Lahat ng Kabanata ng Sincerely yours, Leonardo : Kabanata 51 - Kabanata 60

Akma siyang lalakad nang humarang muli si Leonardo. Nasa mukha nito ang labis na pakiki-usap, at lungkot."Leigh, please."Nang itaas ng binata ang kamay na-i-atras agad ni Leigh ang katawan. Tinitigan niya ito ng masama kahit na kabaligtaran iyon ng nararamdaman niya.Dahil ngayon gusto niyang yakapin si Leonardo. Hindi matatawaran ang pagpipigil niya sa sarili para magsabi ng totoo."Okay, just give me a minute to talk," garalgal na tinig ng binata, at yumuko."Ano ba'ng gusto mong marinig?" tanong ni Leigh doon ito muling nagtaas ng mukha."I just want-""Ahh, alam ko na. Is it about what happened to us the last time?" nagpakasarkastiko siya ng tono.Hindi nagresponde ang binata. Magkahinang lamang ang kanilang mga mata."I will tell you now, it's nothing. It just a sex.""A lust."Nagdikit ang mga kilay ni Leonardo. Kaswal, at balewala iyong binitawan ni Leigh."Let's just say, nangungulila ako sa asawa ko-""Cut it out."Nasundan siya sa galit na boses, at tingin nito. Hinawakan

"Ilang taon na ba sila mag-asawa? Dapat magkaroon ka na ng apo hangga't narito ka pa sa Pilipinas," sambit ng kaibigan ni Maricel na nakapagpatigas ng anyo ni Leonardo.Mahigpit niyang na hawakan ang kutsarang nasa kamay niya."Kakakasal lang nila, atsaka, naroon pa si Hunter sa ibang bansa. Kaya mukhang malayo pa ang sinasabi ninyo," sagot naman ng kaniyang ina."Ikaw ba, Leigh? Ano'ng plano mo?"Doon lamang nag-angat ng mukha si Leigh, at saktong sinalubong iyon ni Leonardo. Nagtagpo ang mga mata nila na nakapagpakabog ng puso niya."Honeymoon? I can suggest, you can go to Maldives. That was a great place for lovers, and newlyweds!" masiglang-masiglang sambit ng kaibigan ng ginang.Nang malakas na ibagsak ng binata ang hawak na kubyertos ay natigilan ang lahat. Natuon ang mga mata ng bawat isa rito. Napalunok si Leigh nang maaninag ang pagpipigil ng galit nito."Are you okay?" bulong ni Herchel sa katabing si Leonardo."Excuse me," Iniwas nito ang braso, pagkaraan iniwanan siya ng t

Muling nagdugtong ang mga kilay ni Leonardo. Malaya niyang pinagmamasdan ang mukha ni Leigh na kaharap niya ngayon sa lamesa.Nakayuko man ito, at halata niya ang laging pag-iwas ay may naaninag siyang parang mali."Leigh, ano'ng nangyari rito?"Matuling napatingin si Leigh sa kamay ni Maricel na nasa braso niyang may pasa. Nakalimutan niyang patungan ito ng foundation.Natatarantang iniwas niya ang braso, at alangang sinalubong ang mga mata ng biyenan. May pag-aalala sa mukha nito habang hinihintay siyang magsalita.Bumaling siya kay Leonardo, mabilis ang pagtahip ng dibdib nito habang nakatitig sa kaniya."Leigh, ano'ng nangyari rito?" mas seryosong tanong ni Maricel."Wa-wala po, Mama," Hinawakan ni Leigh ang braso, at kaswal na itinuloy ang pagkain.Naging tahimik ang kanilang lamesa. Tila ba natakot ang bawat isa na magsalita.Hindi naman na kasi kailangan itanong kung nagsisinungaling ba siya o hindi.At kung sino ang may dahilan ng mga pasang ito."E-excuse me," hindi na nakati

"Hunter!"Naroon na agad si Leonardo. Pilit na inaalis ang matatag na mga kamay ng asawa sa leeg niya. At nang nagtagumpay ito ay ang binata naman ang binalingan.Isang suntok ang natamo nito dahilan para bumagsak."Leonardo!" tili niya.Awtomatikong hinawakan ni Hunter ang magkabilang kwelyo ng binata, at walang habas na itinaas.Magkaharap ang mukha ng mga ito."Hanggang kailan mo ba ako aagawan?""Una, sa pamilya ko.""Tapos ngayon, sa asawa ko?""You are such a worthless bitch, Leonardo!""It's better for you to die kaysa mabuhay nang sinisira ang buhay ko!""Hunter!" sigaw ni Leigh nang bigyan na naman sa sikmura si Leonardo na nakapagpayuko ng katawan nito.Kahit walang lakas ay nagtungo siya sa nagwawalang asawa. Nagbabakasakaling mapapakalma ito.Hinawakan niya sa braso si Hunter nang akmang lalapitan ang binatang nakayuko, at iniinda pa ang suntok.Hingal na hingal, at poot na poot ang anyo nito nang maharap sa kaniya."Hunter, please. Tama na," humagulgol na pakiusap ni Leig

Humahangos si Leigh at Maricel habang tulak-tulak ang rolling bed kung saan sakay, at nakahiga ang walang malay na si Leonardo.Hindi niya na-imagine sa buong buhay niya na puwedeng matakot siya nang ganito. Ni hindi humihinto ang mga luha niya sa pagtulo. Hawak-hawak niya ang kamay ng binata."Dr. Guanez!" gulat na sambit ni Dr. San Juan.Agad niyang hinawakan ito sa magkabilang kamay. Tensyonadong tinitigan niya sa mga mata ang kapwa doktora."Amber, please. Save him," Iyak niya.Takang sinulyapan nito ang nakahigang si Leonardo."Take him to the operating room," mando nito sa mga nurse bago siya binalingan.Hinigpitan ni Amber ang kapit sa mga kamay niya. Kabado ito pero pinanatili ang pagiging pormal."I will do everything, Leigh for Leonardo."Tumango siya, binitiwan ng kasamahan ang kamay niya, at nagmamadaling sumunod sa loob."Leigh," tawag ni Maricel."Mama," mas lalo lamang siyang napaiyak nang mapaharap sa biyenan.Nagyakap sila nito habang parehong umaagos ang mga luha. Ra