hanggang ngayon, malusog pa rin si Manuel—ang dating gwapo, masigla, at kagalang-galang na propesor at eksperto sa larangan ng medisina.At siya naman… hindi magiging ganito: isang taong may kapansanan at laging nalulungkot.Napatingin si Tyler sa mga mata niyang mabilis na nagiging basa ng luha. Hinawakan niya ang kamay ni Dianne at marahang pinisil ito.Lumingon si Dianne sa kanya.“Magigising din si kuya,” sabi ni Tyler.Tumango si Dianne, at walang pag-aalinlangang sumagot, “Oo naman, magigising siya.

Bigla siyang napatingala at napatitig kay Manuel.“… Manuel, gising ka na!” Hinawakan ni Alejandro nang mahigpit ang kamay ni Manuel. Sobrang saya niya kaya pati ang boses niya ay nanginginig.Napatingin si Manuel sa matandang lalaking may puting buhok sa harap niya. Namilog ang mga mata niya sa pagkagulat nang makilala niya si Alejandro.“Manuel, sa wakas gising ka na… buti na lang… buti na lang…” Mahigpit na hinawakan ni Alejandro ang kamay niya habang tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mukha. “Salamat sa Diyos… Salamat sa mga ninuno natin… Sa wakas, nagising ka na… Ang galing…”Habang pinagmamasdan ni Manuel si Alejandro, bigla na lang bumagsak ang mga luha sa mga mata niya. Sa sobrang saya at gulat, parang nanigas siya saglit.Pero bago pa siya makapagtanong, dumating na ang mga doktor at ilang nurses na expert na sinamahan ng iba pang mga staff.“Manuel, anak… makipagtulungan ka muna sa mga doktor, ha? Ipapaliwanag ko na lang sa ’yo ang lahat mamaya.” Tumayo si Alejandro

Pumikit si Manuel. Walang makikitang ekspresyon sa mukha niya. Hindi malaman kung tinanggap ba niya o hindi ang lahat ng sinabing iyon ni Alejandro.Sandaling katahimikan. Saka siya muling nagsalita."Kailan n'yo nalaman na posible pala akong maging anak ninyong namatay noon?""Si—si Tyler—ang nakadiskubre niyan." Sabi ni Alejandro, habang nakahinga na rin ng maluwag nang makitang kalmado si Manuel."Nagduda siya pagkatapos ng pagkidnap kay Darian at Danica. Binaril ka ni Bernadeth ng dalawang beses nang sinusubukan mong iligtas si Darian.""Walang kahit sinong tunay na ina ang kayang gawin 'yon—ang tutukan ng baril ang sarili niyang anak para lamang ipaghiganti ang isang taong matagal nang patay. At bawat putok niya, gusto niyang patayin ka.""Ang totoo niyan, ikaw lang ang anak ni Bernadeth. Wala na siyang ibang kaanak kundi ikaw.""Kaya nagsimula nang magduda si Tyler kung totoo nga bang anak siya ni Bernadeth." dagdag ni Manuel.Tumango si Alejandro. "Oo. Kaya kinuha niya ang DNA

LondonPagkatapos ng makabuluhang Pasko na ipinagdiwang ni Shaine sa Cambridge kasama si Xander, agad siyang bumalik sa London upang ipagpatuloy ang trabaho.Si Xander naman ay may mahahalagang bagay na kailangang asikasuhin kaya pagkatapos niyang ihatid si Shaine sa London, lumipad na rin agad siya patungong New York.Nang maghiwalay sila, sinabi ni Shaine na magpokus na lang ito sa trabaho at huwag nang bumalik sa London para lang sa kanya.Tatlong araw na lang at matatapos na ang trabaho ni Shaine sa London. Pagkatapos noon, diretsong babalik na siya ng pilipinas.Pero ang hindi inaasahan ni Shaine, isang araw pa lang ang nakalilipas ay muli na naman siyang hinarap ni Xander.Gabi iyon nang bumalik siya sa hotel kasama ang ilang kasamahan pagkatapos maghapunan. Nakaligo na siya at nakahiga na sana para magbasa ng ilang materyales bago matulog, nang biglang tumunog ang doorbell."Ding dong, ding dong."Napakunot-noo siya. Sino naman kaya ang kakatok nang ganito ka-gabi?Kahit pa ito

Ang panahon sa London tuwing huling bahagi ng Disyembre hanggang unang bahagi ng Enero ay madilim at malamig. Karamihan sa mga tao ay mas gustong manatili sa loob ng bahay kung saan mainit, at bihirang gustong lumabas. Lalo na sa umaga.At higit sa lahat, pagod na pagod si Shaine ngayong umaga.Sa loob ng dalawampu’t pitong taon ng buhay niya, wala pang gabing tumulad sa nakaraan. Pakiramdam niya ay masaya siya — sa katawan at sa isip. Para bang matagal siyang lumulutang sa alapaap, at ang katawan niya ay wala sa kanyang kontrol.Parang ang buhay at kamatayan, ang matinding kaligayahan at matinding sakit, ay hawak-hawak ni Xander sa kanyang mga palad.Siya ang nagpadala kay Shaine sa langit, at siya rin ang bumabaon sa kanya sa lupa.Naipadama niya ang pinakamatinding kaligayahang maaaring maramdaman sa pagitan ng isang lalaki at isang babae.Sabi nila, hindi raw komportable ang unang beses ng isang babae.Pero maliban sa kaunting kaba at bahagyang hindi komportableng pakiramdam sa si