Lahat ng Kabanata ng Sincerely yours, Leonardo : Kabanata 11 - Kabanata 20

Naninigas ang bawat parte ng katawan ni Leigh habang nakaupo, sa stage at nakaharap sa maraming bisita. Naglalaro ang ilang ilaw sa mga mata niya.Engrande ang reception area, may nakasabit na libo-libong fairy light, iba pa ang naglalakihang chandeliers. May mga long table na punong-puno ng babasagin na kubyertos, plato, wine glass at lahat ng klase ng mamahaling pagkain ay nasa ibabaw nito.Dapat walang pagsidlan ang saya sa kaniyang puso pero daig pa ng pakiramdam niya ang animo'y pinagbagsakan ng langit at lupa.Namumuo ang luha sa sulok ng mga mata ni Leigh. Pakiramdam niya ay kahit na bumagsak iyon ay walang makapapansin dahil madilim sa kanilang puwesto.Ang spotlight ay nasa isang lalakeng kumakanta ng love song sa gilid para i-entertain ang mga bisita.Aksidenteng napatingin si Leigh sa kaliwang parte ng reception area. Nahigit niya ang paghinga, nang magsalubong ang mga mata nila ng binata. Matiim itong nakatitig sa kaniya, sa tantiya niya ay kaninang-kanina pa ito nakatitig

Halos patayin na ni Leonardo sa pamamagitan nang matalim na pagtitig ang kaharap na si Hunter.Nanginginig dahil sa galit ang buo niyang katawan. Ang mga kamao niya ay lihim na nakayukom.Oo, handa na siyang makipagpisikalan dito. Kahit na ngayon lamang sila muling nagkita magkapatid makalipas ang ilang taon."Stop it," Nagsumiksik si Leigh sa gitna ng binata, at kapatid nito dahilan para siya ang tingnan ni Leonardo, mata sa mata.Nakaramdam siya ng ilang pero hindi niya iyon hinayaang manaig sa kaniyang katauhan. Matapang siyang nakipagtitigan dito kahit na ang totoo ay parang unti-unting nalulusaw ang kaniyang mga binti.Humihinga nang mabilis si Leonardo kasabay nang paggalaw ng butas ng kaniyang matangos na ilong dahil sa poot na nararamdaman.Hinagip ni Hunter ang braso ni Leigh sa pangalawang pagkakataon para iharap, at ilayo sa binata."Bakit hawak ka niya kanina?!""Ano'ng pinag-uusapan ninyo?!" singhal nito habang halos kainin siya ng mga mata nang buhay.Kitang-kita niya an

"No, babe."Luminga si Leigh sa pabalik na si Hunter. Nagpatiunang pumasok ito kanina kaya't akala niya ay nasa taas na ito ng bahay."Mama can handle herself."Saglit siyang tinitigan bago ibinato ang walang emosyong mata sa ina. Napipilitang tumango ang ginang, may nabasa siyang iba sa imahe ng panganay."I'll just accompany Mama to her room," pakikipagpilitan naman ni Leigh."I said, she can handle herself, Leigh."Tensyonadong napalunok siya sa tigas nang bawat pagkakabigkas ng kaharap na asawa. Napansin niya rin ang pagkiskisan ng panga nito habang nakikipagsukatan nang titigan sa kaniya."Go ahead, Leigh. Go and rest, ayos lamang ako.""Magpapatulong na lang ako sa mga kasambahay," singit ni Janice para lamang mamatay na agad ang bagang nag-uumpisang umapoy kay Hunter."Follow to our room, now."Pagkatapos ng maawtoridad na utos na iyon ay tinalikuran sila ni Hunter. Napakurap si Leigh habang nakatitig ang mga nababahalang mga mata sa likod ng asawa.Napalingon siya nang abutin,

Wala sa katauhan si Leigh nang bumaba sa hagdan. Ilang beses niyang hinawi ang buhok na nalalaglag sa bawat pagtapak niya. Namamanhid pa rin ang buong katawan, lalo na ang mga binti dahil sa nabungarang nerbiyos.Napatda si Leonardo habang walang kakurap-kurap na pinanonood ang asawa ng kapatid pababa ng hagdan. Kung paano nito natural na hawiin ang mahaba, at kulay brown nitong buhok.Her beauty is effortless and natural!Bawat pagtapak ng mapula-pula nitong mga paa ay sinusundan niya. May pagkakataon pang tumaas ang suot nitong satin sa bandang ibaba para sumilip ang maputi, at makinis nitong mga hita.Pero mas ibinigay niya ang atensyon sa mukha nito. Walang ka-ayos-ayos at ang mata nitong halatang kagigising lamang.Hanggang sa makarating si Leigh sa baba ay hindi siya nito pinagtutuunan ng pansin. Hindi niya nga alam kung nakita siya nito, at nagpapanggap lamang na hindi.Halos mabali ang leeg ng binata nang sundan ng tingin ito hanggang makapasok sa kusina.Napakunotnoo tuloy si

Nahahapong umupo si Leigh kasabay nang pagpikit ng mga matang pagod na rin. Galing siya sa rounds at hinarap ang ibang pastenye."I'm worn out," hinang-hina niyang wika habang nakalapat na ang masakit na likod sa silya."Dr. Guanez!"Iminulat niya nang maliit ang mga mata niya, at ituon sa pinto kung saan nangagaling ang pagtawag."Come in," napilitan na umupo si Leigh nang maayos, at hinintay itong makapasok."Hello, Doktora!" bati sa kaniya ni Layla, ang isa sa mga janitress ng hospital habang nahihiyang lumapit sa kaniya."Nanay Layla, ano po 'yon?" magalang niyang tanong.Naging nanay-nanayan niya na ito dahil simula intern ay nakasasama, at nakauusap na niya ang matanda. Nasa edad na nga ito para magretiro pero hindi nito ginagawa dahil daw sa hirap ng buhay."Heto po."Nadako ang atensyon ni Leigh sa inilapag nitong brown na paperbag. Nagkaroon ng ilang linya ang noo niya. Wala siyang matandaang nagpabili siya sa matanda. Kahit na kanina pa nagugutom ay hindi na niya napansin, a